Yuna­nis­tan, bir haf­ta­dan be­ri kay­nı­yor. Av­ru­pa di­ken üs­tün­de. Bin­ler­ce ki­şi, po­lis­le çar­pı­şı­yor, ma­ğa­za­la­rı yağ­ma­la­yıp oto­mo­bil­le­ri ya­kı­yor. Za­ra­rın iki mil­yar eu­ro­ya ulaş­tı­ğı söy­le­ni­yor. Ni­çin? Ni­çin? Ni­çin? On al­tı ya­şın­da bir li­se öğ­ren­ci­si, po­li­sin se­ken kur­şu­nuy­la vu­ru­lup öl­dü­ğü için.
Yu­na­nis­tan’da­ki olay­lar, ba­na 1915 yı­lın­da uğ­ra­dı­ğı­mız bü­yük iha­ne­ti ha­tır­lat­tı. 1071-1878 yıl­la­rı ara­sın­da, tam 807 yıl bir ara­da in­san gi­bi ya­şa­yan Türk­ler­le Er­me­ni­ler, son­ra ne­den bir­bir­le­ri­ne şüp­hey­le bak­ma­ya baş­la­dı­lar? Ve 1915 yı­lın­da ne­den si­la­ha sa­rıl­dı­lar? Biz, 85 yıl­lık cum­hu­ri­yet ida­re­sin­de, bu fa­ci­anın se­bep­le­ri­ni hal­kı­mı­za, ay­dın­la­rı­mı­za dos­doğ­ru an­la­ta­ma­mı­şız. En az yüz bin gü­nah­sız in­sa­nı­mı­zın Er­me­ni­ler ta­ra­fın­dan kur­şun­la­na­rak, ya­kı­la­rak, bo­ğu­la­rak, de­ri­le­ri yü­zü­le­rek, uzun çi­vi­ler­le du­var­la­ra, ağaç­la­ra çi­vi­le­ne­rek öl­dü­rül­dük­le­ri­ni an­lat­ma­dı­ğı­mız için, şim­di ba­zı ya­zar, çi­zer­le­ri­miz, ba­zı Prof. eti­ket­li ki­şi­le­ri­miz, müt­hiş bir ce­ha­let ve aşa­ğı­lık duy­gu­suy­la ka­le­me sa­rı­lı­yor: “Er­me­ni­ler­den özür di­li­yo­rum!” di­ye­rek iki bük­lüm olu­yor­lar. Ta­bi­i ye­ni düş­man­lık­la­rın doğ­ma­sı­na ze­min ha­zır­lı­yor­lar.
1915 yı­lın­da, bel­ki bin so­ka­ğı­mız­da, bin evi­miz­de, bin kö­yü­müz­de uğ­ra­dı­ğı­mız kor­kunç iha­net­ler­den sa­de­ce bi­ri­ni, Kars­lı Âşık Kah­ra­man, ay­nen şöy­le an­la­tı­yor:

Ey ağa­lar, na­sıl di­yem der­di­miz
Var­dı zul­mün so­nu ar­şa da­yan­dı
Er­me­ni İs­lâ­mı kır­dı, ta­la­dı
Maz­lum­lar ama­nı ar­şa da­yan­dı.
Ka­lo’nun kö­yü­nü bas­tı cenk aç­tı
Mit­ral­yöz tü­fek­le hep ateş saç­tı
Ana ev­lat at­tı, dağ­la­ra kaç­tı
Sa­bi­ler şi­va­nı ar­şa da­yan­dı.
Bir ce­na­ze gör­düm kan ol­muş yü­zü
Port­la­mış ke­na­ra sıç­ra­mış gö­zü
Üç yüz alt­mış ca­nın sön­me­miş kö­zü
Ya­nan can du­ma­nı, ar­şa da­yan­dı.
Bir yi­ğit vu­rul­muş, par­mak­lar ka­mış
Ka­çar­ken kâ­fi­re yo­lu uğ­ra­mış
Kâ­fir tut­muş ti­ke ti­ke doğ­ra­mış
Han­çer, kı­lıç ya­nı ar­şa da­yan­dı.
Bir yi­ği­di vur­muş yol­da koy­muş­lar
Can tes­lim et­me­den de­ri soy­muş­lar
Cep cep edip yan­la­rı­nı oy­muş­lar
El cep­te, fi­ga­nı ar­şa da­yan­dı.
Bir ge­li­ni gör­düm aya­ğa kalk­mış
San­dım ki ca­nı var, yü­zü­me bak­mış
Kâ­fir mıs­mar ile di­re­ğe çak­mış
Mıs­mar, çi­vi, önü ar­şa da­yan­dı.
Bir ha­mi­le ka­dın, dav­ran­mış ka­ça
Er­me­ni ey­le­miş hep par­ça par­ça
Kı­lıç ile vur­muş, bö­lün­müş kal­ça
Akan kı­zıl ka­nı ar­şa da­yan­dı.
Tan­rı Er­me­ni’ye ver­miş fır­sa­tı
Kes­ti kö­kü­mü­zü, kır­dı mil­le­ti
Ar­tık kı­ya­ma­te kal­dı müd­de­ti
İn­ti­ka­mın gü­nü ar­şa da­yan­dı.
Kah­ra­man kan ağ­lar, bu ba­şım du­man
Çat­tı bu za­ma­na ol ahir za­man
İs­lâ­ma yâr ol­sun ah­ret­te iman
Kâ­fir­ler is­ya­nı ar­şa da­yan­dı.
Yu­na­nis­tan, bir haf­ta­dan be­ri, bul­gur ka­za­nı gi­bi kay­nı­yor. Ni­çin? On al­tı ya­şın­da­ki bir genç, po­li­sin se­ken kur­şu­nuy­la vu­ru­lup öl­dü­ğü için. Yu­na­nis­tan’da ve­ya her­han­gi bir Av­ru­pa dev­le­tin­de yüz bin gü­nah­sız in­san, vu­ru­la­rak ya­kı­la­rak, bo­ğu­la­rak, çi­vi­le­ne­rek, de­ri­si yü­zü­le­rek öl­dü­rül­sey­di ne olur­du aca­ba?..