Veysel Tiryaki Fıyrat’tan Bakınca

Örneğin, ilçenin en büyük köylerinden birinde, sağlık ocağı için öyle bir yer seçilmiş ki, bırakın hastayı sağlıklı insanın bile inip çıkması çok zor.  Kaymakam Veysel Tiryaki, gazetesinden şu manşeti atmış: “Yolu olmayan sağlık ocağına eşekle çıkılıyor”.

“BU ADAM BUNU DAHA NE KADAR TAŞIYACAK?”

Yine çıkardıkları gazeteyi basan matbaa sahibini tembel olduğu, hep babasının sırtından geçindiği için eleştirmek için fırsat kollayan Tiryaki, birgün bu kişinin bir fotoğrafını görüyor; tembel matbaacı babasının sırtında görülüyor karede. Kaymakam Veysel Tiryaki, gazetesine basıyor bu fotoğrafı ve şu başlığı atıyor: “Bu adam bunu daha ne kadar taşıyacak?”

Başkent’in yerel gazetesi Habervaktim’ten Ferit Atmaca yazdı:

Altındağ’a Bakınca…

Kaymakam iken gazete çıkarıp, kendi sorumluluk alanına giren aksaklıkları manşetten eleştiren bir “amir” olabilir mi? 

Durun hemen “olmaz” demeyin, var böyle biri.

O “amir”, hem de Ankara’da; Veysel Tiryaki’nin ta kendisi.

***

Önceki yazımızda, Ulucanlar Cezaevi’nin 2006 yılında kapatıldıktan sonra yıkılacakken Altındağ Belediyesi tarafından restore edilip müzeye çevrilerek hayırlı bir hizmette bulunulduğundan bahsetmiş,

İşte bu mekanda Belediye Başkanı Veysel Tiryaki ile yaptığımız iftardan söz etmiş, aramızda geçen tatlı sohbeti bir dahaki yazımızda sizlerle paylaşacağımı ifade etmiştim.

Evet, Başkan Tiryaki’nin özellikle Kaymakamlık dönemine dair anlattığı anekdotlar  hayli ilgi çekiciydi.

Başkan’ın hayata, belediyeciliğe, insanlara bakışını orta koyan anekdotlar.

***

Altındağ Belediye Başkanı Veysel Tiryaki, malum Kaymakam kökenli.

1990 yılında 25 yaşındayken, Aksaray’a bağlı Ağaçören’de Stajyer Kaymakam olarak mesleğe başladı.

1994’te tayini Adana’nın Tufanbeyli ilçesine çıktı.

Daha sonraki yıllarda Batman Hasankeyf’te, Artvin Arhavi’de görev yaptı.

Geçen hafta Ulucanlar Cezaevi Müzesi’ndeki iftarda sohbet ederken, o yıllardan bahsetti Başkan Tiryaki.

Hayli ilginç anekdotlar aktardı.

En dikkat çekeni yukarıda bahsettiğim konu üzerineydi.

Veysel bey, küçüklükten gazeteciliği çok seviyor.

Liseyi bitirdikten sonra gazeteci olmak istiyor.

Gazetecilik Yüksekokulu’nu tercih etmeyi düşünürken, öğretmeninin “Ünlü gazeteciler hep Siyasal mezunu. Madem gazeteci olmak istiyorsun sen de Siyasal’ı tercih et” telkinine kulak verip, öyle yapıyor.

Ve İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’ni kazanıyor.

Mezun olduğu yıllar, kendisinin tabiri ile “Kaymakamlık” revaçtaymış.

Kaymakamlık yolunda ilerliyor lakin aklı diğer taraftan gazetecilikte kalıyor.

İşte bu gazetecilik merakı Veysel Bey’e, Kaymakam iken gazete çıkarmaya itiyor.

(Bir Kaymakam düşünün, Aynı zamanda gazete çıkarıyor. Ve nerede bir yanlış görüyor, manşetten giydiriyor.)

Adana Tufanbeyli’de görev yaptığı dönem çıkardığı bu gazeteyi baştan sona kendisi yapıyor.

Haberlerin hazırlanması, bunların dizgisi, basımı… Kısacası her şeyini.

