“Di­ni­niz­den en son kay­be­de­ce­ği­niz şey, na­ma­zın za­hi­ri kı­lı­nı­şı­dı­r” Müs­lü­ma­nım di­yen­ler­de na­maz ora­nı­na bak­tı­ğı­nız za­man kaç­ta ka­çı kı­lı­yor? Sa­yı çok dü­şük. Ka­za­ya bı­rak­ma­dan 5 va­kit na­ma­zı­na de­vam eden yüz­de 5-10’lar­da an­ca­dır he­ral­de. Ne ya­zık bir şey! Ger­çi şim­di na­maz kıl­mak­ta prim ya­pı­yor bi­raz. Aday ola­cak­lar var. Aday ola­cak­lar ne di­yor­lar­mış? Ka­rı­la­rı­na kı­zı­yor­lar­mış, '(Pan­to­lon­la­rı) Ütü­le­me­yin. Ni­ye ütü­lü­yor­sun? Ütü­ler­sen na­maz kıl­dı­ğı­mız bel­li ol­ma­ya­ca­k” di­yor­muş. Di­zi ütü­le­me­mek la­zım­mış. Ni­ye? Çün­kü aday olun­ca di­zi­ne ba­kı­yor­lar­mış. 

Diz de ütü­lü olun­ca na­maz kıl­mı­yor gi­bi gö­zü­kü­yor­muş. 

BU DA BİR BA­ŞA­RI

Du­rum bu. El­ham­dü­lil­lah bu­gün­le­re de gel­dik. Es­ki­den ra­kı içe­rek “Ben de siz­de­ni­m” de­ni­yor­du, şim­di adam na­maz kı­la­rak “Ben de siz­de­ni­m” di­yor­sa bu da bir ba­şa­rı. Yi­ne bir ye­re gel­mi­şiz. Hz. Ömer (r.a.) kö­le­le­rin­den han­gi­si­nin na­maz kıl­dı­ğı­nı gö­rür­se onu azat eder­di. Onun bu hu­yu­nu bi­len kö­le­le­ri de na­maz kı­lar ve ce­ma­ate gi­der ve Hz. Ömer de bu hal­le­ri­ni gö­rün­ce he­men ken­di­le­ri­ni azat ey­ler­di. Hâl­bu­ki bu kö­le­ler azat ol­duk­tan son­ra as­la na­maz kıl­maz­lar­dı. Mak­sat­la­rı ve Hz. Ömer gör­sün ve azat et­sin idi. Hz. Ömer de bu ha­li iyi bil­di­ği hal­de bu âde­tin­den as­la vaz­geç­mez­di. Bir gün, ya­kın­la­rı ken­di­si­ne “Ya Ömer! Kö­le­le­rin se­ni al­da­tı­yor­lar. Azat olun­mak için na­maz kı­lı­yor­la­r” de­di­ler. 

‘DOSTLA ALDANAN ALDANMAZ’

Hz. Ömer (r.a.) şöy­le bu­yur­du “Al­da­nır­sam, Al­lah ile al­da­na­yım. Al­da­tır­lar­sa, be­ni Al­lah ile al­dat­sın­lar. Dost­la al­da­nan al­dan­maz.” Do­la­yı­sıy­la bun­dan ra­hat­sız de­ği­liz. Na­maz kıl­mak prim yap­tı­ğı için bel­ki yüz­de­ler art­mış­tır. Ama hiç is­te­ni­len se­vi­ye­de de­ğil. 

AHİRETTE KİMSE KİMSENİN YÜKÜNÜ TAŞIMAZ

Her­ke­sin ha­yır­dan ka­zan­dı­ğı le­hi­ne şer­den ka­zan­dı­ğı aley­hi­ne. 

