Y. Bey 40 yaş­la­rın­da, bir oğ­lu olan, al­tı yıl­lık ev­li bir da­nı­şa­nım­dı. Y. Bey, bir şir­ket­te or­ta dü­zey­de yö­ne­ti­ci ola­rak ça­lı­şı­yor­du. Ba­na bir ay­dır da­nış­man­lık al­mak için ge­li­yor­du. Ol­duk­ça yu­mu­şak huy­lu, ba­zı ta­kın­tı­la­rı olan bir bey­di. Çev­re­sin­den sü­rek­li onay, be­ğe­ni al­mak is­ti­yor­du, en kü­çük bir eleş­ti­ri­ye ta­ham­mü­lü yok­tu. Eşiy­le se­ve­rek ev­len­miş­ler­di, onun­la il­gi­li ba­riz bir so­ru­nu yok­tu. Ba­zen ço­cuk yü­zün­den tar­tı­şı­yor­lar­dı, ama bu da­nı­şa­nım için önem­li de­ğil­di.
Y. Bey’den an­ne­si­ni ta­nım­la­ma­sı­nı is­te­di­ğim­de şöy­le söy­le­di;
“An­nem ev ha­nı­mı. Ba­bam­la hiç an­la­şa­maz­lar­dı, sü­rek­li kav­ga eder­ler­di. An­nem hep, ba­bam­dan ya­na şi­ka­yet eder­di. Ba­zen de be­ni ta­raf ol­mam için zor­lar­dı. An­nem her­hal­de mut­suz ol­du­ğu için be­ni ve kar­de­şi­mi sü­rek­li eleş­ti­rir­di. Her şey onun kont­ro­lün­de ol­sun is­ter­di.”
Ba­ba­sı­nı ta­nım­la­ma­sı­nı is­te­di­ğim­de de; “Ba­ba­mın da­ha ön­ce­den sev­di­ği bir kom­şu kı­zı var­mış. Ba­ba­sı, onu am­ca­sı­nın kı­zı olan an­nem ile ev­len­dir­mek is­te­miş. Ba­bam da say­gı­sız­lık et­mi­ye­yim, bel­ki eşi­mi de se­ve­rim di­ye­rek an­nem­le ev­len­miş. Ama ba­bam an­ne­mi se­ve­me­miş, ona kar­şı aşk du­ya­ma­mış. Ak­lı da hep o kız­da kal­mış. Bun­la­rı ba­bam, an­nem­le kav­ga et­ti­ği bir gü­nün ak­şa­mın­da ben­le pay­laş­mış­tı. O za­man an­la­mış­tım, ba­ba­mı ve an­ne­mi... Ba­bam, kar­de­şi­mi de be­ni de se­ver­di, ama bi­zim­le faz­la il­gi­len­mez­di. Çün­kü hep eve geç ge­lir­di. Hiç ha­tır­la­mam, an­nem­le ba­ba­mın be­ra­ber bir ye­re gez­me­ye git­tik­le­ri­ni.. Biz hep an­nem­le ya da ba­bam­la yal­nız ge­zer­dik” di­ye­rek söz­le­ri­ni bi­tir­di.
Y. Bey en çok iş ye­rin­de eleş­ti­ril­di­ğin­de özel­lik­le ra­hat­sız­lık du­yu­yor­du, kay­gı ve dep­res­yo­na ka­pı­lı­yor­du. Ken­di­siy­le ilaç te­da­vi­si ve dü­zen­li psi­ko­te­ra­pi so­nu­cun­da ba­ya­ğı iler­le­me kay­det­miş­ti; ar­tık ya­şa­dı­ğı kay­gı­nın, dep­res­yo­nun al­tın­da, ço­cuk­lu­ğun­da an­ne­si­nin ser­gi­le­di­ği oto­ri­ter so­ğuk tav­rın yat­tı­ğı­nı an­lı­yor­du. Dep­res­yo­nu da azal­ma­sı­na rağ­men de­vam edi­yor­du, hal­bu­ki bir se­ne­den be­ri ilaç kul­la­nı­yor­du. Y. Bey ile ken­di­si­ne psi­ko­lo­jik test­le­rin ve des­tek­le­yi­ci psi­ko­te­ra­pi­le­rin ya­pıl­dı­ğı se­ans­lar yap­tık. Ona bir sü­re son­ra EMDR te­ra­pi tek­ni­ğin­den bah­set­tim. Geç­miş anı­la­rı­nın şim­di­ki ha­ya­tı­nı olum­suz yön­de et­ki­le­di­ği­ni za­ten bi­li­yor­du. Bu yüz­den he­men ça­lış­ma­ya baş­la­dık.
