Ne za­man top­lu­mun in­fi­ali­ni uyan­dı­ran bir olay ol­sa he­men “i­dam ge­ri gel­si­n” tar­tış­ma­la­rı baş­lar. Oy­sa hu­kuk­sal ku­ral­lar­da­ki dü­zen­le­me­ler an­lık olay­la­ra gö­re de­ğil ge­nel ka­ide­le­re gö­re be­lir­le­nir.

İs­la­m’­da­ki kı­sas mev­zu­su açık za­ten. Ba­zı ül­ke­ler de otur­muş ana­ya­sa­la­rı­nı ha­zır­lar­ken idam ce­za­sı­nı da yer­leş­tir­miş­ler.

Bi­zim şu­an top­lum ola­rak kar­şı­laş­tı­ğı­mız asıl me­se­le idam ce­za­sı­nın olup ol­ma­ma­sı­nın öte­sin­de bir du­rum.

Evet idam ce­za­sı mu­hak­kak ol­ma­lı. Ama idam ce­za­sı­nın var­lı­ğı in­san­la­rı ah­lak­lı yap­maz. Ce­za­lar ada­le­tin ye­ri­ni bul­ma­sı için­dir.  Top­lu­mun ah­lak­lı ol­ma­sı ise apay­rı bir mev­zu.

Bir in­san ya­ka­lan­ma­ya­ca­ğı­nı bil­se bi­le su­ça/gü­na­ha bu­laş­mı­yor­sa iş­te ah­lak o nok­ta­da baş­lar. Ya­ni kim­se­nin gör­me­ye­ce­ği yer­de, ken­di­siy­le baş ba­şa ol­du­ğu an­da gös­te­re­ce­ği tep­ki önem­li.

O mi­ni­büs şo­fö­rü, idam ce­za­sı ol­sa da ol­ma­sa da o vah­şe­ti ya­pa­cak­tı.  Çün­kü ah­la­ki de­ğer­le­ri yok.

Dün ga­ze­te­mi­zin man­şe­tin­de oku­du­nuz. Ta­ciz ve te­ca­vüz olay­la­rı son dört yıl­da iki kat art­mış. Ce­za­lar ay­nı ce­za­lar­sa cay­dı­rı­cı­lık top­lu­mu ay­nı dü­zey­de tut­ma­lıy­dı. Ama ce­za­lar ay­nı kal­dı­ğı hal­de na­mus düş­man­lı­ğı ar­tı­yor.

İdam ce­za­sı gel­se de art­ma­ya de­vam eder. So­ru­nun kay­na­ğı­nı çöz­me­di­ği­miz müd­det­çe.

So­ru­nun kay­na­ğın­da ah­lak an­la­yı­şın­da­ki ge­ri­le­me ya­tı­yor.  Bu­nun sağ­cı­lık­la, sol­cu­luk­la, par­ti ay­rı­mıy­la il­gi­si yok. Ah­lak­lı ol­mak apay­rı bir du­rum.

Eği­tim an­la­yı­şı, med­ya, ai­le de­ğer­le­ri, dev­le­tin ön­ce­lik­le­ri, si­vil top­lum ku­ru­luş­la­rı vs... Hep­si­ni il­gi­len­di­ren yön­le­ri var.

Üni­ver­si­te sı­na­vı iki ba­sa­mak mı ol­sun tek mi?  Tüm sı­nıf­lar­da mer­ke­zi sı­nav mı ol­sun yok­sa sa­de­ce bi­tir­di­ği yıl mı? Sı­nav­sız ge­çiş ol­sun mu ol­ma­sın mı? Der­sa­ne­ler ka­pa­tıl­sın mı, kurs mer­kez­le­ri açıl­sın mı? vs... vs...

