Bu gidiş iyi bir gidiş değil

Türkiye'de kitap okuma oranı resmi istatistiklere göre % 4'tür. Düzenli kitap okuma oranı da onbinde birdir. Bu rakamlar muavecesinde okuma ve izleme oranlarına göre ülkemizde:
% 4 oranında dergi,
% 22 oranında gazete okunurken;
% 24 oranında radyo dinlenmekte.
% 95 orananında ise Tv. İzlenmektedir.
Bu kadar yüksek oranda Tv. izleyen bir ailenin çocuklarına ve eşlerin birbirlerine elbette ayıracak vakitleri yoktur.
Okumak insan fikrini, düşüncesini ve gönlünü açar. Okuyan düşünür, düşündüğünü ifade eder. Okumayan konuşacak kelime bulumaz.
Kitap okuma alışkanlığı görülerek kazanılmaktadır.
Kitap okunan ailelerde yetişen çocuklar kitap okuyarak ömür geçiriyorlar.
Kitaplar tartışmasız birer mürebbiyedir (muallimdir, öğretmendir).

Kitaplardan:
Nezaket kuralları,
Medeni ilişkiler,
Adab-ı muaşeret kuralları,
Zerafet bilgi ve becerileri öğrenilir,
Kültürel değerler kitaplar yoluyla öğrenilir ve yayılır.
Mesele bu kadar ciddi olmasına rağmen maalesef ve mateessüf ülkemizde:
Aileler,
Gençler,
Cami görevlileri,
Öğrenciler,
Öğretmenler,
Esnaf,
İdareciler ve sevk ve idare edenler,
Anne-babalar... hülasa toplumumuz kitap okumuyor.
"Bu zevat ne ile vakit geçiriyor?" derseniz, hemen arzedelim:
TV'ler genel olarak yetişkinleri,
İnternet ve cep telefonları gençleri meşgul ediyor.
Çocukların terbiyesini internet ve cep telefonları icra ediyor.
Sanal dünyalarda dolaşanlar telefonlarla, çocuklar sembollerle haberleşiyorlar. Aile bireyleri aile içi iletişimden yoksun ve kitap fakiri olarak yetiştikleri için öz kültürlerine yabancıdırlar.
Rahatlık ve bencillik almış yürümüştür.
Empati yapmayan, dertleşmeyen, bencil insanlardan oluşan öz değerlerine yabancı bir toplum oluşmuştur.
Bütün bunlardan kurtuluşun çaresi nedir?
İki cümle ile cevap şudur:
Aile kendi özüne dönmeli; Kur'an ayetleri ve Hadis-i şerifler okunmalı.
Birlikte yemek yenilmeli; özel değerlerimiz canlı ve dinamik tutulmalı. Aile kurumumuz korunmalıdır.
Sonra diğer gerekenler yerine getirilmelidir.