Mo­dern­le­şen bir dün­ya var­mı­ş…    O dün­ya­nın in­san­la­rı, de­mok­ra­siy­le yö­ne­ti­lip, sağ­lık­lı bir ha­yat sü­rü­yor, bir­bir­le­ri­ni da­ha çok se­vi­yor­lar­mı­ş…

Kü­re­sel güç­ler, kü­re­sel eko­no­mi­nin ak­tör­le­ri böy­le söy­lü­yor­la­r…­Da­ha çok yi­ye­lim, da­ha çok tü­ke­te­lim di­ye­…

Te­le­viz­yon­lar­da çi­zi­len mut­lu ai­le tab­lo­la­rı, gü­len, tü­ke­ten ve tü­ke­nen in­san­la­r…

Bu “su­ni mo­dern­leş­me­”nin ay­nı an­da yüz bin­ler­ce in­sa­nı öl­dü­ren si­lah tek­no­lo­ji­si ge­liş­tir­me­si, pet­rol ih­ti­ya­cı için be­bek­le­ri bi­le bom­ba­la­ya­cak ka­dar acı­ma­sız­laş­ma­sı ise kim­se ta­ra­fın­dan gö­rül­mü­yor, gö­rül­mek is­ten­mi­yor.

Üç may­mu­nu oy­na­yan yön­len­di­ri­ci güç­le­rin ref­leks­le­ri bi­rey­le­re de yan­sı­mış du­rum­da. 

Eğer pat­la­ma­lar­da ölen, ya­ra­la­nan var­sa, mi­de­miz bu­lan­ma­sın di­ye san­sür­lü­yor, gör­mez­den ge­li­yo­ruz. Ha­ber bül­ten­le­rin­de ver­mi­yor, pa­pa­ğan gi­bi ay­nı me­tin­le­ri tek­rar­la­yan­la­rın kav­ga­la­rıy­la gün­le­ri­mi­zi tü­ke­ti­yo­ruz.

Son­ra­sın­da ra­hat­la­yan vic­dan­la­rı­mız­la uyu­yor, uyu­yor ve uyu­yo­ruz.

An­cak ba­zı­la­rı­mız bu ka­dar ra­hat, bu den­li uy­ku­da de­ğil, uyu­ya­mı­yor, ra­hat­la­ya­mı­yor ve tü­ke­te­mi­yor!

Ya­pay gör­sel­le­rin esi­ri ol­mu­yor, yüz­le­ri gü­le­mi­yo­r…

Yi­ne o ba­zı­la­rı­mız; Su­ri­ye­li ço­cu­ğun oto­büs eg­zo­zun­da eli­ni ısıt­ma ça­ba­sı­na üzü­lür­ken, Do­ğu Tür­kis­ta­n’­da­ki Çin zul­mü­ne kah­ro­lu­yor.

Se­be­bi­miz ba­sit, ru­hu­muz acı­yor, vic­da­nı­mız el ver­mi­yor.

On­lar, Müs­lü­man ol­duk­la­rı için iba­det et­me­le­ri­ne izin ve­ril­me­yen­le­r…

On­lar, Türk ol­duk­la­rı için asi­mi­le edi­len, dö­vü­len, öl­dü­rü­len ay­nı so­yun ço­cuk­la­rı­…

Biz on­la­ra Uy­gur Türk­le­ri di­yo­ru­z…

İyi­yi ve gü­ze­li gös­te­ren TV’­le­rin, ga­ze­te­le­rin gör­me­di­ği bir dram ya­şı­yor­la­r…­ Hem de yıl­lar­dı­r…

Ra­ma­zan­da oruç tu­tan­lar so­kak or­ta­sın­da dö­vü­lü­yor, ai­le­le­ri­ni Çin Hü­kü­me­ti­’nin su­bay­la­rın­dan ko­ru­yan, kol­la­yan ba­ba­lar kur­şu­na di­zi­li­yor, öl­dü­rü­lü­yor, şe­hit edi­li­yor.