Eği­tim­le il­gi­li tar­tış­ma­lar­da hep yu­ka­rı­da­ki so­ru­la­rın ko­nu­şul­du­ğu­nu, tar­tı­şıl­dı­ğı­nı, bun­lar­la il­gi­li ya­sa­lar ha­zır­lan­dı­ğı­nı gör­düm hep.  Bir ke­re ol­sun eği­tim ko­nu­şu­lur­ken, “ço­cuk­la­rı­mız ne­den ya­lan söy­lü­yo­r”, “ço­cuk­la­rı­mız ne­den bü­yük­le­ri­ne say­gı gös­ter­mi­yo­r”, “ço­cuk­la­rı­mız ne­den por­nog­ra­fi­ye düş­kü­n”, “ço­cuk­la­rı­mız ne­den aşı­rı ar­go ve kü­für­lü ko­nu­şu­yo­r” di­ye tar­tı­şıl­dı­ğı­nı, te­le­viz­yon­lar­da, Mec­li­s’­te bu­nun­la il­gi­li ko­nuş­ma­lar ya­pıl­dı­ğı­nı gör­me­dim.

Mad­de­ye öy­le bağ­lan­mı­şız ki ma­na umu­ru­muz­da de­ğil.

İn­ter­net­te­ki ah­lak­sız­lık­la­rı bir ke­na­ra geç­tim, ga­ze­te­le­rin ço­ğu­nun in­ter­net say­fa­sı­nı aç­tı­ğı­nız­da ya­yın­la­rın ya­rı­sı­nın çıp­lak­lık­la il­gi­li ol­du­ğu­nu gö­rür­sü­nüz. Ken­di­le­ri­ne bü­yük ga­ze­te di­yen­le­ri kas­te­di­yo­rum. İna­nın Ame­ri­ka­’nın bü­yük ga­ze­te­le­ri­nin in­ter­net si­te­le­rin­de böy­le çıp­lak­lık yok.

Gü­zel yol­lar, lüks bi­na­lar de­ğil me­se­le. Ah­lak­la be­zen­miş in­san­la­rı­nız var­sa yı­kıl­maz­sı­nız. Mad­de de­ğil ma­na...

İmam Ha­tip­le­rin önün­de er­kek­ler­le el ele yü­rü­yen ba­şör­tü­lü 13-14 ya­şın­da kız­lar gö­rü­yo­rum. Bu bir de­ğer­ler buh­ra­nı­dır.

İçi­ni bo­şal­tır­sa­nız ba­şör­tü­sü de mad­de­ye iner ma­na kal­maz ge­ri­ye. Biz de­ğer­le­ri­mi­ze sa­hip çı­ka­rak ve de­ğer­le­ri­mi­zin tem­sil­ci­si ola­cak ne­sil­ler ye­tiş­tir­me­ye ka­fa yo­rar­sak dü­zel­me yo­lu­na gi­re­riz. Ak­si tak­dir­de te­ca­vüz sa­yı­la­rın­da Av­ru­pa­’yı da Ame­ri­ka­’yı da sol­la­dık gi­di­yo­ruz.

Çün­kü Müs­lü­man bo­zu­lun­ca ze­hir olu­yor.

Bir ne­sil uğ­ru­na Üs­tad Ne­cip Fa­zı­l’­ın ka­fa­sı­nı pat­la­tan, yü­zü­ne çiz­gi­ler in­di­ren bu­dur. Oy­sa Ne­cip Fa­zı­l’­ın to­ru­nu ol­du­ğu­nu ile­ri sü­ren bir şa­hıs te­le­viz­yon­da bir ya­rış­ma prog­ra­mı­na çı­kıp utan­ma­dan “de­de­min eser­le­ri­ni oku­ma­dı­m” di­ye­bi­li­yor.

Ne­cip Fa­zı­l’­ın to­ru­nu ol­du­ğu­nu id­di­a eden ki­şi­den, te­ca­vüz­cü dol­muş­çu­ya gi­den yol­da önü­mü­ze çı­kan tek me­se­le var: Nes­li­mi­ze ah­lak ve­re­me­dik.

Ah­lak­sız bir ne­sil var ol­duk­ça, dol­muş­lar da, so­kak­lar da, ev­le­ri­miz de gü­ven­li ol­ma­ya­cak.

Ka­ça­cak yer yok...