Tarihte de, günümüzde de meşhur bekârlar vardır. Ancak, bunlar emsâl olmaz. Zira, onların bekârlıkları, özel şartların bir sonucudur.

Zaten, her şeyin istisnaları vardır. İstisnalardan hareketle, genelleme yapılamaz. Dolayısıyla evlilik konusunda da, sakın istisnalara bakmayın! Evlilik; iki karşı cinsin, yani, bir bayanla bir erkeğin, yekdiğerine sevgi, saygı, güven duyup, paylaşım, fedakârlık, yardım, destek gibi ortak noktalar bulmalarına ve bunu nikâhla resmileştirip, ilân etmelerine denir.

Böylece toplumun en küçük müessesesi “aile” meydana gelir. Evlilik;

- Kalbe karşı bir kalp bulma,

- Sevme, sevilme,

- Duygularını geliştirme,

- İhtiyaçlarını karşılama,

- Meşrû zevk ile lezzetleri paylaşma,

- Elem ve kederde ortak olma, gerçekten kaynaşacağı bir ortamı bulmadır.

Diğer taraftan, aile hayatının;

- İnsanların dünyadaki en güzel toplanma merkezi,

- En esaslı zembereği,

- Dünyevî mutluluğun bir cenneti,

- Bir iltica ve bir sığınak yeri olmasıdır.

Sosyal hayatta üstlenilecek roller aile ortamında öğrenilir, özümsenir, benimsenir.

Aile, dünyanın bunaltıcı, yorucu işleri ve problemlerinden kurtulmanın adresidir.

Evlilik ve aile müessesesi, huzur ile mutluluğu üretim ve dağıtım merkezidir.

Aile, neşenin paylaşım ve hüzünleri ortaklaşa atlatmanın, yardımlaşmanın mekânıdır.

Aslında her insan bir dünyadır, bir kâinattır. Evlenmeye karar veren iki insan, iki ayrı dünya, iki ayrı kâinattır. İkisi de, iki farklı dünyadan, aile ortamından geliyor. Ve bir ömrü bir arada geçirme sözleşmesi imzalarlar nikâhla…


Evlilik ‘katlanmak’tır!

Melih Cevdet’e “Evlilik nedir?’ diye sormuşlar.

“Eskiden kız tarafının ve oğlan tarafının ailesi biraraya gelir, yeni çiftin kuracağı yuva için beraber hazırlık yapılır, beraberce yeni ev düzülürdü. Tabi o zamanlar evler genelde bahçe içinde müstakil evlerdi.

“O yüzden buna ‘evlenmek’ denirdi. Şimdi ise yeni evliler apartman dairelerinde yani katlarda oturuyorlar, bu yüzden artık evlilik ‘katlanmaktır!” demiş.