Hafta sona ermeden Muammer Kaddafi, Libya’da hâlâ direniyordu. Şehirler alıp veriyordu. Beldelerin harabeye dönmesi, her gün yüzlerce vatandaşının ölmesi, ona vız gelip tırıs gidiyordu.
Ne kadar devam eder? Belki yarın, belki bir müddet sonra ama, mutlaka sona erecek. Efendice çekilme fırsatlarını değerlendiremediği için kötü muamele görecek. İtalyan sömürgecileri ile yiğitçe savaşmış yaşlı ve hasta çok saygın hükümdarını Libya dışında (Türkiye’de) iken tahtından indiren delikanlı Muammer, 40 yıl boyunca her türlü atraksiyonlarla Libya’yı keyfine göre yönetti.
Akıl ve ruh dengesizliğinin göstergeleri türlü çeşitli gösterilerine Batılılar, acemi komedyen muamelesi yaptılar. Fazla ileri gitmediler. Zira dünyanın 8. petrol rezervinin üzerine oturuyordu. Mısır, hattâ Afrika fatihliğine kalkışması bile pas geçildi.
Sivil uçak düşürüp yüzlerce yolcu öldürmek derecesinde azıtan Kaddafi, bu vahşi eylemi için sert şekilde cezalandırıldı. Washington’ın Haydut Devletler listesinde Kuzey Kore’den sonra ikinci sıraya bile yükseldi. Olağanüstü kıvrak manevra ile Amerika’ya yanaşıp adını mahut listeden sildirmekteki maharetini ise inkâr etmiyoruz.
Libya’yı Mussolini döneminde bir müddet çok kanlı sömürgecilik uygulamaları ile yöneten İtalya’nın şimdiki milyarder basın kralı başbakanı Türkiye’nin dostu 75 yaşındaki Silvio Berlusconi, Kaddafi’yi pohpohlamaktan artık vazgeçti. Libya’da İtalya’nın yerini doldurmak hülyası ile Sarkozy, Libyalıları hava bombardımanına uğratarak nefret kazandı.
Velhâsıl Kaddafi giderayak birçok devletin iç politikasını etkiledi. Türkiye prestij kazandı. Büyük prestij... Ama büyük kazanç -kimse şüphe buyurmasın- Birleşik Amerika’nın olacaktır. Obama ikinci defa başkanlık seçimine güçlü adım attı. Libya konusu epey müddet sürecektir. Diktatörler tarihinin en unutulmaz kişilerinden biri gidecek. Ama demokrasiye doğru kaç adım atılabilecek? Diktatörü diktatör izlemesin yeter. Zamanla demokrasi de gelir.