“Kaddafi” ismi ile “kadayıf” arasında bir bağlantı olduğunu düşünmüşümdür hep.
“Bu çirkin paranoyakla, gayet güzel bir tatlıyı nasıl bir arada zikredersin be adam!” diyenler çıkabilir.
Hani merhum Necmeddin Hocamın bir lafı vardı, “hele kadayıfın altı da kızarsın” diye. Yani iş tam kıvamına gelsin.
Bu kırk yıllık diktatör, kadayıfın altını kızarttı, kendi elleriyle elin gavurunu Libya’ya davet etti. Şimdi adamlar bandıra bandıra yiyecekler!
Tam da İtalyanların Libya’ya saldırısının 100. Yıldönümü olmasın?
Yüz yıl önce Libya halkı bu saldırganlara karşı yek vücut olmuştu.
Osmanlı subayları Libya halkını sömürgecilere karşı mücadelede gönüllü olarak desteklemişti.
O şanlı Libya direnişi Ömer Muhtar’la sembolleşmişti.
Peki ne oldu Libya’ya?
Libya’nın bağımsızlığı 1950’li yıllardadır.
Libya’nın istiklali için mücadele eden Senusilerden İdris Senusi Libya kralı olmuştur. Bayrakları, şimdi Kaddafi muhaliflerinin elindeki ay yıldızlı bayraktı.
Muammer Kaddafi cuntası darbe yaptığında İdris Senusi Türkiye’de kaplıca tedavisi görüyordu.
Türkiye’nin Müslümanları Kaddafi’nin anti emperyalist üslubunu sevmişti. Kaddafi’nin Türkiye’ye yakın durduğunu düşündüren olaylar da yaşandı. Mesela Kıbrıs harekatı sırasında Kaddafi’nin benzin yardımında bulunduğu, uçak lastiği temin ettiği efsane gibi anlatılır.
Muhtemelen Kaddafi işin başında idealist idi.
Fakat uzun iktidar yılları onu farklılaştırdı. Küçük bir ülkede büyük işler yapmak için çabalamak onu yordu.
O da işin kolayına yöneldi.
Benzeri çok görülen manyak diktatörler arasına katıldı.
Halkına, “bu Türkler eskiden sizi sömürüyordu, efendilik ediyordu, şimdi size hizmet etmek için getirdim dedi. Orada çalışan Türkleri böyle tanımladı.
Zaman zaman Osmanlı sömürüsünden bahsetti, zaman zaman hepimizin canını sıkan söz ve fiillerle gündeme geldi.
Ya Necmedin Hoca’ya o bedevi çadırında reva gördükleri?
Öyle anlaşılıyor ki, bir diktatörün daha sonu geldi.
Keşke halkının hatırını yüksek tutsa, gönüllü olarak iktidarı bıraksa idi. Şimdi Afrika’nın manyağı Avrupa’nın manyağı (Sarkozy) tarafından dövülüyor.
Sınırlı kalacağı söylenen bu saldırı inşallah kalıcı olmaz. Libya istikrara kavuşur, halk bu istikrar içinde mutlu olur.
Fakat tuhaflıklar da yok değil.
Batılılar bir zamanlar el üstünde tuttukları “Müslüman” diktatörleri bir bir deviriyor. Saddam’ın devrilmesi çok kanlı oldu. Irak ne zaman istikrar bulur? Meçhul. Tunus’un Bin Ali’si gitti, Mısır’ın Mübareği. Bunlar bir zamanlar batılı sömürgecilerle aynı kaptan yerdi. Demek ki miadları doldu. Kaddafi son kullanma tarihi geçtiği halde direniyordu.
Diktatörler sonrası İslâm dünyasının nasıl bir şekil alacağını görmek için biraz beklememiz gerekecek.