Şe­hir ad­la­rı ge­çen de­yim­ler, ata­söz­le­ri çok faz­la de­ğil. “Gez dün­ya­yı gör Kon­ya­’yı­”, “Tos­ya­’ya (Dim­ya­t’­a) pi­rin­ce gi­der­ken ev­de­ki bul­gur­dan ol­ma­k”, “Kim ta­kar Ya­lo­va kay­ma­ka­mı­nı­”, “Git­ti­ği An­tep ye­di­ği  ka­ra pek­me­z”... ilk ak­lı­ma ge­len­ler.  

Bir de ta­bi­î za­man za­man Si­va­s’­a, za­man za­man Bay­bur­t’­a mal edi­len “Böy­le zu­lüm gör­me­di­” de­yi­mi var.

“Bay­burt Bay­burt ola­lı böy­le zu­lüm gör­me­di!”

Der­ler ki, mer­ke­zî ida­re­nin kla­sik ba­tı mü­zi­ği­ni be­nim­set­mek için dü­zen­let­ti­ği bir sen­fo­ni or­kes­tra­sı kon­se­rin­den son­ra fik­ri so­ru­lan Bay­bur­t­lu böy­le söy­le­miş...

Te­pe­den mo­dern­leş­me­ye kar­şı hal­kın ola­ğan tep­ki­si bu. 

Haf­ta so­nu Bay­bur­t’­tay­dık... Tür­ki­ye Ya­zar­lar Bir­li­ği­’nin “yı­lın ya­zar­la­rı, fi­kir adam­la­rı sa­nat­çı­la­rı ödül tö­re­ni­” bu se­ne Bay­bur­t’­ta ya­pıl­dı. Böy­le iş­ler İs­tan­bu­l’­da, An­ka­ra­’da ya­pı­lır. 

Bay­bur­t’­ta ya­pı­lan ödül tö­re­ni baş­lı­ba­şı­na bir gü­zel­lik­ti...

Ödül­lü ya­zar­lar­dan, sa­nat­çı­lar­dan da­ha ön­ce Bay­bur­t’­u gö­ren yok­tu. Bu iş­ler­le uğ­ra­şan­la­rın Bay­bur­t’­a git­mek için bir se­bep­le­ri, ve­si­le­le­ri ol­mu­yor ek­se­ri­ya. İş­te ödül tö­re­ni gü­zel bir se­bep­ti, hoş bir ve­si­le idi. Hem ödül alan­la­rın ha­fı­za­sın­dan uzun sü­re si­lin­me­ye­cek, hem de Bay­burt­lu­la­rın...

TYB 33 yıl­dır yı­lın ya­zar­la­rı­nı, fi­kir adam­la­rı­nı ve sa­nat­çı­la­rı­nı se­çi­yor... Tür­ki­ye­’de böy­le kök­leş­miş, otur­muş baş­ka bir ödül­len­dir­me yok. “Ö­dü­l” de­ni­lin­ce ek­se­ri­ya mad­dî kar­şı­lık an­la­şı­lı­yor, böy­le bir şey de yok. El eme­ği, göz nu­ru her bi­ri tek nüs­ha sa­nat ese­ri be­rat­lar...

Bu gü­zel­li­ğe yol açan, en ye­ni üni­ver­si­te­le­ri­miz­den Bay­burt Üni­ver­si­te­si öğ­re­tim üye­le­rin­den Prof. Dr. Nec­med­din Toz­lu­’nun ge­çen se­ne ya­yın­la­nan Eği­tim­den Fel­se­fe­ye isim­li 3 cilt­lik ese­ri... Nec­med­din Toz­lu, Tür­ki­ye­’nin ilk eği­tim fel­se­fe­si pro­fe­sö­rü bil­di­ği­miz ka­da­rıy­la... Er­zu­rum Üni­ver­si­te­si ve Van 100. Yıl Üni­ver­si­te­si­’n­de uzun sü­re hiz­met ve­ren ho­ca, Va­n’­da Eği­tim Fa­kül­te­si de­kan­lı­ğı da yap­tı. Gü­müş­ha­ne­li olan ho­ca emek­li­lik­ten son­ra mem­le­ke­ti sa­yı­la­bi­le­cek Bay­burt Üni­ver­si­te­si­’n­de hiz­me­te de­vam et­ti... Şim­di ikin­ci emek­li­li­ği­ni ya­şı­yor ve ça­lış­ma­ya, yaz­ma­ya de­vam edi­yor. 