Adını ilçedeki Fıyrat Dağı’ndan alan bir köşe bile açıyor kendisine:

“Fıyrat’tan Bakınca.”

(İlçeye yüksekten, her noktasını objektif bir şekilde görecek şekilde bakmış; köşesinde meseleleri bu duruşla yorumlamış oluyor böylelikle!)

***

Sohbetimizde o günleri, o gazeteyi, o gazetede yazıp çizdiklerini anlatırken öyle heyecanlandı ki Başkan.

Belli, gerçekten çok meraklı gazeteciliğe.

O dönem büyük bir aşkla çıkarmış o gazeteyi.

Yarım yamalak değil, başı sonu belli olaylar anlatıyor Başkan.

Hepsi dün gibi aklında.

Üzerinden 20 yılı aşkın bir süre geçmiş fakat, yaptığı haberi, yazdığı yazıyı başlığına kadar anlatıyor Başkan.

Ve hepsi de son derece etkili haberler, başlıklar; imrendim doğrusu.

(Bugün bırakın böyle bir Kaymakam bulmayı gazeteci bulmak zor.

Hiçbir bürokrat en ufak bir özeleştiride bulunmadığı gibi, yapılan bir işte yanlış varsa o sorumluluktan kaçmak için kırk takla atıyor.

Biz gazeteciler hele… Üç maymunu oynayabiliyoruz, patronlar ve siyasi iktidarlar karşısında. Her ne ise biz konumuza dönelim:)

YOLU OLMAYAN SAĞLIK OCAĞI

Örneğin, ilçenin en büyük köylerinden birinde, sağlık ocağı için öyle bir yer seçilmiş ki, bırakın hastayı sağlıklı insanın bile inip çıkması çok zor. 

Veysel Bey, basmış manşeti: “Yolu olmayan sağlık ocağına eşekle çıkılıyor”

Normalde kendi sorumluluğunda bir mesele bu.

Fakat kendisinden önce yapılmış ve o dönem muhtara laf dinletilememiş. Kaymakam Tiryaki de, gerçek anlamda kamu görevi yaptığı gazetesinden, halk adına muhalefet yapıyor, eşekle çıkılan sağlık ocağında sorumluluğu olanlara.

***

Hele biri var ki, son derece zeki:

Çıkardıkları gazeteyi basan matbaa sahibi Mehmet’i, tembel olduğu, hep babasının sırtından geçindiği için eleştirecek ya, fırsat kolluyor.

Birgün Mehmet’in bir fotoğrafı geçiyor eline; tembel matbaacı babasının sırtında görülüyor karede.

Kaymakam Veysel Tiryaki, gazetesine basıyor bu fotoğrafı ve şu başlığı atıyor:

“Bu adam bunu daha ne kadar taşıyacak?”

***

Başkan’la bu sohbetimiz esnasında,

Altındağ Belediye Başkanlığı görevinde 3. dönemi olan Veysel Bey’in başarı sırlarından biri de “gazetecilik bakış açısına sahip olmasıymış demek ki” diye düşündüm.

Gazetecilik demek muhalefet demektir çünkü; halkın yararına muhalefet etmek…

Halkın sözcüsü olmak, halkın neyi ne kadar isteyip neyi ne kadar istemediğini bilmek, görebilmektir…

Veysel Bey de, bir yandan sorumluluk makamında oturan kişi fakat diğer taraftan önce halkın yanında olan bir bakış açısına sahip ki,

Yine makul bir gazetecinin olaylara tepeden bakıp, objektif bir şekilde tüm yönleriyle ele alması gibi…

Sorumluluğu altındaki ilçesine yüksekten; “Altındağ”dan bakarak, tüm hücrelerini en silik rengine kadar görebiliyor, öncelikli ihtiyaçları sağlıklı bir şekilde belirliyor, ortaya çıkan bu tabloya göre projeler hazırlıyor ve uyguluyor…

Başarı böyle geliyor?!

Ne diyelim:

Kurban olduğum Allah; Büyükşehir’imiz başta olmak üzere, kimi ilçe belediyelerimize de “gazetecilik bakış açısına sahip” Başkanlar nasip etsin inşallah.

Amin.