Biz­de ne arar­san var. Bed­du­a kül­tü­rü­müz de pek ge­niş­tir, du­a kül­tü­rü­müz de­…

Dua­lar önü­mü­zü açar. Şans ge­ti­rir. Bi­zi yo­la so­kar. Za­ten ya­pa­cak­la­rı­mı­zı yap­ma­mı­za la­it-mo­ti­ve olur. Kam­çı­lar, hız ve­rir. Si­ner­ji mey­da­na ge­ti­rir.

Ha­yır dua­lar­la uğur­lar an­ne­ler ev­lat­la­rı­…

Ba­ba­lar da, ni­ne­ler, de­de­ler, ab­la­lar, ağa­bey­ler, tey­ze­ler, ha­la­lar, tüm ak­ra­ba-i ta­al­lu­gat el­be­t…

‘Su gi­bi aziz ol de­riz!’ me­se­la bir bar­dak su ge­ti­re­ne­…

Bas­tı­ğın yer­de gül bit­sin.

Al­lı pul­lu ge­lin ola­sın.

Sağ ol, var ol, ak sa­kal­lı pîr ol!

Ya­şın uzun, dü­ğü­nün gü­zün ol­sun. Ne­den: çün­kü gü­zün eki­ni kal­dı­rıp pa­ra­ya ka­vu­şa­cak ya­…

Ayak ucun pı­nar ol­sun, baş ucun da gö­l…

Hı­zır yol­da­şın ol­su­n…

Ye­re dü­şer­sen bir avuç al­tın alıp kal­ka­sın.

Uzat­mak müm­kü­n… iyi­lik­ler ve gü­zel­lik­ler di­le­me­nin lü­ga­te sı­ğa­ca­ğı­nı kim söy­le­di?

Fa­ka­aa­at!....

Bed­du­a kül­tü­rü­müz hiç de on­dan aşa­ğı ka­lır de­ğil­dir. Ağ­zı­na gel­di mi, kuy­ru­ğu­na bas­tı mı ne giz­len­miş söz­ler yu­var­la­nır ağız­dan. 

Düz­gün dil kul­lan­ma­mız, ada­ma di­li be­la­sı ol­du­ğu ha­tır­la­tıl­dı­ğı hal­de­…

Yu­nu­s’­umuz ne gü­zel de­miş:

“ke­le­ci bi­len ki­şi­nin yü­zü­nü ağ ede bir söz

Sö­zü pi­şi­rip di­ye­nin işi­ni sağ ede bir söz

Söz ola ke­se sa­va­şı, söz ola bi­ti­re ba­şı

Söz ola ağı­lı aşı bal ile yağ ede bir söz

Ke­le­ci­le­rin pi­şir­gil, ya­ra­ma­zı­nı şa­şir­gil

Sö­zün us ile dü­şür­gil, di­me­gil çağ ede bir söz

…

Yu­nus im­di söz ya­tın­dan söy­le sö­zü ga­ye­tin­den

Key sa­kın o şeh ka­tın­dan se­ni ırağ ede bir sö­z” 

Yu­nu­s’­un di­li­ni unu­tun­ca in­san ba­sar yay­ga­ra­yı­…

Ne sun­tur­lu, ne kon­tur­lu, ne fi­ya­ka­lı, açıl­maz ya­ka­lı bed­du­ala­rı­mız var bi­zim.

Yağ­lı kur­şun­la­ra ge­le­si­ce­…

Oca­ğı­na in­cir di­ki­le­si­ce­…

Evin­de bay­kuş­lar öte­si­ce­…

Işı­ğı sö­ne­si­ce­…

Ka­pı­lar­da di­le­ne­si­ce­…

Din­siz iman­sız gi­de­si­ce­…

Ek­me­ği­ni it, ya­ka­sı­nı bit yi­ye­si­ce­…

Dar so­kak­lar­da bol bı­çak­la­ra ge­le­si­ce­…

Ba­şı­na taş, ci­ğe­ri­ne ateş dü­şe­si­ce­…

Ma­lı el­le­re ka­la­sı­ca­…

Ba­ba çı­ka­sı­ca­…

Ye­le ge­lip evi ya­na­sı­ca­…

Si­di­ği­ni tu­ta­ma­sa­cı­sa­…

Ye­di dö­nüm da­rı ek­sin de, da­ne­si ba­şı­na dert dök­sün.

Az­ra­il ba­şı­na çök­sün de ca­nı­nı ve­re­me­sin.

…

Da­ha ne ol­sun?

