Barlas CHP'yi bu öyle bir fıkrayla vurdu ki!

İşte Barlas'ın o yazısı: 

Hangi kapıyı çalsam karşımda buruk acı... 

Masal kahramanı atın önündeki eti ite, itin önündeki otu da ata verdiği zaman, sevgilisinin kapatıldığı mağaraya girebilir.
Aslında sosyo-politik masallarda da böyle durumlar vardır.
Siyasetin yapması gereken işleri adliyeye, polise, askere devreder ve onların işlerini de siyasi kararsızlıkların rüzgarına terk ederseniz, sorunlarınız bitmez artar.
Cumhurbaşkanı seçimini, siyasi partilerin açılıp kapatılmalarını, anayasa ve yasa değişikliklerini, üniversitelere girişin kıyafete ilişki kurallarını yargının kararına bıraktık.
Anayasa Mahkemesi'nden her iptal kararı çıktığında, ana muhalefet CHP sözcüleri neredeyse zil takıp oynayacak kadar seviniyorlar.
Siyasetin yargıya devredilmesini kutluyorlar.
Buna karşı Ergenekon gibi gerçekten yargının çözümlemesi gereken bir iddianın yargının önüne getirilmesini kınamaktalar.
Titiz ilçe zabıta amirinin öyküsünü belki bilirsiniz. 

Çorba ve saç meselesi 
Bu zabıta amiri, gittiği lokantada çorba içerken ağzına bir saç teli gelmiş. Bunun üzerine lokantaya bir hafta kapatma cezası vermiş.
İşyeri kapanan lokantacı avare avare kırlarda dolaşırken, çalıların arkasından gelen sesleri duymuş. Çalıların arasından arkaya bakınca, zabıta amirinin başını bir kadının saçlarına gömdüğünü ve "sevgilim" 
diyerek kadına aşkını anlatmaya çalıştığını görmüş.
Çalıların arasından oynaşan çiftin önüne atlamış lokantacı.
Zabıta amirine bağırmış: 
-Benim çorbadan bir tane saç teli çıktı diye lokantamı bir hafta kapattın. Şimdi ise bu kadının saçları ağzına burnuna giriyor. Bu adalet midir? 
Zabıta amiri şöyle bir bakmış lokantacıya... Sonra terslemiş onu, 
-Bu kadının saçından da çorba çıkarsa onu da kapatırım, demiş.
Hem sorunlara çözüm üretme... Hem seçim kazanama...
Sonra da TBMM çoğunluğu yerine Anayasa Mahkemesi'ndeki çoğunluğa güven.
Veya "Taksim'deki polisin sertliği neden Diyarbakır'daki poliste de yok" diyerek Güneydoğu Sorunu'nu polisin kalabalıklara su sıkarak çözebileceği bir olgu olarak sun.
DTP'nin kaderini Anayasa Mahkemesi'ne, DTP sözcülerinin söylemlerini yorumlamayı da savcılara bırakmadık mı?