Dünyaya eyvallah etmeyenlere, dünyaya sırtını çevirenlere, amel defterleri açık olanlara âhiretin oğulları denir. Efendimiz Âleyhissalâtü Vesselâm’ın manevî sulbünden olanlar âhiretin oğullarındandır.      
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          

      Âhiretin oğullarını tavsif ve târif etmek haddim değildir. Amma ki, iman ve gönül sevdiğini anlatmak ister. Söylediklerimi buna sayınız.                                                                                                                                                                                                                       

      Yürekli insanlardır âhiretin oğulları. İmanları daima yanlarındadır. Çoğunu korkutan dünya onları korkutamamıştır. Şeytanın en çok korktuğu insanlar âhiretin oğullarıdır. “Küfürle, şeytanla ve nefisle ölünceye kadar uğraşırlar.”  
                                                                                                                                                   

      Âhiretin oğulları, Hazret-i Peygamberimiz öldüğü için ölümü severler, âhireti teşrif buyurduğu için âhirete hazırlık yaparlar. “Dünyaya karşı oruçlu, âhirete ise iftar etmiş olarak davranırlar.” Hazret-i Mevlâna’nın sözüyle: “Canana kavuşmayı cân-u gönülden isteyenler, dudağını oynatmadan Rabbinin ismini kalbinden söyleyenlerdir.”    

       Şeyh Gâlib’in mısralarıyla: “Zatına hoşça bakan zübde-i âlem” ve “Merdûm-i dîde-i ekvân olan âdemdirler.” Yani yaratılanların gözbebeği, âlemin özüdürler. Ahsen-i takvim üzere yaratılışlarını bozmayanlardır. Ahsen-i takvim, insanın en güzel şekilde yaratılması demektir ki, âhiretin oğulları dünyada bu sırra bağlı kalanlardır. Yüzleri cila vurulmuş ayna gibidir. Bakıldığında gönüller hoşnut olur.                                                                            

 

       İnsan-ı kâmil sıfatını taşıyanlar âhiretin oğullarıdır. İnsan-ı kâmil, varlığın ve yaratılışın gayesidir ki, insan-ı kâmillerin numunesi Hazret-i Peygamberimizin takipçisidirler. O’nun buyruğuyla “Kendilerini dünyada bir yolcu gibi bilirler.”                                                                                                                                                             

 

       Âyetler onların vasıflarını târif buyurur: "Bollukta da darlıkta da infak ederler (al-i imran sûresi). Hayırlarda yarışırlar (fatır sûresi) Öfkelerini yutarlar ve insanları affederler (al-i imran sûresi).

     

       Şeriat, tarikat, hakikat yolundadırlar. Din Günü’ne hazırlanmak için günde beş vaktin oğlu olurlar. Lokman Hekim’in sözüyle “Namazı dünyaya veda eder gibi kılarlar.”  

 

       Kendini bilir, Rabbini bilirler. Varlığa sevinmez, yokluğa yerinmezler. Fânî olanla vakit geçirmezler. Mâsiva ile işleri yoktur. Onun içindir ki şu duayı çokça tâlim ederler: “Allah’ım!  Bana Sen’i sevmeyi, Sen’i sevenleri sevmeyi, Sen’in sevgine yaklaştıran şeyleri sevenleri sevmeyi nasip et.” 
 

      Beyazıd-ı Bistami Hazretlerinin sözüyle: “Takva ve ilim yiğididirler. Yalansız ve gıybetsiz dilleri, hilesiz ve hıyanetsiz kalpleri vardır. Bir eliyle Allah'ın kitabını, diğer eliyle de Peygamberin sünnetini tutandırlar. Ölüme bilerek hazırlanırlar.”                              

     
Cüneyd-i Bağdadi Hazretlerinin duasıyla dua ederler: “Allah’ım! Hesabımızı kolay eyle. Lütfunla kereminle muâmele eyle. Bize amel defterimizi sağ tarafımızdan ver. Sıratı çabuk geçen ve gıbta edilenlerden eyle. Tartı gününde sevâbımızı ağır kıl. Cehennem'in sesini bize işittirme. Cehennem'e yaklaştıracak işlerden ve sözlerden kurtar. Lütuf ve kereminle bizi Cennet'te kendilerine ihsânda bulunduğun peygamber, sıddıklar, şehidler ve sâlihler ile beraber eyle. Onlarla arkadaş olmak ne güzel.”

     
Ehl-i hikmetin yazdığı üzere âhiretin oğullarının “Yüzü ince ve hafif olur. Allah’a karşı hayâları çok, ahmaklıkları ise az olur. Halk, onların elinden rahatlıktadır ama onlar halkın elinden birçok zorluğa katlanmaktadırlar. Kendilerini hesaba çeker, nefislerine zahmet verirler.”  

                                                                                                                                                                                                                                                                                                         

      “Gözleri uyusa da kalpleri uyumaz. Gözleri ağlar, kalpleri zikreder. Verilen nimetin başında hamd, sonunda şükrederler. Duaları Allah’ın indinde yücedir, sözleri işitilir. Rabb’leri onların sözünü duymayı sever. Melekler onlarla övünürler.”

 

       “Yemeğin, sözün ve elbisenin fazlasına ilgi göstermezler. Halk bir defa ölür ama onlar nefisleriyle cihat ettiklerinden her gün yetmiş defa ölürler. Ruhları bedenlerinden çıktığında güzel ve pak bir hayatla dirilir, göğün bütün kapıları açılır.”               