Bir de Ho­ca­mı­zın bed­du­ası var­dı: Oca­ğı­na ateş­ler düş­sün di­ye­…

Bed­du­aya lâ­net de ge­le­nek­se­l…

Bed­du­ayı işit­ti­ğim­de tüy­le­rim di­ken di­ken ol­du. Bir in­sa­nın bu ka­dar yü­rek­ten söy­le­di­ği bir şey her­hal­de asu­ma­nı pek ka­rış­tır­mış­tır di­ye ak­lım­dan geç­me­di de­ğil. O gün­ler­de çer­çe­ve in­de­ki şii­ri yaz­dım. “On­ca gü­nah, gon­ca be­lâ, bir de bed­du­a la­net/ Hak ye­re­dir ten­ki­di­miz kim­se­ye kas­tı­mız yo­k” di­ye ana­sır-ı as­lî­’nin bu iki siv­ri uç­tan, iki ta­ra­fı çok­lu değ­nek­ten ra­hat­sız ol­du­ğu­nu ifa­de et­me­ye ça­lış­tım. 

Gö­nül is­ter­di ki, ne bed­du­a ol­sun, ne de la­net.

Fa­kat ipin ucu puş­tun elin­dey­se­…

Kuk­la­cı yu­ka­rı­dan bü­tün fi­gür­le­ri biz­zat ken­di oy­na­tı­yor­sa­…

O za­man bu tür fi­gür­le­rin dış bağ­lan­tı­la­rı­na bak­mak hak­kı­mız de­ğil mi?

Kim­se­yi in­cit­mek is­te­mem ama ye­ter ar­tık bu oyun bu­ra­da bit­sin.

Bu aziz mil­le­tin ma­ne­vi­ya­tı ile ar­tık da­ha faz­la oy­na­ma­yın.

Son­ra gün ge­lir bı­ra­kır ne var ne yok ku­ca­ğın­da­…

BAHT GA­ZE­Lİ

_   v   v   _   /   _   v   v   _   /   _   v   v   _   /   v   _   _

Aş­ka dü­şen gön­lü­me şevk uğ­ra­maz ah­tı­mız yok

Nâ­me ya­zıp sal­ma­ya bir sun­ta­lı tah­tı­mız yok

Bağ­rı­ma bas­tık­la­rım ağ­yar gi­bi ol­du nâ­dân

Hâ­li­mi şerh et­me­ğe can gör­gü­lü dos­tu­muz yok

Her ge­len ey­ler mo­la, her yol­cu bu­lur se­fâ­sın

Gör ki bu der­gâh­ta bi­zim bir ku­ru pos­tu­muz yok

Or­du se­fer­den ge­li­yor, top­çu ye­rin­de kal­mış

Üs­tü­müz yok em­ret­se, ver­me­ye as­tı­mız yok

On­ca gü­nah, on­ca be­lâ, bir de bed­du­â, lâ­net

Hak ye­re­dir ten­ki­di­miz, kim­se­ye kas­tı­mız yok

Tak­vâ için kur­du­ğu­muz sof­ra­da çeş­ni­miz çok

Kür­dî­li var, çar­gâh da var, lis­te­de ras­tı­mız yok

Çok gö­re­rek san­ma bi­zim dün­ya­ya mey­li­miz var

Lüt­fü lü­tuf­tur sa­na kör dün­ya­da bah­tı­mız yok

Dağarcık:

“Zulm ile yapılan çabuk yıkılır” Atasözü.

Maziden:

Ço­cuk­lu­ğu­mu­zun ban­li­yö tren­le­ri Be­hiç­bey du­ra­ğın­da çok uzun du­rur­du. Kim­di bu Be­hiç Bey? Ab­dül­ha­mid za­ma­nın­da Or­du Da­ire­si re­is mu­avi­ni, Cum­hu­ri­yet za­ma­nı DDY ge­nel mü­dü­rü. Pa­ris el­çi­miz iken 2. Dün­ya sa­va­şın­da mağ­dur Ya­hu­di­le­ri kur­ta­rıp Tür­ki­ye­’ye ge­ti­ren adam. Bu mil­le­tin böy­le ev­lat­la­rı var­dı. TRT’­de BBC aya­rın­da si­ne­ma fil­mi­ni yap­tı­ra­lım de­diy­dik de ol­ma­dı. TCDD ile TRT iş­bir­li­ğiy­le Be­hiç Bey fil­mi ya­pıl­sa ne gü­zel olu­r…

RUBAİ:

Gün gelir biter su
Altımızdan yiter su
Öldün kim yıkar seni
Ateşlere iter su

Günü Tweet'i

“Bir kere kanarsam lanet sana, ikinci kez kanarsam kendime.” Sözüne karşı: Beni hep kandırabilirsin, kanmak, kana kana kanmak; inanmak istiyorum.