Önem­li bir üst not: PKK, bir eş­kı­ya gü­ru­hu­dur. Ne hu­kuk din­ler ne an­laş­ma!... Si­lah bı­rak­ma/bı­rak­tır­ma, bir tak­tik­tir. Aşa­ğı­da­ki söz­le­rim, ya­nıl­ma du­ru­mum için­dir.

****

2013 ba­şın­dan be­ri söy­lü­yo­rum, ya­zı­yo­rum: 1984’ten be­ri sü­ren te­rör, bu ül­ke­de en çok Kürt­le­ri mağ­dur et­miş­tir.

Dağ­lar­da ça­tış­ma­lar­da ölen­ler Kürt.

Ör­güt içi in­faz­la­rın hep­sin­de ölen Kürt.

Dağ­lar­da “taş al­tı­” edi­len­le­rin hep­si Kürt.

Dağ­lar­da, kamp­lar­da in­ti­har eden­le­rin hep­si Kürt.

Hap­se gi­ren­le­rin hep­si Kürt.

Ge­ce evi ba­sı­lıp ço­cu­ğu da­ğa kal­dı­rı­lan­la­rın, so­kak­lar­da ey­lem­le­re zor­la­nan­la­rın, “ver­gi­” adı al­tın­da pa­ra­la­rı gasp edi­len­le­rin, ke­penk ka­pa­tıp dük­kân­la­rı­nı aça­ma­yan ve ev­le­ri­ne ek­mek gö­tü­re­me­yen­le­rin hep­si Kürt. 

Kürt­ler bun­ca ölü­me, eza­ya-ce­fa­ya ma­ruz ka­lır­ken, öbür ta­raf­ta şe­hit olan Meh­met­çik­ler, öğ­ret­men­ler, po­lis­ler ve va­tan­daş­lar­dan do­la­yı hı­şım­la­ra, düş­man­lık­la­ra ma­ruz ka­lan­lar ge­ne Kürt­ler.

Da­ha dü­ne ka­dar ara­la­rın­da hiç­bir in­sa­nî prob­lem ya­şan­maz­ken, bu­gün bir­bi­ri­ne diş bi­le­yen iki halk oluş­ma­sın­dan za­rar­lı çı­kan­lar ge­ne Kürt­ler.

Kürt­çe ile hiç­bir so­run ya­şa­ma­yan ve duy­duk­la­rın­da “bi­raz na­if bir dil duy­ma tat­lı­lı­ğı­” ya­şa­yan Türk­le­rin, ar­tık bir tek Kürt­çe cüm­le­ye bi­le ta­ham­mül ede­me­ye­cek çiz­gi­ye ge­ti­ril­me­sin­den mağ­dur ola­cak­lar ge­ne Kürt­ler.

Es­ki yıl­lar­da, Kürt­lük­le, Kürt­çey­le il­gi­li hiç­bir dü­şün­ce­si ol­ma­yan Türk­le­rin, Kürt­çe bir cüm­le duy­duk­la­rın­da akıl­la­rı­na ilk ge­len şey, şe­hit­ler ve şe­hit kan­la­rı. Bu­nu bu hâ­le ge­ti­ren de PKK. Bu ör­güt, ara­sın­da hiç­bir so­run ya­şa­ma­yan iki hal­kın ara­sı­na ni­fak to­hu­mu saç­mış ve 30 yıl­dır ifa et­ti­ği gö­re­vi ta­mam­la­mış­tır. Onun gö­re­vi, bu coğ­raf­ya­yı, par­ça­la­na­bi­lir hâ­le ge­tir­mek­ti.  İm­ra­lı ca­ni­sin­den ge­len emir, “ba­har­da si­lah bı­rak­ma­”. Çün­kü ço­cuk ka­til­le­ri­ne gö­re gü­ya “bö­lün­me eşi­ği­”ne ge­lin­di. Bun­dan son­ra­ki sü­reç TBMM’­de bu­lu­na­cak olan 70 ka­dar mil­let­ve­ki­li­nin eliy­le yü­rü­tü­lüp sağ­la­na­cak. 

Ta­bi­i bun­dan son­ra ya­pı­la­cak olan, si­lah ses­le­ri­nin ol­ma­ma­sı­nın, gös­te­ri­le­rin, ka­nın, ba­ru­tun, asa­yiş­siz­li­ğin ol­ma­ma­sı­nın en bü­yük fay­da­sı­nın Kürt­le­re ola­ca­ğı­nın iyi­ce özüm­sen­me­si ve Kürt­le­re an­la­tıl­ma­sı­dır. Em kü­çük top­lum­sal ya­pı­ya ka­dar, her şe­kil­de an­la­tı­la­cak olan si­lah­sız­lı­ğın ni­met­le­ri­ni ya­şa­ya­rak his­se­de­cek olan Kürt­ler, PKK, BDP ve HDP’­ye bas­kı ya­pa­rak, bu­nun sü­rek­li­leş­ti­ril­me­si­ni sağ­la­ya­cak­tır. 

Si­lah­sız­lık po­li­ti­ka­sı­nın Kürt ta­ba­na iyi­ce an­la­tıl­ma­sı için ge­ne esas gö­rev ik­ti­da­ra dü­şü­yor. 2 se­ne­den be­ri si­lah­sız­lı­ğı ye­te­rin­ce Kürt ta­ba­na an­la­ta­ma­yan ik­ti­dar, ye­ni dö­nem­de, Kürt­le­rin öz­ne ol­du­ğu sos­yal or­ga­ni­zas­yon­lar­la, ken­di ta­lep­le­ri­ni di­le ge­tir­me­le­ri­ni sağ­la­ma­lı­dır. Sa­de­ce BDP, HDP ve ben­ze­ri par­ti­le­ri de­ğil, bü­tün si­vil top­lum ku­ru­luş­la­rı­nı ol­gu­nun öz­ne­si ha­li­ne ge­tir­me­den, ka­lı­cı si­lah­sız­lık sağ­la­na­maz. İk­ti­dar bu­nu ba­şar­dı­ğı tak­dir­de, “bö­lün­me eşi­ği­” se­vin­ci ya­şa­yan­la­rın se­vinç­le­ri kur­sak­la­rın­da ka­la­cak; Ak Par­ti de de­ğil 2015 se­çim­le­ri, bun­dan son­ra­ki bü­tün se­çim­le­ri ka­za­na­cak ve en az 30 yıl ik­ti­dar­da ka­la­cak­tır.