Ced­le­ri­miz “çir­ke­fe taş at­ma, üze­ri­ne sıç­ra­r” bu­yur­muş­tur! Sö­zün doğ­ru­su­nu bi­li­riz de, uy­ma­sı­nı bil­me­yiz ma­ale­sef. Ata­la­rı­mı­za hür­met ede­riz de, tec­rü­be mah­su­lü söz­le­ri­ni kaa­le al­ma­yız. 

Teş­hir­ci­lik ça­ğı­mı­zın en müt­hiş pa­zar­la­ma me­to­du­dur ve teş­hir­ci­li­ği sa­de­ce vü­cut öl­çe­ğin­de gör­mek yet­mez.

Bi­ri­le­ri bu­nu ha­yat­la­rı bo­yun­ca di­bi­ne ka­dar yap­mış­tır. Ya­ni bu se­vi­ye­de ar­tık gi­de­cek ye­ri kal­ma­mış­tır. Söz­lü teş­hir­ci­lik­te de eli­ne su dö­ken ol­maz. 

Pa­zar­la­ma­nın bin bir tür­lü yo­lu var. Vü­cut pa­zar­la­ma­nın en­va­ı çe­şi­di­ni bi­lir, pi­ya­sa­yı iyi kok­lar... He­de­fin­den as­la şaş­maz!

Ya­şı ka­ça da­yan­dı? Ebe ya­şın­da, fa­kat her dem ta­ze!

Aj­da de­ğil ki 70’lik ol­ma­sı­na rağ­men ger­di­re­rek uzak­tan genç gö­rün­sün ve se­siy­le işi ida­re et­sin. 

Bu yaş­ta be­den ser­gi­le­me­nin faz­la pi­ya­sa­sı yok, ni­ce ta­ze ser­ma­ye pa­za­rı kap­la­dı. Pi­liç­ler var­ken, kar­ta­loz ta­vu­ğu ney­le­sin­ler. 

Ka­sap dük­kân­la­rın­da ne et­ler teş­hir edi­li­yor!

Şim­di kim­lik teş­hi­ri za­ma­nı...

Kürt­lük mo­da! “Be­nim ebem Kürt kö­yün­den geç­miş­ti, ha­min­nem Kürt­le­re se­lam ver­miş­ti...” Ta­bi­i bu kes­mez. Kim­se sor­ma­dan söy­le­dik­le­ri el­bet­te bir ama­ca ma­tuf... Şöh­ret ze­hir­len­me­si­nin ra­co­nu ünü­nü her yol­la pe­kiş­tir­mek de­mek! Fır­sat bul­du­ğun an, as­la ka­çır­ma!

Ney­se bun­lar bi­zi il­gi­len­dir­mez. Bir par­ti onun çe­ki­le­cek bir film­de­ki ro­lü­ne iti­raz et­miş... Kurt si­ya­set­çi­ler böy­le po­le­mik­le­re gir­mek­ten şid­det­le ka­çı­nır. 

Bu bir oyun ni­ha­ye­tin­de, ar­tis ta­ife­si her ro­lü oy­nar, azi­ze­yi de fa­hi­şe­yi de! Ken­di­si ne­dir? Onu sor­gu­la­ma­nın an­la­mı yok. Eğer si­ya­si par­ti ola­rak bir so­nuç al­mak is­ti­yor­san, oyun­cuy­la de­ğil, oy­na­tan­la ko­nuş­ma­lı­sın. Ya­ni fil­mi ya­pan­la...

Fa­kat par­ti­ci ad­res şa­şır­mış, gaf­le­te düş­müş ve onu mu­ha­tap al­mış! Vay ki ey­vay!

Bu­na kar­şı­lık mu­ha­tap alı­nan şu­nu di­ye­bi­lir­di: “Ben oyun­cu­yum, işim bu; ge­çi­mim bu­ra­dan. Ro­lü­mü en iyi yap­mak­tan baş­ka bir şey dü­şün­mem. Bu rol için de ay­nı yer­de du­ru­yo­rum...” 

Bu bir ha­nı­me­fen­di ce­va­bı olur­du. Edeb öğ­re­ten bir ce­vap olur­du. İti­raz ede­nin iti­ra­zı­nı bo­ğa­zı­na tı­kar ve hak­lı­lı­ğın tah­tı­na otu­rur­du... Bi­zim­ki kof­ti­den bir hul­ya! Hiç böy­le bek­len­ti­ye gi­ri­lir mi? 

“Söz ola ke­se sa­va­şı 

Söz ola kes­ti­re ba­şı­”

Ulu­lar ulu­su Yu­nus Em­re üç beş ke­li­me ile söy­le­ne­ce­ğe en kes­kin şe­kil­de söy­le­miş.  

MHP’­li yet­ki­li ona is­te­di­ği fır­sa­tı ver­di. Ce­vap şu ma­kam­da: “Sen is­te­din!”

Ni­te­kim al­dı ce­va­bı­nı: “Sa­na ne lan!”

Ce­va­bı­nın da ba­şa­rı­lı bir rol kes­me ol­du­ğu­nu söy­le­mek yan­lış ol­maz. Ce­vap ay­nı ton­da! Had bil­dir­me! “İs­te­di­ğim par­ti­yi des­tek­le­rim! İs­te­di­ğim ro­lü oy­na­rım, sı­kı­yor­sa en­gel­le!”

Bu ne ze­ra­fet, le­ta­fet, ki­bar­lık; bu ne, in­ce­lik,  na­sıl bir ha­nım­lık, yok yok ha­nı­me­fen­di­lik!

Bu di­lin pav­yon di­li, bar di­li... Ve baş­ka bir ye­rin di­li ol­du­ğu­nu bil­me­yen böy­le­ce öğ­ren­di.

Ya “an­ne­li­k” id­di­asıy­la ho­roz­lan­ma­sı... Ta­ma­mıy­la pa­za­ra yö­ne­lik. 

“Rek­la­mın iyi­si kö­tü­sü ol­ma­z” de­nil­miş­tir. Bu han­gi ka­te­go­ri­ye gi­rer siz­ce? 

Bak­tı­ğı­nız ye­re gö­re de­ği­şir!