(İçimde cevelan eden âciz kelimelerle kutlu doğumu kaleme almak cüretimi, Resûller Resûlü Efendimiz’in iltifatına nail olan “Kasîde-i Bürde” nin şairi Ka’b bin Züheyr, “Su Kasidesi”nin büyük şairi Fuzûlî, “Mevlid”in şairi Süleyman Çelebi ve “Müseddes-i Mütekerrir”in şairi Şeyh Gâlib üstadlar bağışlasınlar) 

-----------------

Bir kutlu sancı dolaşır Âmine Hatun’un evinde 

Âmine Hatun alıp sancılarını saçar bir göğe, bir toprağa 

Rüyasına yatar da bekler muştucusunu 

Bir doğumun müjdesiyle uyanır nurlu bir şafakta 

Dilinde dualar mukaddes bir ateş gibi yürür damarlarına 

Anlamıştı yüreğinde kutlu bir sancının vurduğunu 

Hissetmişti yüreğinde nurun bir topak gibi durduğunu

Gagasında hurma dallarıyla pencereye konarken beyaz kuşlar

Cebrail aleyhisselâm nurdan sevinciyle girer pencereden 

Âmine Hatun’un açık ellerine bir demet gül bırakıp gider

Âmine Hatun’un sağ omuzunda gül kokulu bir çocuk doğar 

Merhum Abdullah oğlu, Abdülmuttalib torunu

Cümle Âlemin Efendisi dünyayı teşrif ettiler 

Allâhu Teâlâ, Cebrâil a.s.’a dünyayı teşrif eden Efendimiz için

Yeryüzünü gül kokularıyla doldurmasını buyurdular 

Selâm Güllerin Efendisine 

Selâm Kâbe’ye, selâm Hira Dağı’na 

Selâm Efendimiz’in doğduğunu müjdeleyen Cebrâil aleyhisselâma                                                                         Ne mutlu yeryüzündeki cümle yaratılanlara. 

Ne mutlu hayvanata, nebatata, toprağa 

Veyl zâlimlere ve putperestlere

“Vahdetin Gül”ü doğduğunda 

Nurunun şavkı vurdu yeryüzüne. 

Bütün kuşlar o gün Gül hecesiyle öttüler 

Şiirler ve nağmeler Gül adıyla çınladı göklerde 

Çölde “Ayın On Dördü Yetim” doğduğunda 

Kumlar sevincinden semâya dönüp serinliğe erişti 

Azgın insanların yürekleri yerlere döküldü

Muhammed Mustafa o gün “Gül” oldu 

Gül bir çiçek adı olmaktan o gün çıktı 

O gün herkes Gül’ü sevdiğini söyledi 

Gül’ün yaydığı koku ile ruhlar temizlendi 

Gül zamanıydı, Gül çağına girilmişti 

Her amel ve niyet Gül adına yapılır oldu 

İnananların yüzünde Güller açılmaya başladı 

Bundandır ki o gündür bugündür 

Allah dostları Gül alıp satmaya başladılar 

Gaibten bir yel esti Mekke’nin kuytularına

Enva enva kuşlar göğe çekildi 

Kuşlardı esen yelin ulvî nağmesiyle muştulanan 

Kuşlar havalandı Âmine Hatun’un evine doğru

“Balıklar sudan çıktı” Âlemlerin Efendisi doğdu diye 

Kurtlar Mekke’nin kapısına geldi ceylanlarla yan yana 

Mekke’nin sêmasında nurdan bulutlar 

Buluştular kutlu müjde için 

Birer tutam akça bulut, birer tutam yıldız gönderdiler 

Âmine Hatun’un kutlu evine

Şifâ Hatun duyurdu kutlu doğumu

Ey Abdülmuttalib, veriyorum işte müjdemi! 

Âmine Hatun’un bir oğlu oldu 

Doğduğunda evin içi nurla doldu 

Doğan çocuğu melekler yıkadı 

İki omuzu arasına risâlet mührü basıldı

Bunu duyan Abdülmuttalib eve yürüdü 

Âmine Hatun rüyasını anlattı 

Semâdan gelen nurlu kişiler 

“Muhammed adı verilsin doğan çocuğa” dediler 

Abdülmuttalib kucağına aldı 

Doğuştan sünnetli, doğuştan göbeği kesilmiş                                                                Bir nur topu tutuyordu 

Baktı “maşallah” dedi, gözü kamaştı 

Sevinci yerden göğe, gökten yere dolaştı

Geldi Mekke’nin üzerinde toplandı

Kâbe’ye gitti Allah’a şükretti 

“Ey Mekkeliler! Bir torunum oldu sevinin 

Adını Muhammed koydu melekler 

Göktekiler ve yerdekiler onu övsün 

Fakirlere ziyafet verilsin, yetimler ve âcizler doyurulsun” dedi.

Hanifler, Muhammed Mustafa hakkında

Kâbe’de dua ettiler İbrahimce 

Mekke’nin uluları toplandı 

“Dünyaya nur doğdu, bereket geldi. 

Âmine’nin Muhammed’i kutlulansın 

Dağlara, taşlara dualanmış yemler bırakılsın 

Âmine’den doğan çocuk bizim şânımız 

Kutlulandı, bereketlendi dört bir yanımız” dediler.

Bir Mekke bilgesi şöyle dedi: 

“Böyle doğum görülmedi dünyada 

Âmine’nin evinde doğan ışık aydınlattı Kudüs ve Şam arasını 

On dört burç yıkıldı Kisra’nın sarayından

Semâve Vâdisi sular altında kaldı 

Sâve Gölü kuruyup çekildi 

Bin yıldır yanan ateşler söndü Mecûsî diyarında 

Sâsânilerin ihtişamı, Bizans’ın zulmü çöktü”

Hâsılı, Efendimiz Âleyhissalâtüvesselâm doğduğunda

Dünyâ karanlıktan çıkıp nura boğuldu

İnsanlığın kalp ve dimağında ulvî inkılâp oldu