Darbe ile gelen diktatörlerle, aşiret reisliğinden Kral veya Sultan olanlar arasnda fark vardr. Kral, kan dökmezse, bu fark devam edebilir. Hitler, Musolini, Lenin, BAAS gibi darbelerle gelişte, asl zulüm ve bask liderden çok yandaşlarndan doğmaktadr.
Değişen şartlar neticesi aşiret reisliğinden kral olanlar, yanlş-doğru milletine hizmet etmeye çalşmş kimselerdir. Darbeciden farkldr. On sene önce yazdğm, “Egemen Halkn Siyasetnamesi” kitabmda “Monarşiden Gerçek Demokrasiye”, “Demokrasi Kral” başlğ altnda ayr bir bölüm ayrmştm. Böyle gitmez. Elinizi çabuk tutmalsnz. Millet, “git” demeden, zamana yayarak değişim sağlanmasnn zarureti üzerine. (Sayfa 2025-2076)
Milletler adalet istiyor. Eskiden adaletinin önemli ksmn halk kendi sağlyordu. Ulaşm ve iletişimle istek siyasete döndü. Değişim acil duruma geldi. Ne kadar çekişilir ve gecikilirse o kadar zarar. Allah dünyay adalet üzere yaratmş. Zalim, ibret için geliyor. Milleti de, kendini de perişan edip gidiyor. Yklacak heykelinden başka bir şey kalmyor. Diktatörün, “frtna geçer” zann, en tehlikeli yanlgdr. Tehlike büyüyor. Sömürgeciler kraldan güçlü ve merhametsizdi. Halk da zayft. O da bitti. Yarm asr geriye gerek yok. İbret için dünkü Türkiye’ye bakmak yeter. Post modern darbeciler, “Bin yl yaşayacağz” diyorlard.
1) Bugün en iyi diktatörlükte dahi, milletlerin teşebbüs gücü felçtir. 28 Şubat diktasnda bir anda para pul oldu. Bankalar çöktü. Zulüm zirve yapt. Global çağ, hamle çağdr. Bu zamanda dikta, geri kalmak, ayaklar altna düşmektir. İnsan zihni özgürleşmeden hamle ve medeniyet doğmaz. Çin, köksüz yapma çiçektir. Aya ilk füzeyi gönderen Rusya diktatörlüğüne benzer.  
2) Özgürlük, iman ve ahlakla olur. Kaytszlk değildir. A. Carrel, zincirini koparp meydana frlayan köpek, otomobil altnda kalr, der.
3) Filistin’deki zulüm, Ortadoğu’yu yakt. Global çağ bu yangn, çözüm için insanlk vicdanna taşyor. Vahşeti görmemek için çalşanlar, çaresizdirler, görecekler. Çatşma ciddi. 15 Şubat 2003’te dünya meydanlarn dolduran insanlk, Irak için Başkan Bush’u lanetledi. Bu vicdan reddi, ABD’nin aldğ en ağr darbedir.
Şeyh Raid Salah, konferansa gitti. İngiltere, İsrail yandaşlğ için tutuklad. İnsanlk vicdan hemen hareketlendi. Zalimler için, zor günler uzak değil.
Darbe devri geçti. Artk kanl-kavgal değişim olmamal. 1) Darbeci yarglanmal, ibret olmal. 2) Darbeci önceki nesilse: Gelen, değişim sağlayamamş bir diktatör olabilir. 3) Kral. Aşiret reisliğinden gelmiş. Gücü o kadar. Bu iki grup geç kalmaz, millet tarafna geçerse, bunlara yarg değil, siyasi çözüm gerek. Siyasi çözümün uzlaşma, yani karşlkl af pay önemlidir. Herkes kazanr.
Siyaset, kavga gösterisiyle pay kapma değil, barş sanatdr. Halk, “Git” diyor. Hakl. Ama diktatöre de çkş kaps gerek. Siyaset, hakszlğa prim vermeden bu düğümü çözmektir.
Liderler, gururu, endişeyi atp, halk temsilcileriyle bir araya gelmeli. Bu yetmez. Anlaşmak için, iki heyeti yaknlaştrc üçüncü şahsa ihtiyaç var. Üçlü müzakere kurulmadan liderin ihsan, mazlumun ihtiyac çekişme doğurur. Yol uzar, zarar büyür. İki taraf yaknlaştrc Müslüman bir değil çok var. Örneğin Ahmet Davutoğlu, siyasi vasfn kullanmadan gayret edecek önemli bir imkandr.