Yaş­lı baş­lı, tec­rü­be­li il­me ve fik­re emek ver­miş de­ğer­li bir     is­min ödü­lü­nü ya­şa­dı­ğı yer­de ver­mek dü­şün­ce­si baş­ta çok par­lak gö­rün­me­miş­ti. Tür­ki­ye­’nin nü­fus­ça ve yüz öl­çü­mü iti­ba­rıy­la en kü­çük vi­la­ye­ti olan Bay­bur­t’­ta ödül tö­re­nin ya­pıl­ma­sı gi­de­rek il­gi çe­ki­ci gel­me­ye baş­la­dı. Üni­ver­si­te­’nin de­ğer­li rek­tö­rü Prof. Dr. Sel­çuk Coş­kun da ko­nu­ya çok sı­cak bak­tı, ev sa­hip­li­ği­ni üst­len­di...

Tür­ki­ye­’nin üni­ver­si­te­siz şeh­ri kal­ma­dı... Ye­ni ku­ru­lan üni­ver­si­te­le­re ta­yin edi­len rek­tör­le­ri­miz sa­de­ce eği­tim fa­ali­yet­le­riy­le uğ­raş­mı­yor, sı­fır­dan üni­ver­si­te ku­ru­yor­lar. Şim­di­lik in­şa­at iş­le­ri ağır ba­sı­yor, bir­ço­ğu­nun “ne ya­pı­yo­ruz, ne­den ya­pı­yo­ruz?” di­ye sor­ma­ya vak­ti ol­mu­yor. Bu so­ru­nun Bay­bur­t’­ta so­rul­du­ğu­nu cu­mar­te­si gü­nü ya­pı­lan ödül tö­re­nin­de bir da­ha an­la­dık. 

Ço­ğun­lu­ğu İs­tan­bu­l’­dan ol­mak üze­re Tür­ki­ye­’nin her ta­ra­fın­dan ödül alan­lar bir iki gün ön­ce­den Bay­bur­t’­a gel­me­ye     baş­la­mış­lar. Bay­bur­t’­u ta­nı­mak, kül­tü­rü­ne va­kıf ol­mak için ye­ter­li za­man ol­ma­sa bi­le, ilk ta­nış­ma için mev­sim mü­sa­it... Ge­ci­ken ba­har­la Bay­bur­t’­ta kar­şı­laş­mak bi­zi fev­ka­la­de mem­nun edi­yor...

Bir ödül tö­re­ni ki, De­dem Kor­ku­d’­un hu­zu­run­da, Han­lar Ha­nı Ba­yın­dır Ha­n’­ın di­va­nın­da, Sa­lur Ka­za­n’­ın sof­ra­sın­da, Bam­sı Bey­re­k’­in ota­ğın­da ya­pı­lı­yor... Meş­hur şa­ir Zih­ni­’nin hüz­nün, me­lâ­lin ha­sı, na­dir rast­la­nır li­rizm ma­de­ni şii­ri bir an ak­lı­mız­dan çık­mı­yor:

Var­dım ki yur­dum­dan ayak çe­kil­miş

Yav­ru git­miş, ıs­sız kal­mış ota­ğı...

Ha­sı­lı, ayak çe­kil­miş yur­du, ıs­sız kal­mış ota­ğı şen­len­dir­mek için Bay­bur­t’­tay­dık!

"Bir gün Bay­bur­t’­a sen­fo­ni or­kes­tra­sı ge­lir. Tüm Bay­burt hal­kı bu kon­se­ri iz­le­mek için da­vet­li­dir. Kon­se­ri me­rak eden Bay­burt­lu­lar sa­lo­nu hın­ca hınç dol­du­rur. Kon­ser so­nun­da bir ga­ze­te­ci, Bay­burt­lu bir va­tan­da­şa sen­fo­ni kon­se­ri­ni na­sıl bul­du­ğu­nu so­rar. Bay­burt­lu ce­vap ve­rir: (Bay­burt Bay­burt ola­lı böy­le zu­lüm gör­me­di)"...