Dinde reform, değişiklik ve yenilik isteyenlerin şu marifetlerine bakınız:

*Hacta şeytan taşlamak yokmuş. 1400 seneden beri Müslümanlar boşuna şeytan taşlıyormuş. Bizim ilahiyatçımız bunun dinde yeri olmadığını yeni keşfetmiş... Aman ne keşif ne keşif...

*Kitabında “Allah gerçek bir Janus’tur” diyerek Yüce Rabbimizi bir Roma putuna benzeterek Allah’a imanın “muhalefetün lil havadis” şartını vahim şekilde ihlal eden İranlı yazar büyük mücahitmiş, büyük şehitmiş, onun kitaplarını okuyarak doğru yolu bulacakmışız...

*Pakistanlı bir hoca-yazar, Müslümanların ilk üç asırdan sonra Rab, İlah, Din, İbadet kavramlarının asıl manasını yitirdiklerini ve sapıttıklarını iddia ediyor. Bu zatın peşinden gidenler bu korkunç iftirayı reddedecekleri yerde kabulleniyorlar.

*Peşinden gidilecek hiçbir İslâm büyüğü kalmamış gibi bazıları Farmason, taqiyyeci, yalancı, Müslümanları aldatan Cemaleddin Efgani’yi büyük önder, büyük kurtarıcı, büyük rehber ve mürşid olarak gösteriyor. Böylece Müslümanların kurtulacağını sanıyor.

*Pakistan’da binden fazla müftünün, fakihin, din aliminin, mürşidin lânetlediği ve reddettiği Fazlurrahman adındaki kimse, Kur’ân ayetlerinin tarihsel olduğunu iddia etmiş, onlardaki hükümlerin bu devirde geçerli olmadığını söylemişti. İşte bizde de bu zatın hayranları, takipçileri var. Tarihselciler...

*Kur’ân “İbrahim Yahudi ve Nasranî değildi, o müslim ve hanifti” diyor ama bizde bazı diyalogçular ve hoşgörücüler “Üç İbrahimî din vardır.Hıristiyanlar da Yahudiler de Cennete girecektir” (Sanki cennetin anahtarları onların elindedir) diyorlar. Bu söylemleri ile “Allah katında din İslâm’dır” ayetine karşı çıkmış oluyorlar.

*Şu ilahiyatçıya bakınız. Kur’an, Yahudileri ve Hıristiyanları İslâm’a çağırmıyor diyor. Peki Ehl-i Kitabı imana ve İslâm’a çağıran bunca ayeti nasıl inkar ve te’vil ediyor?

*Bazıları işin kolayını bulmuşlar. Biz tek kaynak olarak Kur’ân’ı kabul ederiz, başka kaynağa iltifat etmeyiz diyerek Sünneti inkar ediyorlar. Peki Kur’ân’da Allah “Peygambere itaat edin... Peygamber size ne getirdiyse alın kabul edin” buyurmuştur.Bu ayetlere niçin uymuyorlar?

*Bir takım sapıkların elinde tapu senedi gibi şeytanî fetvalar var. Bozuk düzenlerde bozuk işler yapılır, haram yenir diye. Ketebehu eş-Şeytan... Aleyhillâne...

*Kendilerini selefî gösteren birtakım adamlar, Cuma namazından sonra sünnet ve zuhr-i âhir namazı kılınmasının son derece aleyhindeler. Hattâ bazı taşra şehirlerinde cemaat ile bunlar arasında sert tartışmalar olmuştur. Bu adamlar, Müslümanların camilerde sünnet ve nafile namazı kılmalarını niçin istemiyorlar?

Bir İslâm ülkesinden bozuk bir mezhebin propagandasının yapılması, revacının sağlanması için birtakım kimselere paralar verildiğine dair rivayetler var.

Benim bu yazıma birileri yine çok kızacaktır. Sövüp saymalar, hakaretler, iftiralar, karalamalar, tükürükler...

Sevgili Müslüman kardeşlerime hatırlatırım:

1. İtikatta ehl-i sünnet mezhebinde ve yolunda olmalıyız.

2. Amelî işlerde dört hak mezhepten birini bütün olarak kabul edip ona uymalıyız.

3. Mezheplerin hükümlerini ve kolaylıklarını karışık şekilde uygulamak yani telfik-i mezahib yapmak bâtıldır, dini oyuncak etmektir.

4. Dinimizi icazetli gerçek hocaların yazdıkları muteber ve güvenilir ilmihal kitaplarından öğrenmeliyiz.

5. Ehliyetsiz ve liyakatsiz kimselerin yazdıkları Kur’ân tefsirlerini ve diğer din kitaplarını alıp okumamalıyız.

6. İcazetli gerçek müftülerden başkasından fetva ve ruhsat almamalıyız.

7. Din hakkında kendi kafamızdan, kendi re’yimizle konuşmamalıyız.

Aksi taktirde kaosa, anarşiye, fesada yol açmış, sapıtmış oluruz. Bu sapıklık bazen maazallah küfre kadar gidebilir.

Selamet, din konusunda itaatli, disiplinli olmaktadır.

İçimizdeki sinsî kültür ve Tağut ajanları reformculuğu, dinde yeniliği, Kur’ân’ı kendi kafamıza göre yorumlamayı, tarihselciliği, Sünnetin inkârını, bid’atleri, Müslümanların din konusunda câhilce çekişmelerini, Ümmetin bin parçaya ayrılmasını teşvik ediyorlar, nifak ve şikakı körüklüyorlar.

Bütün Müslümanlar Ehl-i Sünnet dairesi içinde olurlar ve dinî konularda çekişmezlerse birlik ve beraberlik büyük ölçüde sağlanmış olur.

*Din paraya, menfaate âlet edilmesin.

*Din nefsanî ihtiraslara, riyaset hırsına vasıta kılınmasın.

*Din haram yemeye alet edilmesin.

*Din ayağa düşürülmesin.

*Din yücedir, yüce tutulsun.

*Din azizdir, ona ihlasla, ücretini Hak’tan bekleyerek, Peygamberimizin metodu ile hizmet edenler aziz olurlar.

*Dini âlet edenler, vasıta kılanlar sonunda zelil ve rezil olurlar.

*Para ve menfaat karşılığında bozuk mezhepleri, bozuk itikadları yaymaya çalışanların âkıbetleri iyi olmaz.

Ne mutlu Allah’ın ve Resulünün rızası dairesinde hizmet edenlere. Onlar ücret ve mükafatlarını halktan değil, Hak’tan beklerler.