Soru şu: İsrail ve ABD, Türkiye’nin işlerine karışıyor mu, karışmıyor mu? Nasıl oldu da, IrakAfganistan işgallerinden sonra çok yüksek olan ABD karşıtlığı, sempatiye(!) dönüştü? Bu ne menem işbirliği, bu ne menem karşıtlık, bu ne menem sempati!
“Siyasî tarafgirlik” hastalığına yakalanmadan, elimizi vicdanımıza koyarak cevap verebilmeliyiz.

Irak ve Afganistan’a yapılan 5400 sortinin (bombalamanın) uçakları niçin Türkiye’den, yani İncirlik’ten havalanmış?
Bir soru daha: Bu izinler neyin karşılığıydı? BOP’un (Orta Doğu Projesi’nin) eş başkanlığı neden Türkiye’ye verilmişti?
Amerika, Irak’a bomba yağdırıp, milyonlarca insanı öldürüp, işkence edip, namuslarını payimal ettikten sonra büyük petrol, silâh ve inşaat şirketlerinin kârlarını ve hisse senetlerini kat kat arttırması... Bütün zenginliklerini çalmaları; tarihî şehirler, müzeler, tapu dairelerinin talân edilip yakılması... Müslümanların Şiî-Sünnî diye birbirine düşürülmesi...
Bütün bunların faturası nasıl ödenecek peki?
“Üçüncü suâl: Bâzı eşhâsın hatâsından gelen bu musîbet (deprem), bir derece memlekette umumi şekle girmesinin sebebi nedir?
“Elcevap: Umumî musîbet, ekseriyetin hatâsından ileri gelmesi cihetiyle, ekser nâsın o zâlim eşhâsın harekâtına fiilen veya iltizâmen veya iltihâken taraftar olmasıyla, mânen iştirak eder, musîbeti âmmeye sebebiyet verir.” 1
Sana, bana, ona verecek cevaplar bulabiliriz. Ancak, elimizi cüzdanımıza değil vicdanımıza koyarak Allah’a vereceğimiz cevapları düşünelim.
Ve “Zâlim eşhâsın harekâtına fiilen, iltizâmen, iltihâken taraftar olmanın” bedeli nedir?
Seçimden önce çok yakın bir akrabamla konuşurken, Irak’ın bombalanması gündeme geldiğinde siyasî tarafgirliğinden dolayı ABD’yi övdü! Şu hakikatle karşılaştırınca dehşete kapıldım: “Harb-i Umumînin tarafgirâne, damarları ve âsabları tehyîç edip bâtını kalbe kadar, hatta hakaik-i imaniyenin elmasları derecesine o zararlı, fâni arzuları yerleştirecek derecesinde bu meş’um asır öyle şırınga etmiş ve ediyor ve öyle aşılamış ve aşılıyor ki, Risâle-i Nur dairesi haricinde bulunan ulemalar, belki de velîler o siyasî ve içtimaî hayatın rabıtaları sebebiyle, hakaiki imaniyenin hükmünü ikinci, üçüncü derecede bırakıp, o cereyanların hükmüne tabi olarak, hemfikri olan münafıkları sever. Kendine muhalif olan ehl-i hakikati, belki ehl-i velâyeti tenkit ve adâvet eder, hatta hissiyat-ı diniyeyi o cereyanlara tabi yaparlar.” 2
Akrabam adına üzülürken, kendi hesabıma binler teessüf ettim. Onu anlayamadım, ona varıp anlatamadım…
İnşâallah bütün bunların faturası ağır bir İlâhî ikaz olmaz!

Dipnot:
1- Sözler, s. 158.
2- Kastamonu Lâhikası, s. 85.