Menfaatçi insan, tıpkı tahterevalli gibidir, fayda umduğu kişiye göre şekil değiştirir. Değer algısı yoktur, bugün doğru dediğine yarın yanlış der, bugün kabul ettiği şeyi yarın reddeder.  

Menfaatçi kişi kendini tanımlayamamış, bana ait diyebileceği özelliklere sahip olamamıştır. Kılıktan kılığa girer ve çıkar umduğu kişilerin gözüne girebilmek için her yolu dener. Gücü sever, muktedir gördüğü kişinin gözdesi olabilmek için yalakalık yapmaktan kaçınmaz. 

Menfaatçi kişinin sadakati yoktur, iyi günlerinizde yanınızda yer alırken meşakkatli günlerinizde hemen uzaklaşır. Çünkü onun için aslolan çıkarlardır ve artık sizden bir fayda elde edebileceğine ihtimal vermemektedir. Sizden uzaklaştığında bambaşka biri olur ve kuyunuzu kazmaya başlar. Çünkü çıkar elde edebileceğine dair bir umudu kalmamıştır.

Zamanın geçerli kavramlarına ve olaylarına aşinadır, insanların ilgi alanlarını bilir ve buradan yaklaşır.

Ayakları yere değen bir ideali yoktur, helal haram konusundaki hassasiyetleri ise körelmiştir. Kişi artık insanları menfaatlenebileceği bir meta olarak görmektedir. O yüzden ne bir dostu ne de bir arkadaşı vardır sadece çıkar elde ettiği kişiler vardır.

Menfaat umduğu kişilerin hatalarını görmezden gelir hatta örter. Bununla da yetinmez bu kişiyi göklere çıkarır. Menfaat beklentisi içinde olmadığı kişileri ise yerden yere vurur. Menfaati için en yakınları ile dahi ilişkilerini bozabilir ve bu kimselerle aralarına sınır koyar.

Menfaatçi kişi aynı zamanda göz açlığına tutulmuş kişidir, ne kadar çok şeye sahip olursa olsun kendisini hep yoksun görür ve sürekli bir şeyler ister. Yaşamını almak üzerine kurmuştur ve en değerli vakitlerini çıkar hesabı yaparak harcar.