Ne tuhaf ülkeyiz be... Süper Kupa maçı içinde ve sonunda neredeyse ciddi felaketler uçuruma sürüklenmiştik. Sustalısı ile sahaya dalan mı istersin, rakip henüz sahada iken onların arasından ite kaka kendi oyuncusuna koşmaya çalan mı istersin... Ne isterseniz vardı sporda şiddet görüntüsü olarak... İşte bunun faturası ağır oldu. Konyaspor taraftarı ki, bu Başakşehir’le oynanan kupa finalinden sonra ikinci vukuat oluyordu, sahaya ne kadar yanıcı madde varsa attı, maç sonunda da zemine dalarak ne kadar ihlal varsa hepsini yaptı. Sonunda da tekrardan 5 maç ceza yedi. Tabii ki tahkime giderler... Ne kadar indirim alırlar veya aynen haliyle dönerler bu cezadan bilemem ama değerli dostum Başkan Ahmet’in buna bir çare bulması gerekir. Ne mi yapar? Bu taraftar gruplarının mutlaka liderleri vardır. Onları bulacak ve kulaklarını çekecek. Peki, Beşiktaş’ın cezası mı? Başakşehirspor da kupa maçından dolayı bir maç almıştı. Sanırım onu ölçü alarak bu kadar ceza verildi. Dolayısıyla şimdi önümüzde bu son iki maç için oluşmuş bir ölçü duruyor... Umarım bu yoldan ilerlenir ve maçlara giden hakiki taraftar kitleleri rahat eder...

VE MADALYALAR!

YasmaniCopelloEscobar 400 engellide gümüş madalya kazandı. RamilGuliyev ise 200 metrede altın madalyaya ulaştı. Her iki atletin de formalarının göğsünde Türk bayrağını simgeleyen ay-yıldız vardı. İstiklal Marşımızın böylesine büyük bir uluslararası şampiyonada çalınması büyük gurur kaynadığıdır. Bu atletlerden Kübalı olanı Fenerbahçe’ye gelip oradan Enka’ya geçmişti. Azerbaycanlı olanı ise halen Fenerbahçe lisansı ile karşımızda alkışlanıyor. Helal olsun! Tebrikler! Yalnız benim bu konu ile ilgili diyeceğim de vardır. Dikkat ederseniz her iki branş da sürat koşusu sayılır. Birinde üstelik engel de vardır. Ben bu yazıyı yazdığımda henüz yarışlar bitmemişti. Yanılmıyorsam bir atletimiz daha var. Cirit de... Diyeceğim nedir diye soracak olursanız. Benim 80 milyonluk ülkemde neden has kan bir atlet buralarda boy gösteremiyor, madalya alamıyor? Dikkat ederseniz madalyalı iki atlet de halen biri hâlâ komünist ülkenin, diğeri de daha sonra hürriyetine kavuşmuş eski bir benzeri rejimden. Yani katı disiplin ve de en önemlisi araştırma sonucu branşı belirlenmiş olmak... 1976’da Olimpiyatlar bittiğinde 16 milyonluk Doğu Almanya’nın ABD’yi geçmesi üzerine bir kitap yazmıştım. Orada bu gariban ülkenin branş seçerek bu başarıya ulaştığını ortaya koymuştum. Biz de ise sporun bu atletizm branşında Doğu illerimizden pekâlâ uzun mesafe koşucusu çıkartabiliriz. Sürat koşuları için araştırma yapalım. Atlama, atma branşları için çalışalım. Yani bir ülke spor politikası belirlememiz gerekir. Bugün madalya kazanan bu sporcular, yarın pistten çekildiklerinde bizde kendi asıl ülkelerinden aldıkları dersleri vermelidirler. Yani bu önemli ve değerli madalyalar bize rehavet değil tam tersine hırs ve azim vermelidir.