Erbakan hocamızın vefatının ardından yazılı ve görsel basında binlerce haber, fotoğraf, belgesel ve köşe yazısı yayınlandı!

Sağlığında karşısında yer alıp Erbakan hocamıza demediğini bırakmayanların

pek çoğu vefatından sonra adeta yaptıkları yanlışlığı itiraf edercesine "Haksızlığa uğramış bir lider" demekten çekinmediler!

Ne var ki Erbakan hocamızın ölüsüne bile tahammül ve saygı gösteremeyip hala eski minval üzere devam edenler de yok değil!

Sayıları çok az da olsa "Erbakan'a gösterilen sevgiyi kıskanan" köşe yazarları da bulunuyor! Mesela Emin Çölaşan bunlardan biri!

Çölaşan, Erbakan'a gösterilen sevgi ve saygıdan duyduğu rahatsızlığı açıkça dile getirmekte beis görmeyenlerin başını çekiyor!

Özellikle de silahlı kuvvetlerin izlediği olumlu tavra karşı çıkıyor ve "Ben çok safmışım" diyerek eskiden olduğu gibi yine kin ve nefret politikasının devamını istiyor! Emin Çölaşan ortaya koyduğu tavır ile iflahı mümkün olmayanlar arasında yer alıyor! Ne diyelim! Aslında O'na denilecek bir şey yok! O kendisine yakışanı(!) yapıyor!

İflahı mümkün olmayanlar sadece Emin Çölaşan'dan ibaret değil!

Başkaları da var! Mesela bir Taha Akyol var!

Erbakan hocamızı yıllardır tanıyan biri Taha Akyol! Yıllardır tanıyan ve hep karşısında yer alan biri!

Akyol başsağlığı dileklerini ifade ettikten sonra Milli Görüş'ün geleceği ile görüşlerini dile getirip bu hareketin artık sona ereceği

kehanetinde bulunuyor!

Kendisini Milli Görüş hareketinin hep sona ermesini temenni eden biri olarak tanıdığımız Taha Akyol'un Erbakan hocamızın vefatından sonra benzer laflar etmesini yadırgamadık!

Kuşkusuz Taha Akyol da Emin Çölaşan gibi kendisine yakışanı(!) yapıyor!

Bir de cenaze merasiminde tanık olunan görüntüleri yanlış yorumlayarak Ergenekon ile bağlantı kurmaya çalışan şom ağızlılar var!

Akılları sıra kafalarda soru işaretleri oluşturacaklar!

Evet, bunların iflahı kesinlikle mümkün değil!

Oysa millet cenaze töreninde bunlara ne kadar büyük bir ders verdi!

Kuşkusuz Milli Görüş'ü anlamak ve kabul etmek herkese nasip olacak bir

şans değil!

Nasibi olan Milli Görüş'çü oluyor! Nasibi olmayan da Milli Görüş'çü olamıyor! Hatta Milli Görüş'çü olmamakla kalmıyor bir de karşısında yer alıyor! Bizler elbette herkesin Milli Görüş'ü olmasını isteriz!

"Sadece biz Milli Görüş'çü olalım başkaları olmasın" gibi çekemezlik ve

kıskançlık içinde hiç olmadık!

Dileriz ki herkes Milli Görüş'ü anlasın ve Milli Görüş'ü anlayamadım diye çekip başka yerlere gitmesin! Dileriz ki herkes Milli Görüş'ün başarısı için canla başla, gecesini gündüzüne katarak çalışsın!

Dileriz ki kimse Milli Görüş artık sona erecek diye sevinmesin, zil takıp oynamasın!

Ama yukarıda da ifade ettiğimiz gibi bu bir nasip meselesi!

Ve herkes kendisine yakışanı yapmaya devam ediyor!