Y Bey ile he­def anı­sı­nı be­lir­le­dik. Ken­di­ne he­def anı ola­rak; “Ge­çen ay mü­dür­le ve ça­lı­şan­lar­la yap­tı­ğı­mız top­lan­tı ol­sun” de­di. “Mü­dü­rüm be­ni bir ko­nu­da uyar­dı, ama bu­nu her­ke­sin ya­nın­da yap­tı. Gu­ru­rum in­cin­di ve çok öf­ke­len­dim. Ken­di­si­ne sa­kin bir şe­kil­de kar­şı çık­ma­ma rağ­men, üs­tü­me gel­me­ye de­vam et­ti.” Bu anıy­la ça­lış­mak üze­re EMDR’a baş­la­dık. Ken­di­siy­le il­gi­li ne­ga­tif dü­şün­ce­si, “Ben ye­ter­siz bi­ri­yim” idi. Bu anıy­la ça­lı­şır­ken, ak­lı­na gö­rün­tü ola­rak ço­cuk­lu­ğun­da ve genç­lik dö­ne­min­de ken­di­ni ye­ter­siz his­set­ti­ği anı­la­rı gel­di. Çağ­rı­şım­la­rı hız­la akı­yor­du. Bir anı­dan baş­ka bir anı­ya gi­di­yor­duk. Son­ra ilk anı­sı­na tek­rar dön­dü­ğü­müz­de, ar­tık şa­şı­la­cak bir şey ol­muş­tu. Y. Bey, o anı­sı­nı ar­tık ha­tır­la­mı­yor­du bi­le... Anı, re­sim flu­laş­mış­tı, ken­di­siy­le il­gi­li ne­ga­tif inan­cı da po­zi­ti­fe dö­nüş­müş­tü. Y. Bey çok ra­hat­la­dı­ğı­nı, ba­şın­da­ki ağ­rı­nın git­ti­ği­ni ve ken­di­ni öz­gü­ven­li his­set­ti­ği­ni söy­le­di. Bir son­ra­ki se­an­sın­da Y. Bey’in di­ğer hoş ol­ma­yan anı­la­rıy­la ça­lış­tık ve di­ğer ka­nal­la­rı da çö­züm­le­dik.
De­ğer­li oku­yu­cu­lar, EMDR trav­ma­tik ya­şan­tı­lar­la il­gi­li ge­nel­lik­le olum­suz duy­gu ve dü­şün­ce­le­ri zi­hin­de ye­ni­den iş­lem­den ge­çir­me­ye da­ya­nan bir te­ra­pi yön­te­mi­dir. EMDR ilaç ve hip­noz kul­lan­ma­dan ya­pı­lan bir psi­ko­te­ra­pi uy­gu­la­ma­sı­dır. Te­ra­pist, da­nı­şa­nın göz­le­ri­ni sa­ğa ve so­la ha­re­ket et­ti­re­rek, bey­nin her iki ya­rım­kü­re­si­ni ha­fif­çe uya­rır ve bu şe­kil­de da­nı­şa­nın ken­di­si­ni ra­hat­sız eden bel­lek ve duy­gu­la­ra yo­ğun­laş­ma­sı­nı sağ­lar. Bu şe­kil­de göz­le­rin gev­şe­til­me­si, dı­şa vu­ru­la­ma­yan duy­gu ve dü­şün­ce­le­rin ser­best bı­ra­kıl­ma­sı­nı sağ­lar. EMDR yön­te­mi, ki­şi­nin dik­ka­ti­nin yö­nü­nü de­ğiş­ti­re­rek bey­ni de­vam­lı ola­rak uya­rır, böy­le­ce bo­zuk şe­kil­de de­po­lan­mış bil­gi ye­ni­den de­ğer­len­di­ril­miş olur.
Ra­hat­sız edi­ci bir olay ol­du­ğu za­man, bu olay or­ji­nal re­sim, ses­ler, dü­şün­ce­ler ve his­ler­le si­nir sis­te­min­de ki­lit­li ka­la­bi­lir. Bu, ha­ki­ki ma­ter­yal ile fan­te­zi­yi ve ger­çek olan bi­te­ni tem­sil eden gö­rün­tü­ler­le onun­la il­gi­li duy­gu­la­rı bir­leş­ti­ri­yor ola­bi­lir. EMDR, si­nir sis­te­mi­nin ki­li­di­ni açar ve bey­nin bu de­ne­yi­mi iş­le­me­si­ne izin ve­rir. Üzün­tü ve­ren bir de­ne­yi­min ye­ni­den gün­de­me ge­ti­ri­lip ya­şan­ma­sı, si­nir sis­te­min­de don­muş olan iş­len­me­miş bil­gi­le­rin açı­ğa çık­ma­sı­nı sağ­lar. EMDR, trav­ma­nın tu­tul­du­ğu alan­la­ra ula­şa­rak bun­la­rı tek­rar can­lan­dır­ma yön­te­mi­dir. Çift ta­raf­lı uya­ran, he­def­le­nen trav­ma­ya olan bağ­lan­tı­la­rı uya­rır ve bun­la­rı bey­nin di­ğer böl­ge­le­ri­ne bağ­la­ya­rak trav­ma­nın ser­best kal­ma­sı­nı sağ­lar. Böy­le­ce ki­şi ar­tık bu trav­ma­tik anı­lar­dan ra­hat­sız ol­maz.
Trav­ma­sız, ha­yır­lı gün­ler ge­çir­me­niz du­asıy­la Al­lah’a ema­net olun.
Da­nış­ma Te­le­fo­nu:
(0506) 401 79 91, (0212) 503 79 95
Not: Bu ya­zı­da­ki va­ka ör­ne­ği, da­nı­şa­nın ken­di­sin­den izin alı­na­rak ve bil­gi­le­ri de­ğiş­ti­ri­le­rek ya­zıl­mış­tır.