Söylemler bizlere büyük ebeveynlerimizden miras kalan değerlerdir. Nesilden nesle aktarılan bu ifadelerin içinde yaşanmışlıklarımız ve tecrübelerimiz vardır. Büyüklerimiz hayatı kitap gibi okuyup bize özetlemişlerdir. Fakat bugün olduğu gibi geçmişte de insanların bakış açılarında ortaya çıkan çarpıklık, düşüncelerindeki sapmalar söylemleri de etkilemiştir. Bunlardan bir kaçına değinmek istiyorum:

“Zamana uyacaksın, içkini de içeceksin, ibadetini de yapacaksın, toplum ne yaparsa sen de onu yapacaksın” Bu yaklaşım kişinin bilincini körelten ve donuklaştıran bir yaklaşımdır. Bilindiği üzere, bilinçsiz kitlelerin yürüdüğü yol her zaman girizgahlı olmuştur. Kitleye dâhil olan kişiler, akıl ve iradeleri ile değil duyguları ile hareket eder hale gelmiş ve bütün yaşamlarını taklit üzerine kurmuşlardır. Onlara göre çoğunluğun yaptığı her iş doğrudur ve taklit edilmelidir. Çoğunluğa uyum sağlamayan kişi ise kural bozandır, cezalandırılmalıdır. Yani bu yaklaşımla hareket eden kişi, aklını rafa kaldırıp kitleyi taklit etmeye devam ediyor. Bu durum ne yazık ki onun zamanla körelmesine ve kendisi olmaktan çıkmasına neden oluyor.

“Dinde fazla derine gitmeyecek, yüzeysel bilgilerle iktifa edeceksin. Yoksa kafayı bozabilirsin” İslam ilme ve ilimle meşgul olan kişilere özel bir değer biçilmiştir. Resulullah’ın yolunda yürüyen kimseler ise bilgiyi hiç bir zaman metaya dönüştürmemiş, biriktirmemiş aksine insanlarla paylaşarak bereketli hale getirmişlerdir. Resulullah hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu demiş ve bilmenin önemine vurgu yapmıştır. Fakat bilgi vardır kişinin zihinsel yapısını ve fıtratını bozar bilgi vardır yol haritası olur. O nedenle bilgiye talip olurken kaynağına bakmak ve doğru bilgiye ulaşmak gerekir.

“Fazla mal göz çıkarmaz” Günümüz insanının ihtirasları ile o kadar başı dertte ki, yaşamının bütün alanlarında ön saflarda yer almak ve yarışın hep kazanını olmak istiyor. Bu durum onun doyumsuzluğunu ve sahip olma hırsını daha da arttırıyor. Ne kadar çok şeye sahip olursa olsun gözü doymuyor, sahip olduğu imkânları insanlarla paylaşmak yerine biriktirmeyi tercih ediyor. Dünyayı ebedi kalacağı bir mekân olarak görüyor ve insanlarla ilişkilerinde hep rekabet halinde oluyor.

O yüzden ihtiyacı olan huzur ve mutluluğa bir türlü ulaşamıyor.