Gece haberlerini seyrediyorum…

İç burkan, yürek yakan bir dram haberindeydi sıra… Dikkat kesildim…
Adana’da nar bahçesi ve işleme tesisi olan adam, önce eşini sonra engelli kızını öldürüp ardından bir de özür notu yazmış; “direndim ama başaramadım.” Ve sonuç: 10. Kattan atlayarak intihar.

Bir babayı, bir eşi katil yapan; sonrasında intihar ettiren süreci, Türkiye’nin gizli gizli kanayan ama durdurulamayan bir yarasını haberin ayrıntısında yakaladım.
Cesedin yakınında durup, telefonla birisiyle konuşan bir adamı kaydetmiş kameralar. Aileyi tanıdığı belli olan adam, ahizenin diğer ucundakine çıkışıyor “ölümlerden onunda sorumlu olduğunu” söylüyordu.

Yaşı 70’i geçmiş adam, borçlarını ödeyemediği için evine kadar gelen icradan dolayı bunalıma girmiş, katil olmuş.

Ticaretle uğraşan herkesin ensesinde olan, yüreklerde hissedilen “alacaklarımı tahsil edemezsem ne yaparım?” korkusu bu olayda gerçekleşmiş. Telefon konuşmasından anladığım kadarıyla borçlular “bugün, yarın” taktiği ile bir aileyi felakete sürüklediler. Bir babanın, bir eşin, bir tüccarın hem dünya hem de ahret hayatını karartılar.
Buna benzer olaylar yaşanırken namuslu vatandaşını korumakla yükümlü olan devletimiz, hükümetimiz ne yapıyor? Karşılıksız çeke hapis cezasını kaldırıyor, namuslu tüccarı Ticaret Kanunu’ndaki “Tüccar basiretli, ferasetli olmalıdır” nasihatıyla koruyor.
Bizim bir de Diyanet İşleri Başkanlığımız var değil mi…?

Artık Cuma Namazı’nda hutbeye “Bu haftaki hutbemizin mevzuu” diye başlanmasa da konuları belirli günler ve haftalara göre belirlenmiş, suya sabuna dokunmayan, insanların aklını ve vicdanını harekete geçirmeyen kitabi, merkezi hutbeler devam ediyor.

Birçoğumuzun camiyle ilişkisinin sadece Cuma günleri olduğu gerçeğini göz önüne alırsak Başkanlık’tan; daha kalbe, daha vicdana, daha akla dokunur sosyal yaralarımıza merhem olacak hutbeler bekliyoruz.

Ve son cümlem. Cebinde parası olduğu halde borcunu ödemeyen, alacaklısını ölüme, cinayete sürükleyen insanların dinen hükmü, sorumluluğu nedir?