Böcek ilacı isteyen müşteriye eczacı garip bir şekilde yaklaşarak sormuş.
“Oy hemşerum, geçmiş olsun, boceğunuzun nesi var?!.”
Şimdi ben de devlete soruyorum, ülkenin başbakanının odasında böceğin ne işi var?
Sayın Başbakan, “derin devlet” diyor.
Hâlâ mı?!.

Derin devlet demek bir şeyi ifade etmez, çünkü birileri Başbakan’ın en yakınına kadar sokulabiliyorsa bu demek oluyor ki bu devletin istihbarat zaafı var.
Dahası, kadrolar yeterli değil.
Osmanlı son dönemlerinde aynı sıkıntıları yaşadı.
DP halkın büyük bir çoğunluğuna dayansa da, iktidar koltuklarında Rahmetli Adnan Menderes’e candan destek olacak doğru dürüst adam yoktu.
İşte Ahmet Emin Yalman, Menderes’in en yakınındaki kişi...
Yalman’ın başında bulunduğu Vatan Gazetesi iktidarın yanında...
Hüseyin Üzmez’in kurşun sıkıp da öldüremediği Ahmet Emin Yalman hadisesinde Menderes, Malatya’ya giderek soruşturmayı bizzat takip ederek bir günde 200’e yakın insanı nezarete aldırdı.
Akıl almaz işkenceler...

İşkence sonucu ciğerlerinden rahatsızlanarak Ankara Numune Hastanesinde vefat eden Mustafa Özmansur’un dramı Malatya’da hâlâ dilden dile dolaşır...
İktidar bir Yalman yüzünden neredeyse Malatya’yı kırıp dökecekti.
Sonra mı ne oldu?

Rüzgarlar Menderes aleyhine esmeye başlayınca, İzmir mitingini iktidara karşı ilk başlatan Ahmet Emin Yalman cenapları oldu... Vatan Gazetesi arsız bir şekilde muhalefet cephesine geçti.
Sonuç, darbe ve idamlar...

İsterseniz Cennet mekan 11. Abdülhamid devrine dönelim.
Bu masum padişah ülkeyi tam 33 yıl korumuş olsa da, o devrin Fransızlaşmış ittihatçı elebaşılarını yararlanma düşüncesiyle çevresinden uzak tutmadı. Makam mevki verdi...
Verdi ama demek ki bu vermeler kurdun midesinde para pul etmiyor.
Zamanı geldiğinde kurt kurttur, tilki de tilkidir...

Yedi defa sadrazamlık makamına kendi eliyle oturttuğu şu meşhur Sait Paşa (Zamanı iktidarlarında Sait Paşa karakterli pek çok kişi var).
Meclis-i Mebusan’da Sultan Hamid aleyhine ilk bayrağı kaldıranlardan.
Şeyhülislâm Ziyaüddin Efendi’den alınan hal fetvası okununca, bu kişi geleceklere yaranmak hesabına yerinden mağrur bir şekilde doğrularak meclisten oylama istedi:
“Efendiler, okunan fetva ve millet tarafından gösterilen umumi arzu üzerine İkinci Sultan Abdülhamid’in Hilafet ve Saltanattan halline karar veriyor musunuz?”
Ayakta alkışlar...

Sonra mebuslardan Mustafa Arif Bey:
“Kim muhalifse ayağa kalsın” deyince, kimseler ayağa kalmadı, yalnız ayan azasından Osmanlı’ya sadakatle bağlı olan Rum asıllı Yorgiyadis Efendi ayağa kalkarak:
“Yazıktır, günahtır” diye bağırdı.

Ancak oradakiler “alçak, hain, mürteci” gibi ağır ithamlarla üzerine yürüdüler.
Paldır küldür salondan dışarı (Cemal Kutay, Tarih Sohbetleri cilt dokuz)...
Rahmetli Özal’ın da ölümü bir sır... Zehirlendi deniyorsa bu zehrin sahibi şüphesiz uzak el değil, yakın eldir. Besle kargayı oysun gözünü hesabı...
Refah Partisi’nin de dağılma hikayesi aynıdır.

Oy oranı %22’lere çıkan bir parti dışarıdan adam ithal etmeye kalkıştığında iktidar gemisi tâ ciğerlerinden su almaya başladı. Ve sonrası da malum.
Gemi battı, 30 yıl kader birliği yapanlar birbirlerine düştüler.

Bu aşamada benim önerim, boğulacaksan temiz suda boğul. Pis dereye düşmektense ko temiz sular alsın götürsün seni. Ne olursa olsun yetkiler ve yetkililer...
Allah Resulü(sav) kadrosunu hem imanı kamil, hem de yakını olan sahabelerden oluşturdu.
Nedenine gelince, kadrolar iktidardan da önemlidir. İktidar olursun, kadronu kuramazsan yıkılırsın... İşte Ecevit, hanımı komployu haber almamış olsaydı, yıllarca otağında besledikleri eliyle hastane, ilaç derken öldürülecekti. Tarih tekerrür etmesin istiyoruz...
Fatih ve Kanuni dönemindeki devlet adamlarının üstün meziyetlerini tarih yazmakla bitiremiyor. Ne zaman ki devşirmeler girdi vizyona, öküz öldü çit bozuldu...