KÜÇÜKÇEKMECE BELEDİYESİ’NDEN BÜYÜK HİZMET : YANINDAKİ VE İÇİNDEKİ ÇOCUĞU KEŞFET!

“Etkili Âilelerin Yedi Alışkanlığı” kitabında okumuştum.  Yazar, anne babalara, çocuklarla toplu olarak vakit geçirmenin yanında, her biriyle ayrı ayrı vakit geçirmeyi tavsiye ediyordu. Özellikle doğaya yönelerek.  Mesela; baba-oğul birlikte bir  sabah yürüyüşü veya bir hafta sonu kamp yapmak gibi.
Eğitimde, böyle vakitlere, “kaliteli vakit” deniyor. Başbaşa geçirilen bu vakit, bâzen ebeyn-cocuk ilişkilerinde dönüm noktası olabiliyor.

Şehirde, zaman çok hızlı akıyor. Bir bakmışsınız akşam olmuş, bir bakmışsınız hafta sonu gelmiş. Aylar, mevsimler değişirken bir de bakmışsınız çocuklar büyümüş.

Artık, herkesin elinde cep telefonu, odasında bilgisayar ve televizyon var. Hız çağının ve iletişim araçlarının bağımlıları, rûberû konuşarak, bakışarak, dokunarak iletişim kurmayı beceremez hâle geldiler.  

Şöyle bir düşünün. En son ne zaman, çocuğunuzla cep telefonsuz, bilgisayarsız ve televizyonsuz bir gün geçirdiniz? Soruyu daha da genişleteyim. Böyle bir günü en son ne zaman kırda  geçirdiniz? Kendinizi ve çocuğunuzu yavaş akan zamana en son ne zaman bıraktınız?

Çocuğunuzla takım arkadaşı olarak en son ne zaman yarıştınız veya bunu hiç yaptınız mı? Çok net çıkarınca değil de koşu yarışında kazanınca ellerinizi vurarak “Çak!” yapmanın sevincini,  en son ne zaman hissettiniz?

Ormanda gece yürüyüşü yapıp  yıldızları seyrettiniz mi? Kutup yıldızını târif ettiniz mi? Karanlıktan korkan çocuğunuza, “Korkma ben yanındayım.” diye sarıldınız mı?

En son ne zaman, elektriğin olmamasından (veya kesilmesinden) istifâde ederek çocuğunuzla sohbet ettiniz? Ona çocukluk hâtıralarınızı anlattınız?

En son ne zaman, onun korkuları veya çekinceleri ile yüzleşmesini seyrederken nerelerde hatâ yaptığınızı fark ederek kendinizle yüzleştiniz ?

Sorular daha artabilir. Sorunlar o kadar fazla ki..

Küçükçekmece Belediyesi, bünyesindeki Bilgi Evleri ile ortaklaşa olarak , Ağustos ayı boyunca devâm eden bir gençlik kampı düzenledi.  Kamp yeri Riva’da. Bir taraf orman; bir taraf nehir. Gençler için eğitici faaliyetler ile dolu bir kamp.

Belediye, ayrıca, erkekler kampının arkasından bir baba-oğul kampı düzenledi.

Babalar ve oğulları, nehirde kano sürdüler. Ormanda gece yürüyüşü yaptılar. Kutup yıldızını seyrettiler. Takım olup yarıştılar. Kazananlar “Çak!” yaptılar; kaybedenler, üzülmediler.

Babalar, “Korkar, yapamaz.” dedikleri faaliyetleri, oğullarının korkmadan yapabildiğini gördüler. Ateş başında birlikte eğlendiler; şarkı söylediler.  “Sesim güzel değil.” diye çekinerek, sıkılarak değil, içlerinden geldiği gibi.

Babalar, içlerindeki çocuğu hatırladılar; yanlarındaki çocuğu keşfettiler. Oğullar, babalarıyla  teknolojiden uzak, doya doya iki gün geçirdiler. Eminim, evlerine farklı döndüler ve bunu tekrâr yapmayı hayâl ediyorlar.

Bu haftaki kızlar kampının sonrasında, hafta sonu anne-kız kampı gerçekleştirilecek.
Ebeyn-çocuk ilişkilerine, bu anlamlı katkısı için kampı düzenleyen Küçükçekmece Belediyesi yetkililerini tebrik ediyorum.

Dilerim bu kamplar, kampa katılan ebeveyn ve çocukların, hem  birbirlerini hem kendilerini anlamaları ve keşfetmeleri için dönüm noktası olur.

Dilerim bu faaliyet, diğer belediyeler için  örnek olur.