Bu­gün, mil­yon­lar­ca seç­men ge­le­ce­ği için san­dı­ğa gi­di­yor.    

Geç­miş yıl­lar­da­ki se­çim at­mos­fer­le­ri ha­tır­lan­dı­ğın­da özel­lik­le apo­li­tik genç­lik açı­sın­dan; oy kul­lan­ma, san­dı­ğa sa­hip çık­ma gi­bi ko­nu­lar­da ar­tan bi­linç dik­kat çe­ki­yor.

Tür­ki­ye­’de­ki de­mok­ra­si al­gı­sı­nın da­ha otu­rak­lı ha­le gel­di­ği­nin bir gös­ter­ge­si ola­rak dü­şü­nü­le­ce­ği gi­bi “gü­ven­siz­li­k” or­ta­mı­na da atıf ya­pan bir du­rum.

San­dı­ğa il­gi­nin kon­trol­süz ve ge­ri­lim­li ar­tı­şı teh­li­ke­li­dir. 

Se­çi­min “ö­lüm-ka­lı­m” mü­ca­de­le­si­ne dö­nüş­tü­rül­me­si en kri­tik nok­ta­dır. 

Bu du­rumun, si­ya­set ku­ru­mu­nun ül­ke üze­rin­de­ki et­kin­li­ği­ni ar­tır­dı­ğı­nı ve va­tan­daş­la­rın san­dı­ğı ol­mak ya da ol­ma­mak ara­sın­da de­ğer­len­dir­dik­le­ri­ni gös­te­rir.

Ku­tup­la­şan ve o öl­çü­de bir­bi­rin­den uzak­la­şan va­tan­daş psi­ko­lo­ji­si­nin var­lı­ğı­na işa­ret eder.

“Bu­gün­kü se­çim­ler Tür­ki­ye­’nin ka­de­ri­ne et­ki ede­ce­k” di­ye­rek kla­sik bir cüm­le ku­ra­bi­li­riz. 

La­kin du­rum ger­çek­ten de öy­le­…

***

Mo­dern dev­let­le­rin da­yan­dık­la­rı eko­no­mik sis­tem, yer al­tı-yer üs­tü kay­nak­la­rı ve as­ke­ri ya­pı­la­rı “güç­lü dev­le­t” ol­ma nok­ta­sın­da en te­mel ve­ri­ler ola­rak ka­bul gö­rü­yor. 

‘Duy­gu­suz ve­ri­le­r’ ola­rak da de­ğer­len­di­ri­le­bi­lir.

Duy­gu­suz ve­ri­ler­le ida­re edi­len dev­let­ler, ne ka­dar güç­lü eko­no­mi­le­re, kay­nak­la­ra sa­hip olur­lar­sa ol­sun­lar her an için par­ça­lan­ma teh­li­ke­siy­le kar­şı kar­şı­ya­dır­lar. 

Çün­kü mil­let ol­ma nok­ta­sın­da ek­sik bı­rak­tık­la­rı bir ma­ya var­dır.

Or­ta­do­ğu­’da­ki zen­gin pet­rol kay­nak­la­rı­na sa­hip olan ül­ke­lerin mevcut yapıları bu duruma en yakın örnektir.

Güç­lü eko­no­mi, güç­lü mil­let olun­du­ğu­na işa­ret et­mez.

Bu ay­rı­mın iyi ya­pıl­ma­sı ge­re­kir. 

Güç­lü mil­let­le­ri, top­lum­la­rı bir ara­da tu­tan; or­tak­lık­lar, de­ğer­ler, sim­ge­ler ve ai­di­yet­ler bu­lun­mak­ta.

Or­tak kül­tür, ortak dil, ortak ta­rih gibi unsurlar ana harç gö­re­vi gö­rü­yor.

Tür­ki­ye­’de ise bu ya­pı­nın cid­di teh­dit­ler al­dı­ğı gö­rü­lü­yor.

Ne ka­dar kız­sak da İs­ra­il ken­di için­de bir­bi­ri­ne çok bağ­lı bir “mil­le­t” özel­li­ği ta­şı­mak­ta. İs­ra­il’­de ül­ke çı­kar­la­rı bi­rey­sel çı­kar­la­rın üze­rin­de tu­tul­mak­ta­dır. 

İs­ra­il Dev­le­ti va­tan­da­şı­na ül­ke­le­ri­nin “te­rö­r” uy­gu­la­dı­ğı­nı ka­bul et­ti­re­mez­si­niz. Eli­niz­de yüz­ler­ce, bin­ler­ce ka­nıt ol­sa bi­le. Tıp­kı bu­gün ol­du­ğu gi­bi­…

Güç­lü dev­let­le­rin for­mü­lü, güç­lü mil­let ola­bil­mek­ten ge­çi­yor.

Tür­ki­ye­’de ise son yıl­lar­da “mil­le­t” kav­ra­mı­nın terk edil­di­ği bir ger­çek.

Da­ha­sı et­nik ai­di­yet­le­rin ana kül­tü­rü teh­dit et­ti­ği gö­rü­lü­yor.

Teh­dit­ler; be­ra­be­rin­de ta­lep­le­ri, ay­rış­ma­yı ve hu­zur­suz­lu­ğu ge­ti­ri­yor.

Ki­şi­ler; renk­le­ri­ne, dil­le­ri­ne, do­ğum yer­le­ri­ne gö­re ay­rıl­ma­ya baş­lı­yor.

İş­te bu du­rum ger­çek­ten teh­li­ke­li­dir ve şu an­da Tür­ki­ye­’nin en bü­yük so­ru­nu­dur.

Eğer ki ay­na­ya bak­tı­ğı­nız­da on­lar­ca fark­lı kim­lik gö­rü­yor­sa­nız o ay­na bo­zuk gös­ter­mi­yor­dur. 

Ak­lı­nız si­zi ya­nıl­tı­yor­dur.

Ay­na­lar­da par­ça­lan­ma­mak, ya­nıl­ma­mak için; fark­lı ai­di­yet­ler­le de­ğil “or­tak mil­le­t” üst ça­tı­sın­da bu­luş­ma­lı­yız.

Se­çim so­nuç­la­rı na­sıl olur­sa ol­sun, Mil­le­tin Mec­li­sin­de ku­ru­cu un­sur olan Türk kim­li­ği­nin hiç­bir şe­kil­de tar­tış­ma­ya açıl­ma­ma­sı ge­re­ki­yor.