DÜN Erbakan hoca yalnız bırakılırken “yalnız bırakanları” alkışlayanlar ve onların “peşine takılanlar” sanmışlardı ki kendileri hiç yalnız bırakılmayacak!

Ama bugün görüyorlar ki kendileri de yalnız bırakılıyorlar!

Ve başlıyorlar feryada!

“Kurduğumuz parti bu parti değil” diyorlar! Ya da, “Bize vaat edilen bu değil” diye ağlaşıyorlar!

Bunlarla yetinmeyip aralarından, “Baskı rejiminin sonu hazin olur” diye ahkâm kesenler de çıkıyor!

Kendilerini yalnız bırakanları “güç sarhoşu” olarak tanımlıyorlar!

“Baskıcı” diyorlar!

“Yasakçı” diyorlar!

Biz de, “Etme-bulma dünyası” diyoruz!

Dün “yalnız bırakanları” sorgulamayanlar, “Bu yaptığınız ayıptır” diyemeyenlerin bugün “ağlaşmaya” hiç haklarının olmadığını düşünüyoruz!

Erbakan hocaya yapılan büyük haksızlık karşısında seslerini yükseltmekten çekinen ve süt dökmüş kedi misali köşelerine çekilenler bugün aynı muameleye kendileri maruz kalıyorlar!

Şimdi istedikleri kadar feryat etsinler!

İstedikleri kadar ağlaşsınlar!

Bizim açımızdan bir değeri yok!

Biliyoruz ki “yalnız bırakılanlar” sadece onlar olmayacak! Devamı da gelecek bu işin! “Yalnız bırakanlar” da “yalnız bırakılıncaya” kadar sürecek!

Yani yaşadığımız hiçbir “yalnız bırakma” son yalnız bırakma olmayacak!

Her yalnız bırakmayı bir yenisi izleyecek! Bugün büyük gösteriler ile iş başına getirilen ve alkışlanan tipler de yarın yalnız bırakılacaklar!

Keşke bu yola hiç girilmemiş olunsaydı!

Keşke Erbakan hocamız etrafında kilitlenilmiş olunsaydı!

“Yolu yolumuzdur” denilip bıraktığı mirasa sahip çıkılmış olunsaydı!

Erbakan hocamız ile “yollarını ayırmayı” marifet sayanlar ve bu politikaya destek verenler bugün aynı sorunu yaşıyorlar! Bugün de kendileri ile yollar ayrılıyor!

Bir kenara itilip, üzerlerine çizgiler çekiliyor! Yaşlarına-tecrübelerine bakılmadan en acımasız şekilde eleştiri oklarının hedefi haline getiriliyorlar!

Yakın zamana kadar etraflarında, “Abi abi” diye dolaşanlar bir anda onları yerden yere vurmaya başlıyor!

Dedik ya eden ettiğini buluyor!