Haftanın konusu, Ergenekon ve Balyoz idi. Türkiye’nin dışa vuran fotoğrafı için olumsuz bir konu. Ne zaman sona ereceği de meçhul. Ergenekon’lu ve Balyoz’lu bir seçim geçireceğimiz anlaşılıyor.
Coğrafyamızın büyükçe kısmı, kritik eylemler yaşadı. İran öne çıkmaya başladı. Zaten yıllardan beri manşetten düşmüyordu. Sayın Cumhurbaşkanımız da bu günlerde Tahran’da. İran cumhurbaşkanı Mahmud Ahmedinecat’ın eşliğinde, ülkenin dinî lideri ve Şîî şerîatinin başı Hamaney ile görüştü.
Bütün Müslüman devletlerin Türkiye’den sonra en köklüsü olan İran’da iktidar milletvekilleri, muhalif milletvekilleri ve onların liderleri Kerrûbî ve eski başbakan Musevi için idam cezası istediler. Bu istek, dünya demokrasi tarihine geçti.
Cumhurbaşkanımız, İranlılar’ın nısf-ı cihân (dünyanın yarısı değerinde) diye tanımladıkları -Selçuklu taht şehri- Isfahân’da, Safevî Türkmen devletinin 17. asırda ne derecede yüksek bir san’at estetiğine eriştiğini herhalde büyük zevkle seyretti. Böylesine bir çizgiye erişen bir milletin, muhalefete -yürürlükteki rejime karşı oldukları için- ölüm cezası istemesi düşündürücüdür.
Bahreyn’deki Şîîler de, Sünnî egemenliğine karşı eyleme başladı. İran’ın resmen göz diktiği bu bol petrollü, inci denizi içine serpilmiş çok müreffeh adacıklar, bir Arap emîrliğidir. Emîr, 10 yıl önce kendisini melik (kral) ilân etti. Dünya tarihinin krallık unvanı taşıyan en minimini devleti olduğunu yazmalıyım (Bahreyn: 707 km2, 900.000 nüfus, çoğunluk Şîî).
Bizdeki, Türkiye’deki eylem ise, Öcalan’ın Kenya’ya iade edilmesi (!) için yapıldı. İster inanın ister inanmayın. Sakin görünen Libya’da, Bingazi şehrinde Kaddâfî’nin çekilmesi için halk ayaklandı. Üsteğmen iken darbe yapıp ülkeye el koyan Muammer Kaddâfî, 42 yıldır dünyanın en eksantrik otokratı olarak Libya’yı yönetiyor. 27 yaşında idi. 69’una geldi. 1912’de bıraktığımız Libya, dünyanın bilinen petrol rezervinin 8.’sine sahiptir. Kaddâfî, gücünü petrolden alıyor. Afrika birleşik devletleri kurmaya bile kalkıştı. Yıllarca Batı’ya meydan okuduktan sonra, şimdi Amerika’nın paralelindedir ve terörist devletler listesinden silindi. Diğer Arap ve Müslüman devletleri de rahat ve huzurlu değil. Hürriyet istiyor ve yolsuzluklardan şikâyet ediyorlar. Biz buna demokrasi özlemi diyoruz.