Önü­ne ge­len ‘a­nam ka­pa­lı yan­lış an­la­ma­yı­n’  di­yor iza­hat ya­pı­yor. Müf­tü­nün ka­rı­sı­yım, ima­mın ko­ca­sı­yım. Dur he­le müf­tü­nün ka­rı­sı ol­san ne olur, ana­nın ba­şı ka­pa­lı ol­sa ne olur? Ba­ban ev­li­ya ol­sa ne olur? Sen ne­sin? Sen töv­be edi­yor­san et. Ahi­ret­te bi­le ba­ba­sı­nı an­ne­si­ni an­la­ta­cak her­hal­de. Mün­ker­ne­kir me­le­ği­ne ‘a­na­mın ba­şı ka­pa­lıy­dı­’ di­ye­cek­ler her hal­de. Bir so­pa yi­ye­cek. Me­zar­da se­nin ana­nı mı din­le­ye­cek sor­gu me­lek­le­ri? Her­ke­sin “ha­yır­dan ka­zan­dı­ğı le­hi­ne şer­den ka­zan­dı­ğı aley­hi­ne. Kim­se kim­se­nin su­çu­nu yü­kü­nü ta­şı­ma­z” bu ka­dar ayet var. Her­kes ken­di yap­tı­ğıy­la re­hin­dir. Al­lah bağ­la­rı­mı­zı ken­di ame­li­miz­le çöz­sün. Baş­ka­sı­nın ame­li ge­lip bi­zim ba­ğı­mı­zı çöz­mez. Töv­be ede­lim, dö­nüş ya­pa­lım Al­la­h’­a yö­ne­le­lim. 

V­CiP ORUÇ

Vâ­cip oruç iki çe­şit­tir:
a) Mu­ay­yen vâ­cip oruç: Nezr-i mu­ay­yen oru­cu
b) Gayr-ı mu­ay­yen vâ­cip oruç: Mut­lak nezr oru­cu.

Ne­zir (adak); ki­şi­nin di­nen yü­küm­lü ol­ma­dı­ğı bir iba­de­ti yap­ma­yı, ken­di­ne ge­rek­li (vâ­cip) kıl­ma­sı­dır.
Oruç tut­ma­yı ada­yan bir kim­se, bu oru­cun gü­nü­nü be­lir­le­miş­se, ör­ne­ğin: "Önü­müz­de­ki Per­şem­be gü­nü Al­lâh için oruç tut­mak, üze­ri­me borç ol­su­n” der­se, bu oruç, nezr-i mu­ay­yen bir oruç olur. O gün bu oru­cu tut­ma­sı va­cib­tir. 

Eğer ada­dı­ğı oru­cun gü­nü­nü be­lir­le­mez­se, ör­ne­ğin: "Al­lâh için üze­ri­me bir­gün oruç tut­mak borç ol­sun" der­se, bu oruç, nezr-i mut­lak olur­ki bu oru­cu, oruç tut­ma­nın mu­bah ol­du­ğu bir gün­de tut­ma­sı vâ­cip olur.

Baş­lan­mış bir nâ­fi­le oru­cun bo­zul­ma­sı du­ru­mun­da bu oru­cun ka­za edil­me­si biz Ha­ne­fi­le­re gö­re va­cip­tir.

Ada­nan i’­ti­kâf oru­cu da nezr-i mu­ay­yen kıs­mı­na gi­rer. Zi­ra bu oruç i’­ti­kâf za­ma­nı­na mah­sus­tur.

ALLAH RIZASI HER ŞEYDEN EV­LA

Ba­ba­mın an­lat­tı­ğı bir kıs­say­dı. Ha­fı­zın bi­ri var­mış 11 ay içer­miş. Ra­ma­zan ge­lin­ce iç­ki­yi bı­ra­kır, töv­be eder, ca­mi­de mu­ka­be­le okur­muş. Al­lah rı­za­sı için okur­muş, pa­ra için de­ğil. Mil­let de “11 ay içe­nin mu­ka­be­le­si din­len­me­z” di­ye gi­dip ca­mi­ye din­le­mez­ler­miş. Ev­li­ya­ul­lah­tan bi­ri gel­miş şa­dır­van­da ab­dest alır­ken içer­den Ku­r’­an se­si­ni duy­muş. Ama ca­mi boş. Ev­li­ya ‘hay Al­lah ra­zı ol­sun ne gü­zel kı­ra­at oku­yo­r’ de­miş. 

Bir za­man son­ra ha­fız ve­fat et­miş, kim­se ce­na­ze­si­ne gel­me­miş. 11 ay içi­yor­du di­ye. O ge­ce hep­si­nin rü­ya­sı­na gir­miş. Bak­mış­lar cen­net­te. Bu na­sıl ol­du di­ye sor­muş­lar. Ha­fız de­miş ki, “Ev­li­ya­ul­lah­tan bi­ri Al­lah ra­zı ol­sun de­miş. Onun hür­me­ti­ne cen­net­te­yi­m”. Al­la­h’­ın Rı­za­sı önem­li. Bi­ri ‘Al­lah Ra­zı ol­su­n’ de­sin di­ye bek­li­yo­ruz. Baş­ka bir şey is­te­mi­yo­ruz.