Bahsi geçen kişi tanınmış meşhur bir kişi değil. 

 

Zengin semtlerde yaşamış, elit bir kişi de değil.

 

Bahsi geçen kişi akademik kariyer yapmış, başarıdan başarıya koşmuş biri de değil. 

 

O sıradan bir belediye işçisi. Onlarca insanın başını çevirip geçtiği bir kış günü montunu çıkarıp üşüyen bir köpeğin üzerini örten adam gibi adam! 

 

Adı Bülent Kalpakçıoğlu. Kendisi sergilediği bu insani tutumunu şöyle açıklıyor: “Üşüyen köpek gözlerime bakınca içimden montu üzerine örtmek geldi. Altı üstü bir mont, hiç tereddüt etmedim, bunu herkesin yapması lazım”

 

Bülent Kalpakçıoğlu şehrin kıyısında, üşüyen bir köpeği, montu ile korumaya çalışan bir insan!

 

Allah’ım insanlık öldü mü? Dediğim bir anda insanlığa dair bir izle karşılaşmak ne büyük bir lütuf!

 

Allah’ım gece çığ gibi düşüyor üstüme ve attığım her adımda irkiliyorum. 

 

Korkuyorum, nefesim kesiliyor, göğsüm daralıyor, gözlerim buğulanıyor ve korkularıma her gün bir yenisi daha ekleniyor.

 

Fakat karanlığın bağrından çıkan o yıldızlar var ya işte onlar bütün korkularımı dağıtıyor ve umutlarımı yeniden diriltiyor:

 

Bir sapık beş yaşında bir bebeğe tecavüz edip öldürürken

 

Bir cani, masum bir kızı kandırıp ırzına geçtikten sonra katlederken

 

Bir psikopat bir kediyi tekmeleyerek öldürürken

 

Bir genç kendisini bin bir yokluk içinde büyüten ebeveyninin boğazına bıçak dayarken

 

Bir huzur evi çalışanı yaşlı ve hasta bir adamı darp ederken

 

Bir genç arkadaşını öldürüp parasını gasp ederken

 

Bir adam otuz yıllık yol arkadaşını sokak ortasında katlederken

 

Bir dadı bakımını üstlendiği bebeği yerden yere vururken 

 

Şehrin kıyısında bir belediye işçisi montunu çıkarıyor ve üşüyen köpeğin üzerini örtüyor. İnsani değerlerin yok sayıldığı bir çağda insanca bir duruş sergileyebilmek sanırım dünyanın en büyük ödülüne layık olsa gerek. 

 

İnsanlar bir somun ekmek, bir ömürlük mevki için bütün değerlerini satılığa çıkarırken bir işçi bu değerleri benliğinde taşıyor…