Cuma Namazında Üç Ermeni

Bülent adlı arkadaşlarının vefatının ardından yaşadıklarını konu edindiği yazısında, nasıl namaz kıldıklarını anlatan Taraf yazarı “Bizim Hagop fena eyyamcı çıktı, herkesten daha şekilli kılıyor namazı zevzek” şeklinde ifadeler kullandı.

Hayko Bağdat’ın yazısının ilgili bölümü şöyle:

“Bülent vardı arkadaşımız.

Deli dolu, çılgın kaptan Bülent.

Yirmili yaşlarının başındaydı daha, beyninde tümör var dediklerinde.

Çok para lazım oldu ameliyatı için.

Seferber olduk.

Teknesini kullandığı Ermeni işadamı çok zengindi, çıkardı verdi ne lazımsa. Esnaf da koydu ortaya cebinde olanın hepsini.

Bizler de bizim okul derneklerinde, adına bağış biletleri falan sattık, ama bizimki devede kulak.

Ameliyat oldu, iyi gibiydi Bülent, sonra ecel ısrarcı çıktı, aldı onu bizlerden.

Naaşı camide kaldı gece.

Sabaha kadar ikişerli nöbet tuttuk Türkiye’de bir emsali daha bulunmayan, o garip minareye sahip ibadethanenin kapısında, sırayla.

“Cuma namazını müteakip cenazesi kaldırılacaktır” anonsunu geçti belediye hoparlörü.

Ertesi gün, ezanın okunmasına daha bir saat kala kapıdaydık; ben, Nışan ve Hagop.

Hacı Amca vardı belediye işçisi, gördü bizi ve “Çocuklar camiye girecekseniz abdest alaydınız” deyiverdi.

Ömer Amca’nın berberinde, biraz da yardım alarak hallettik o işi, çok zor değilmiş zaten.

Camide en arkaya geçip safa durduk.

Fakat ezan sesiyle birlikte öyle bir kalabalık bastırdı ki bir anda önden arkaya, sağdan sola tam ortasında kaldık cemaatin.

Tembeller, biraz erken gelseler ölecekler sanki.

İmam Cuma’yı kıldırmaya başladı.

Herkes secdeye yatınca diz üstüne çöküp, herkes ayağa kalkınca ayağa kalkarak göze batmamaya çalıştık Nışan’la ben.

Konuşmadan anlaşmıştık, senkronize olmalıydık yoksa millete ayıp olacak.

Bizim Hagop fena eyyamcı çıktı, herkesten daha şekilli kılıyor namazı zevzek.

En son diz çökmüş hâlde atlattık bu işi diye sevinirken, bütün cami kafasını çevirip bize bakmasın mı?

Biz de çevirdik kafamızı aynı tarafa hemen.

Bu sefer de o taraftakiler bize bakıyor yahu.

Tutturamadık ayarı, selam veriyormuşsunuz namazın sonunda meğer.

O acılı hâliyle gülümsedi cemaat çabamıza, hâlimize, ifademize.

Çıktık Cuma’dan.

Şimdi, cenaze namazı için safları sıklaştıralım dediler avluda.

E, içeride ne yaptıydık o zaman?

Bizim cenazelerde sadece o duruma özel ayin düzenlenir ve kilisenin içindedir tören.

Söyleseydiniz ya arkadaş Cuma namazı başka, cenaze namazı başka diye önceden.

Gerçi ne mahsuru var, bize fazladan iki sevap yazılmış, Bülent’in ruhuna biraz daha dua gitmiştir, en kabadayısı, ya ne olacak?

Camiden tepedeki mezarlığa taşırken Bülent’in naaşını camlardan gözyaşlarıyla okunan Rumca, Ermenice, Arapça duaların arasına karışmış olsun sesimiz.

Adını andık, toprağı bol olsun kardeşimizin...”