Dünyaya geldiğinizde üç kg. bir bebeksinizdir. Yabancı olduğunuz bu dünya hayatında, bir çınarın altında konaklarsınız. Başınızın üzerinde dev bir şemsiye gibi duran o ağacın, rengi kokusu, niteliği ve verimliliği önemlidir. Eğer onda gül kokusu varsa size siner, duru bir renge sahipse size akseder, meyveli bir ağaç ise sizi besleyebilir. Altında büyüdüğünüz ağacın bütün özellikleri üstünüze siner ve siz ondan bir eser taşırsınız.
Aile bir ağaç gibidir. Siz bu ağacın altında küçük bir fide olarak başlar, aynı özellikleri taşımasanız da onun bir benzeri olursunuz. Zira anne babanın tavırları sizin kişilik tarafınıza bire bir yansıyarak ve orada hayat bulur. Etrafınızda hareket eden, konuşan oturan konuşan kimseler vardır. Size bu insanlardan sürekli şemalar geçer ve bu şemalar sizin duygularınıza birer gözlük olur, olaylara buradan bakarsınız. Yaşınız büyüdükçe size kol kanat geren o ağaçtan fiziki olarak uzaklaşmaya başlarsınız. Bir gün anneniz kolunuzdan tutar ve sizi okula bırakır. Yeni bir ortama girmişsinizdir ve bu yeni ortama uyum sağlarken gölgelendiğiniz ağacın etkilerini yaşarsınız. Yani siz bir Ağacın gölgesiyken yavaş yavaş ondan uzaklaşır ve artık bu gölgeyi iç dünyanıza aktarırsınız. Siz o ağaçtan kopamazsınız çünkü onun bir parçasısınız...
Hepimiz bir ailenin ve bir toplumun gölgesinde doğar ve büyürüz. O yüzden doğup büyüdüğümüz aile ortamı ve anne babanın içimizdeki yansımaları hayatımızda önemli bir yere sahiptir. Bir gözlük gibidir. Yaşadığımız topluma da kendimize de buradan bakarız. Hayatta her şeyin bir gölgesi vardır. Ve her şey gölgesini bir nebze yansıtır. Ağacın gölgesi, aynısı olmasa da aslına en fazla benzeyen nesnedir. Bütün yönleriyle ondan güç alır onun altında var olabilir, onun şeklini alır ve onun gibi olur. Ama o değildir.