Osmanlıca dersi bazı okullarda seçmeli ders olarak okutulacakmış. Hemen olacak bir iş değil ama olması gereken bir ders. Avrupa bütün ilimleri bu Osmanlıca eserlerden öğrendi. 

Os­man­lı­ca di­ye bir dil yok. Os­man­lı­ca Türk­çe­’nin bir da­lı­dır. Fars­ça ve Arap­ça ke­li­me­ler için­de çok var­dır. Bir ke­re­sin­de İs­met İnö­nü bu işe bir harp aç­ma­ya kalk­tı da “A­rap­ça ke­li­me­le­ri Türk­çe­’den ih­raç et­mek la­zı­m” di­ye bir cüm­le kur­du. Şim­di “Ke­li­me­”, “İh­ra­ç“ ve “La­zı­m” söz­cük­le­ri Arap­ça za­ten. Bun­lar ar­tık iç içe gir­miş bun­la­rı ayırt et­me­ye ça­lı­şır­san re­zil olur­sun.  Os­man­lı­ca Arap harf­le­riy­le ya­zı­lır ama di­li Türk­çe­’dir. Türk­çe ol­du­ğu için Arap an­la­ya­maz. Arap da onu Arap­ça zan­ne­dip oku­ma­ya zor­lar. Hat­tat yan­lış yaz­dı sa­nıp hat­ta­ta sö­ven de olu­yor.  He­men ola­cak iş de­ğil. 

EĞİ­TİM YE­TER­SİZ

Bu­gün okul­la­rın ver­di­ği eği­ti­min ye­ter­li ol­du­ğu söy­le­ne­mez. İmam Ha­tip ve İla­hi­ya­t’­ın ver­di­ği tef­sir, ha­dis eği­ti­mi ye­ter­li de­ğil. 

8 se­ne İla­hi­ya­t’­ı bi­ti­ren adam, gel­di biz­de 8 se­ne da­ha oku­du. Adam an­cak on­dan son­ra: “Ben bir aye­te ha­di­se şim­di ma­na ve­re­bi­li­yo­rum, Arap­ça iba­re an­la­ya­bi­li­yo­ru­m” de­di.  Eği­tim hiç ye­ter­li de­ğil ama bu hiç ol­ma­sın de­mek de­ğil. Do­la­yı­sıy­la bir baş­lan­gıç­tır. Av­ru­pa bü­tün me­de­ni­ye­ti, bü­tün ilim­leri En­dü­lüs İs­lam Dev­le­ti­’n­den mi­ras al­dı. Uzay bi­lim­le­ri Müs­lü­man­la­r’­da çok ile­riy­di, hep on­lar­dan is­ti­fa­de et­ti­ler. 

İPUÇLARI OSMANLICA’DA

Os­man­lı­ca ve Arap­ça oku­tu­lan eser­ler­de uzay­la, tıp­la il­gi­li ne bil­gi­ler var. Dün­ya­nın pe­şi­ne düş­tü­ğü, mil­yar do­lar­lar har­ca­dı­ğı ko­nu­lar­la il­gi­li ipuç­la­rı var. Ama sen ço­cu­ğu­na bu­nu ya­sak et­miş­sin. Na­sıl bu ka­dar bil­gi­yi çe­vi­ri ya­pıp da ki­tap­la­ra ge­çi­re­cek­sin. 

G­VUR “TÜ KA­KA­” DE­MİŞ

Gâ­vur bun­lar için sa­na “Tü ka­ka­” de­miş, “Bun­la­ra sa­kın ya­naş­ma­” de­miş ve böy­le­ce elin­den at­tır­mış on­la­rı. Sen de ço­cuk gi­bi saf­lık yap­mış­sın. 

Şim­di­ki­ler ca­hil bir top­lum ola­rak ye­tiş­ti. 

Ba­ba­sı­nın me­zar ta­şı­nı oku­ya­ma­yan, iman et­ti­ği ki­ta­bı ter­cü­me ede­me­yen, ma­na­sı­nı bil­me­yen ve bun­ca eser­den mah­rum olan bir top­lum ol­duk.  

“Za­ra­rın ne­re­sin­den dö­nü­lür­se kâr­dı­r” ka­bi­lin­den bu ders fay­da­lı olur.

iŞ BULMAK iÇiN…

“Ey çok şefkat sahibi olan Zat!
Rahmetiyle ve ilmiyle her 
şeyi kaplamış olan ancak  
Sensin. Yâ Hannân!”
Her kimin hâli, gidişatı iyi olmaz, insanlar katında hakîr görülür, hangi bir işe başlasa sonucunu getiremez ve iş kapıları kendisine sürekli kapanırsa, dört gün oruç tutup, bugünler içerisinde her farz namazın ardından güzel bir niyetle bu ism-i şerîfi bin (1000)
 kere okusun. Böylece Allâh-u Te‛âlâ ondan bu olumsuz 
halleri izâle eder ve ona hayırlı bir iş nasip eder.

YÜZ GÜZELLİĞİNE SAHiP OLMAK İÇİN

“Ey celâli yüce olan, (bâtıl) ilahlar(ın gerçek) İlâhı! Yâ İlâh!”
Allâh-u Te‛âlâ beş vakit namazın akabinde bu ism-i şerîfi on beş (15) kere okuyanın yüzünü nurlandırır, kendisine heybet ve vakar ilkâ eder.