GAZETECİ dostumuz Hasan Karakaya’nın vefatından sonra öyle şeyler yazıldı ki bir Müslüman olarak, bir insan olarak “utanmadık” desek yalan olur!

Dostumuz Hasan Karakaya’nın “üslubunu” bahane ederek bir ölünün arkasından sarf edilmemesi gereken sözleri sarf edenler arasında alnı secdeye değen insanları görmek bizi fazlasıyla üzdü!

Kendi kendimize, “Demek ki daha bir ölünün arkasından nasıl konuşmamız gerektiğini bile öğrenememişiz” dedik!

Dostumuz Hasan Karakaya’nın vefatından sonra yazanlar arasında Ahmet Hakan da vardı! Hemen ifade etmeliyiz ki Ahmet Hakan pek çok densizin içine düştüğü acıklı duruma düşmedi ve bir ölünün ardından nasıl konuşulması gerekiyorsa öyle konuştu, nasıl yazılması gerekiyorsa öyle yazdı! Bu nedenle kendisine teşekkür borcumuz var!

Ahmet Hakan, dostumuz Karakaya’nın ardından yazdığı yazı ile aramızdan bazı densizlere güzel bir ders vermiş oldu!

Sağlığında Karakaya ile sürekli çekişme ve tartışma içinde olan Ahmet Hakan, “Benim açımdan öldüğü anda bütün tartışmalar bitti” diyerek rahmetlinin iyi yanlarını bir güzel anlatıverdi!

Ne olurdu bu inceliği, bu insanlığı öteki kalem erbabı da göstermiş olsaydı?

Bir şey mi kaybederlerdi? Kuşkusuz hiçbir şey kaybetmezler aksine çok şey kazanırlardı! Aynen Ahmet Hakan gibi bir ölünün ardından güzel şeyler yazabilmiş olsalardı şimdi takdir edilecek bir konumda olurlardı! Tamam, sağlığımızda birbirimize demediğimizi bırakmıyor ne kadar kirli çamaşırlarımız varsa hepsini ortaya dökmek için adeta yarışıyoruz! Artık aramızdan biri ayrıldığı zaman bu hoyratlığa bir son verebilsek!

“Sağ olsaydı karşı fikirden biri ölünce o da böyle yazardı” gibi bir çirkin mazeretin arkasına saklanılmış olmasını hiç kimseye yakıştıramıyoruz!

Birimizin hatası diğerlerimize örnek olup tekrarlanacağına ibret olup sakınılması daha güzel değil mi? İşte Ahmet Hakan böylesine güzel bir davranışı sergilediği için kendisine teşekkür ediyoruz!

Ve diyoruz ki sadece ölünce değil sağlığımız da benzer hassasiyetler içinde olmaya çalışmalıyız!

Haklarında pekiyi düşünceler taşımadığımız insanların iyi yanlarını görmek ve onlarla dostluğu sürdürmek çok mu zor? Bu dünyanın telaşı içinde birbirimizi kırmanın ve incitmenin hiç de iyi bir şey olmadığını artık fark etsek güzel olmaz mı? Mesela biz öyle yapacak ve bundan sonra Ahmet Hakan ile ilgili yorumlarımızda daha hassas davranarak kendisini iyi yönleriyle hatırlamaya çalışacağız!