 

      “Rabb’lerini tanıdıklarından beri yemek onlara lezzet vermemiş, dünya işi onları meşgul etmemiştir. Hatalarına ağlarlar, hayırlı işler için kendilerini zahmete düşürürler, nefislerine dinlenme fırsatı vermezler.”     

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               

      Âhiretin oğulları dünya ile arası iyi olmayanlardır. “Dünya hayatı, aldanış olan bir metadan başka bir şey değildir…” buyuran âyet üzere yaşarlar. Meyl-i mal değildirler. Sırtlarında dünya yükü yoktur. Dünyanın kahrını çekmezler. Âhirete muhabbet duyarlar. Tesellileri bir gün âhirete uçmaktır.    
                                                                                                                                                    

       Dünya yüz verse, çeşitli cilveler yapsa yine aldanmazlar. Onlara göre dünya mecazdır, âhiret hakikattir. Şairin diliyle: “Dünyayı duvara astım gel de gör” diye nefis tâlimi yapanlar, “Dünyayı üçten dokuza boşayanlar”, “Dünyadan çıktım çıkıştım dostlar” diyenler âhiretin oğullarıdır.    
                                                                                                                                                                                                                                   

        Mesnevi’de ve İmam-ı Rabbâni Hazretlerinin Mektubat’ında zikredildiği üzere: “Hubbu'l-vatan mine'l-iman", yani vatan sevgisi imandandır, diyerek âhiret vatanının hasretini çekerler. Âhiret hasretiyle imanları kavîdir hep. Âhiret azıkları tamamdır. Azrail Âleyhisselâm’ın yolunu gözlerler, hayır hasenat tohumu ekerek, arkalarına bakmadan çekip giderler. 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       

       Âhiretin oğullarından olmaktır muradım. Bu kutlu kervana katılmak, onlar gibi dünyaya itibar etmemektir dâvam. Bundandır ki etrafımda dolaşan, ülkemde çokça olan dünyanın oğullarına kanmamaya çalışırım.
 

-------------------------------------
 

    HER OKULA GİRMESİ GEREKEN BİR KİTAP: “OKUMA HİKÂYELERİ” 

 

    Duran Boz; şair ve yazar. Ömer Erinç müstearıyla yazdığı şiir ve deneme kitaplarıyla da tanınır. Şehr-i Maraş kitaplığı için birbirinden değerli kitaplar yayınlamıştır.

     
Bu velut insan, usanmak bilmeden millet çocuklarına bir kitap daha derleyip yayınladı ki gerçekten her okulda bulunması gereken ve millî şuur görevi yapacak ağırlıkta bir kitap bu: “OKUMA HİKÂYELERİ.”  Valilik, Milli Eğitim Müdürlüğü ve Belediye tarafından bu kitap bütün okullara dağıtılmalıdır. Doğudan Batıya Türkiye’deki bütün orta ve üniversite öğrencilerine hediye edilecek özellikte faydalı bir kitaptır. Hiç abartmadan ifade ederim ki bu kitap liselerde yardımcı kitap özelliğini taşıyor. Dahası, Tâlim Terbiye Kurulu’nca “Okullarda tavsiye kitaplar”  arasına alınmalıdır. Çünkü bu mânada örneği olmayan kitaptır. Daha önce okuma üstüne bir hayli yazar ve ilim erbabının yazdığı bu yoğunlukta kitap hazırlanmamış Türkiye’de.  

   
Okuduğumuz kitaplar, içimizin derinliklerinde unutulmaya yüz tutan, çokça da unutulan kendi varoluşumuzun belgeleridir. “OKUMA HİKÂYELERİ” kitabındaki yazılar hepimizin az-çok yaşadığı kitapla başlayan hayat hikâyeleridir. “OKUMA HİKÂYELERİ” kitabı, ruhumuzun kıvrımları arasında saklı olan, gün yüzüne çıkmayı bekleyen kendi hayat hikâyemizdir aslında. Okurken dile getiremesek de okuduğumuz kitaplarda var olma isteğimizi görüyor ve yaşatmış oluyoruz. “Okuma Hikâyeleri” hafızalarda kalıcı bir kitap... Kitapların pîrleri ondan râzı olsun.

     
Editörlüğünü Duran Boz’un yaptığı Hangar Yayınları arasından çıkan  “Okuma Hikâyeleri” kitabında okuma hikâyelerini yazanlardan birkaç yazar: Ömer Lekesiz,  Rasim Özdenören, İbrahim Demirci, Hüseyin Atlansoy, Şaban Abak, Mehmet Narlı, Cemal Şakar , Sadık Yalsızuçanlar, Ali Haydar Haksal, Necip Tosun, Mustafa Köneçoğlu, Güray Süngü, A. Ali Ural, Turan Karataş, Duran Boz, Osman Konuk,  Ahmet Kekeç,  Köksal Alver, Ahmet Büke, Abdullah Harmancı, Necati Mert, Arif Ay,  Ahmet Doğan İlbey, Necip Evlice, Yunus Develi, Yıldız Ramazanoğlu, Erdal Çakır, Lütfi Bergen, Ali Emre,  Mehmet Aycı, Suavi Kemal Yazgıç, Ethem Baran,  Ali K. Metin, İsmail Karakurt, Gökhan Özcan, Âtıf Bedir, Vefa Taşdelen, Osman Özbahçe, Bünyamin K.,  Ercan Yıldırım, Ahmet Edip Başaran….