Böl­ge­den gö­rün­tü­ler ge­le­mi­yor, böl­ge­ye ulus­lar ara­sı tem­sil­ci­ler, göz­lem­ci­ler, ba­sın men­sup­la­rı gi­re­mi­yor. 

Bil­gi akı­şı ta­ma­men tek ta­raf­lı, acı­ma­sız bir kit­le ile­ti­şim yö­ne­ti­mi var.

Böy­le­si bir tab­lo­da ne­fes al­mak için bi­le bü­yük bir ça­ba ge­re­ki­yor.

Do­ğu Tür­kis­ta­n’­ın çe­kik göz­lü öz be öz Müs­lü­man Türk ço­cuk­la­rı. Ar­tık da­ya­na­cak ta­kat­le­ri, güç­le­ri kal­ma­dı­…Bin­ler­ce yıl­dır ya­şa­dık­la­rı top­rak­lar­dan “en azın­dan di­ni­mi­zi ya­şa­rı­z” di­ye­rek kaç­ma­ya ça­lı­şı­yor­lar, esir düş­mek, hat­ta öl­mek pa­ha­sı­na­…

Ku­cak­la­rın­da ço­cuk­la­rıy­la, ka­dın­la­rı, yaş­lı­la­rı, genç­le­riy­le­… San­ki Kur­tu­luş Sa­va­şı­’n­da cı­lız be­den­le­riy­le çır­pı­nan, sa­va­şan Ana­do­lu in­sa­nı gi­bi­…

En bü­yük si­lah­la­rı umut­la­rı­… Ha­yal­le­ri ise Tür­ki­ye­…

Evet, Do­ğu Tür­kis­ta­n’­da­ki me­za­lim­den Tür­ki­ye­’ye kaç­mak için yo­la çı­kan 300 Uy­gur Tür­kün­den bah­se­di­yo­ru­z…­Ha­ni Tay­lan­d’­da esir tu­tu­lan, ka­fes­le­re ko­nu­lan Türk­le­r…

Sa­yı­la­rı ye­ni do­ğan ço­cuk­la­rıy­la bir­lik­te art­mış du­rum­da ve Tür­ki­ye­’ye ge­ti­ril­me­le­ri bek­le­ni­yor­du...Bir in­sa­nın ha­ya­tı bo­yun­ca unu­ta­ma­ya­ca­ğı gün­ler ge­çir­di­ler ve ge­çi­ri­yor­la­r…­Ba­zı­la­rı ise ha­ya­tı­nı kay­bet­ti. 

Umut­la­rı ar­tık yok. Tür­ki­ye­’ye gön­de­ril­me­le­ri bek­le­nir­ken, Çi­n’­e ia­de edil­me­le­ri­ne ka­rar ve­ril­di.

Bu ka­rar şu an­la­ma ge­li­yo­r…­ Çin Hü­kü­me­ti eğer is­ter­se “te­rör ör­gü­tü üye­si­” di­ye bu in­san­la­rı idam ede­bi­lir ya da ne­re­den gel­di­ği bel­li ol­ma­yan kur­şun­lar­la dö­nüş yo­lun­da şe­hit ede­bi­li­r…

Ar­tık sus­ma­ya­lım, tek umut­la­rı Ana­do­lu top­rak­la­rı olan bu 300 in­sa­nı, Müs­lü­man kar­de­şi­mi­zi, soy­da­şı­mı­zı sa­hip­siz bı­rak­ma­ya­lım. 

Gün­lük po­li­tik he­sap­lar­la, ida­rey­le, den­ge po­li­ti­ka­sıy­la ra­hat­la­ya­cak­sa vic­da­nı­mız üç may­mu­nu oy­na­ma­ya de­vam ede­lim.

Hiç­bir den­ge, hiç­bir ya­şam­dan üs­tün de­ğil­dir. İn­san ya­şa­mı ön­ce­lik­li­dir di­yen mo­dern dün­ya sus­sun, biz sus­ma­ya­lım.

Gü­zel Tür­kis­tan sen­ge ne bol­du
Se­bep va­kit­siz gül­ler­ning sol­du
Çe­men­ler ber­bad kuş­lar her fer­yad
Hem­me­si mah­sun bol­maz mı dil şad