Yolda şair Ferezdak ile karşılaşıp Kûfe'deki durumu sorunca: "Halkın kalbi seninle, kılıçları Beni Ümeyye iledir; ilâhî takdir ise gökten iner ve ALLAH dilediğini yapar" cevabını aldığı halde: "Doğru söyledin, ALLAH'ın dediği olur. ALLAH dilediğini işler ve rabbimiz her gün yeni bir iştedir. Takdir hoşumuza gidecek şekilde olursa nimetlerinden dolayı ALLAH'a şükrederiz; O şükredenlerin yardımcısıdır. Eğer takdir umulandan başka türlü çıkarsa niyeti hak ve takvası da teneşir tahtası olan kimse elbette taşkınlık göstermez" di-yerek yolculuğunu sürdürdü. Ancak daha sonra Sa'labiyye'de karşılaştığı iki yolcudan Kûfeliler'in biatlarından caydığını ve Müslim b. Akil ile Hâni' b. Urve'nin öldürüldüğünü öğrenince geri dönmek istedi; fakat bu defa da Müslim'in oğulları ve kardeşlerinin ısrarı üzerine yola devam etmeye mecbur oldu. Bu arada taraftarlarına isteyenlerin ayrılabileceğini söyledi, onlar da ayrıldılar; yanında sadece aile fertleriyle birlikte yaklaşık yetmiş kişi kaldı. Böylece sayısı azalan kafile Ninevâ bölgesindeki Kerbelâ'ya vardı.

Küfe Valisi Ubeydullah'ın emriyle kafileyi uzun süredir 1000 kişilik kuvvetiyle gözetlemekte olan Hür b. Yezîd, Hz. Hüseyin (R.A.)'in Kerbelâ'ya ulaştığını valiye bildirdi. O da kafilenin sarp ve müstahkem yerlere sığınmasına engel olunmasını, susuz ve savunmasız bir yerde konaklamaya mecbur edilmesini istedi. Rey valiliğine getirilen Ömer b. Sa'd b. Ebû Vakkas'a da ordusuyla Hz. Hüseyin üzerine yürümesini ve bu meseleyi halletmesini emretti. Ömer b. Sa'd önce bu işe yanaşmak istemediyse de yoğun ısrar ve Rey valiliğinden alınma tehdidi karşısında kafilenin üstüne yürüdü.

Aslan yavrusu, Fatıma'nın ciğerparesi, Sevgili Hz. Peygamber (S.A.V.) efendimizin sevgilisi, Cennet delikanlılarının efendisi, mazlumların öncüsü Hz. Hüseyin (R.A.)'i şehit edenlerin başında ordu komutanı olan Ömer ibn-i Sa'd ibn-i Ebi Vakkas, Hz. Ali'nin en yakın arkadaşlarından olan Sa'd ibn-i Ebi Vakkas'ın oğludur.

Kufe valisi Ubeydullah ibni Ziyad, onu Rey şehrine vali olarak atar ama önce Hüseyin'i öldürmesini ister. Sabahlara kadar gözyaşı döken, en yakınları tarafından "Öl ama Hüseyin'i öldürme" diye nasihat edilmesine rağmen "Hüseyin'i öldürmede ateş var, valilikte tat var" diyerek hem ağlamış, hem öldürmek üzere ordusunu Hz. Hüseyin (R.A.)'in üzerine aç kurtlar gibi salmış.

İşte Ömer! Sa'd b. Ebi Vakkas'ın oğlu... İslâm için ilk defa kan döken, Aşere-i mübeşşereden olan Sa'd'ın oğlu... Yezid'in ordusunun başına geçmiş, Resûlullah (S.A.V.) efendimizin torununu öldürmeye gidiyor... Aslında bütün akraba ve dostları, dünyalık için Hz. Hüseyin (R.A.)'i öldürmeye gitmemesini söylemişlerdi. Fakat O, Rey şehrine vali olmak için; ibn-i Ziyad'ın teklifini kabul etti ve ordunun başına geçti.

Bakın mevki ve makam düşkünlüğü insanı ne kadar şaşırtıyor ve nasıl felâket çukuruna düşürüyor. Sa'd b. Ebî Vakkas Hazretleri, dünyayı ayaklarının altına almıştı. Onun yanında mal ve makamın hiçbir kıymeti yoktu. Üstelik hayatta iken Cennet'le müjdelenmiş olduğu halde toprakta gezerdi. İşte Ömer b. Sa'd, O babanın oğlu idi. Fakat kısa zamanda fikirler başkalaşmış, âlemin ahvalinde değişme olmuştu. Bunun, sonucu olarak Ömer b. Sa'd, Hz. Hüseyin'in şan ve şerefinin yüksekliğini bildiği halde Rey valiliğinden vazgeçememiş ve göz göre göre kendini Cehennem ateşine atmaya cesaret edebilmiştir.

Evet Ömer b. Sa'd... Bu kişi, Hz. Hüseyin'i vuran Emevî ordusunun kumandanı idi. Aile fertlerinin itirazlarına rağmen dünya hırsına aldanan ve kumandanlıktan vazgeçemeyen bir kimse... Bu davranışı ile muhterem babası Âşere-i Mübeşşere'den Sa'd b. Ebi Vakkas Hazretlerinin kemiklerini sızlatan biri. İşte dünya hırsının kişileri nerelere sürükleyeceğinin mücessem örneği. Yarabbi sen bizi muhafaza eyle. Amin.

Hasan (R.A.) den rivayete göre Resûlullah (S.A.V.) efendimiz:

"Dinarı yani altın ve parayı sevmek; her hatanın, günahın başıdır." buyurdu. (Beyhekî, Şuabü'l İman, 7/338, No: 10501) Hz. İsa (A.S.) da:

"Dünyayı sevmek; her hatanın, günahın başıdır." (Ebu Nuaym Hilyetü'l-Evliya, 6/388) buyurmuştur.

Ömer b. Sa'd, Hz. Hüseyin'e yaklaşınca, ona bir elçi göndererek, buralara geliş sebebini sordu. Hz. Hüseyin (R.A.), Ömer'in gönderdiği elçiye kendisini Kûfeliler'in çağırdığını, 18.000 kişinin biat ettikten sonra biatlarını bozduğunu, dönüp gitmek istediğinde de Hür b. Yezîd'in engel olduğunu ve kendisini buraya kadar gelmek zorunda bıraktığını anlattı ve: "İzin verin dönüp gideyim" dedi.

Yezid'e biat ederek zelil bir şekilde yaşamaktansa kılıç altında ölmeyi tercih eden Hz. Hüseyin (R.A.), komutandan çekip gitmesi için izin ister ama komutan, ben de seni seviyorum, gitmeni isterim fakat vali senin ya biat etmeni veya öldürmemi emretti" diyerek valiliğin tadına varmak için izin vermez.