Birkaç ay önce Riyad’dan gelen bir misafirimizle Yalovanın yeşil dağlarında saklanan bir gölün kıyısındayız. Dipsiz göl adını alan bu şirin gölün adını misafirimize izah etmeye çalışırken kurbağaların sesli zikirleri karşısında Hakkı isimli kardeşimiz tebessüm ederek:
‘Napıyosunuz!!!
Sesli zikir bid’attir. Bilmiyor musunuz!’ demesi üzerine hepimiz kahkahaya boğulduk…
O güzelim ormanlık alanında kuşların cıvıltıları, kurbağaların kendilerine has sesleri ve biz insan sesleri…
Kulağa servis yapılan her ses Allah’ın sanatını sergiler… Çeşidini ancak Allah’ın bildiği sayıda hayvanlar ve her hayvanın çıkarmış olduğu ses ya da haberleşme şekilleri… Her ses bana Allah’ın gücü ve sanatından bahseder… Ve her ses sahibi bir şekilde Allah’ı zikreder:
“Yedi gök, yer ve bunlarda bulunan herkes O'nu tesbih eder. O'nu övgü ile tesbih etmeyen hiçbir şey yoktur. Ne var ki siz, onların tesbihini anlamazsınız. O, halimdir, bağışlayıcıdır.”
Evet… O güzelim göl kıyısındaki kurbağalar çıkarmış olduğu sesleriyle mi ya da fıtratlarını bozmamalarıyla mı zikir halindeler bizler onu bilmeyiz. Ama şunu çok iyi biliyoruz ki herhalukarda zikir halindeler...
Doğada insan sesleri dışındaki tüm sesler kayıt altına alınmayacak… İnsan seslerinin kayıt altına alınması bana şu hadisi hatırlattı;
Süphesiz ki kul, bazen (hayır veya şer olduğunu) düşünmeden bir söz söyler de, o
söz sebebiyle cehennemin içinde, doğu ile batı arasındaki mesafeden daha uzak bir
derinliğe kayıp gider!" ( Buhârî; hadis no: 11/308 (6447). Müslim; hadis o: 2988. Tirmizî; hadis no: 2314.)
İnsan sesi…
Sesli de çıksa fısıldayarak da çıksa kayıt altına alınıyor… Ya cennet bahçelerine ya da cehennem çukuruna transfer ediliyor…
Sevgili kurbağalar…
Hakkının yorumuna bakmayın siz…
Allah, hiç kimsenin yorumunu dikkate alarak yargılamaz…
Rahat olun siz:)