Yeni bir döneme girdik. Seçmenin yüzde 58’lik bir kısmı yetmez ama evet diyerek anayasa değişiklik paketini tasvip etti. Türkiye, iki gündür hukuken daha iyi imkânlara sahip. Ancak hiç vakit kaybetmeden tepeden tırnağa sivil bir anayasa yapılmalıdır.
Doğan yeni imkânlar sadece evet diyenler için değil. Herkes daha çağdaş, daha dünya ile entegre şartlardan faydalanacak. Anayasa, yapılan değişikliklerle daha modern bir hüviyet kazanmıştır. Bize göre bu yeni dönemin en mühim hususiyeti öteki kavramını ortadan kaldırmasıdır. Böyle bir kavram şüphesiz ki yazılı olarak metinlerde yoktu.
Ama o zihinlerde vardı. Zihinlerde var olduğu için de büyük bir vatandaş kitlesi öteki muamelesi görüyordu. Bu öteki zulmüne Cumhurbaşkanı eşi de Başbakan kızı da kapıcı çocuğu da yazar da memur da maruz kaldı. Şartları olgunlaşınca darbe meşru olur zihniyetinin yol açtığı bu zulüm topluma çok çektirdi. Çok hayatlara ve heba edilmiş çok senelere mal oldu. Devlet, zorbaların elinde ceberut oldu.
İnsanlar, imanlarından, fikirlerinden, sakallarından, örtülerinden, dünya görüşlerinden dolayı haksızlığın, adaletsizliğin her çeşidine maruz kaldılar. Değişik kurumlarda eşitlik çok görüldü. Düşman sayıldılar. Laikliği kendi mecraından çıkartıp batıl bir din haline getirenler, öteki dediklerine bir aydın yabancılaşmasıyla nefret duydular.
Bu Ergenekon davaları bu hastalığın eseridir.
Öteki saydıkları, insan olmanın nimetlerinden mahrum bırakıldı. 12 Eylül 2010 Anayasa değişikliği ile başlayan süreçte bu haksızlık, zulüm ve düşmanlık bitiyor. Fransız İhtilalinden beri anayasaların üç temel unsuru adalet, eşitlik ve hürriyettir. Aslında bunlar insanlık tarihi ile eşittir. Darbeci, zulümcü, baskıcı, kindar zihniyet bu hakları vermiyordu. 12 Eylülde o zincirler kırılmış ve bu üç nimetin yer aldığı sofra bütün millete açılmıştır.
Anayasa değişikliği bu hataları düzeltmek içindi.
Fakat asla yeni bir öteki kavramı çıkartmak için değildir.
Bundan böyle herkes eşit olacaktır. Şartlar herkes için olacaktır. İnanç, kılık kıyafet, fikir hürriyeti ve sosyal haklar herkesin hakkıdır.
12 Eylül’den önce, hele hele 2002’den önce ezilmek, yok edilmek istenen çok ciddi bir öte kesim vardı. Bu insanlar her şeye rağmen devlete küsmedi. Ama kalben kırgın idiler. Bazısı mesleğinden, bazısı tahsilinden, bazısı hürriyetinden ve hepsi adaletten olmuştu.
O kapılar, o zincirler kırıldı.
Bu topraklarda artık nefret zakkumları yeşermesin.
Herkes için eşitlik, herkes için hürriyet, herkes için adalet ve herkes için refah.
Devletin görevi de budur.