Petrus’çu Ertuğrul’un İlan Derdi

Petrus’çu Ertuğrul şimdi de Kenan Evren’in ardından ilan verecek olan “yürekli” insanların sayısına taktı ve sonrada bu olayı Başbakan olduğu dönem de Tayyip Erdoğan’ın annesi için verilen ilanlarla karşılaştırdı.

Ertuğrul Özkök bir zamanlar Kenan Evren’in tablolarını satın almak sıraya giren kalabalıkları hatırlatarak “önemli olan muktedir değilken kaç kişinin hatırladığı” derken sonra iki ayrı konuya gönderme yaptı. Önce “Menderes asılınca herkes normal hayatına devam etti” diyen Özkök sonra birden “parmak işareti ile savcılar harekete geçiriliyor, hakimler saf tutuyor, sanmayın bu düzen böyle devam edecek” diyerek adeta aba altından sopa gösterdi.

“ ÖNCEKİ gün bedenim Paris'te...
Aklım ise Türkiye'de...

…
Kenan Evren için kimler ölüm ilanı verecek...
Kimler çıkıp 1980'li yıllardaki avuçlarını patlatan o sevgi alkışlarının onda biri değil, yüzde birini, binde birini küçücük bir ilana, alçak sesli bir taziyeye çevirecek...
12 Eylül 1980 sabahı "Hayatım kurtuldu" diye çığlık atan kaç babayiğit, o günlerdeki duygularını küçük bir başsağlığına çevirecek...
O günlerden kalan aynı duyguları hâlâ yaşadığına emin olduğum kaç kişi...
Çıkıp iki kelime edecek...

Bu ülkede, resmi ve gayriresmi, başsağlığı sosyolojisinin tarihi Hürriyet'in sayfalarında yazılır.
Dün sordum...
Sadece 4 ilan varmış...

…
Gözlerim ister istemez, yakın tarihin en büyük ölüm ilanı kampanyasına döndü...
Dönemin başbakanının annesi öldüğünde, bu ülkenin zengin tayfasının ölüm ilanı vermek için girdiği kuyruktaki simaları hatırladım...
Ne yarıştı o...
O gün de düşünmüştüm...
Nedir bu... Bir sevgi kuyruğu mu...
Yoksa kuyruklu bir yalan mı...
Korkudan mı...
Yoksa göze girmek telaşından mı...

…

Mesela 1990'lı yıllarda rahmetli Evren'in yaptığı tabloları satın almak için kuyruğa giren zengin tayfasını hatırladım...
Günün parası ile 10, 20, 30 milyon lira veren işadamları tek tek resmi geçit yaptı önümde...
500 milyon vereni bile çıkmıştı o telaş kuyruğunda...
…

..

Dün, Kenan Evren'in cenazesine bakarken, kendi kendime sordum...
Şu fani dünyada "iktidar" denilen şey nedir...
Güçtür... Bazen sınırsız, kontrolsüz bir güç haline gelir...
Yüzünüzdeki o iki dudak, ülkenin parlamentosu haline gelir, kanunları o söyler....
Kaşınızın kalkması emir telakki edilir...
Bir parmak işaretiyle savcılar harekete geçer, hâkimler saf tutar, insanlar cezaevlerine gönderilir...

…

Hep böyle kalacak, ölünceye kadar böyle izzet ve ikbal göreceksiniz sanırsınız...
Hatta Allah'ın yeryüzündeki gölgesi olduğunuza inanırsınız.

…

O da fanidir be arkadaş...
…

Bir karış toprak, üç-beş metre bez kalır...
…

Yani diyeceğim ki, sen de o son günü düşün...
Hepimizi son yolculuğa taşıyacak
o tabutun dört bir tarafından tutacak 
4 inanmış insan kalmış mıdır...
Yoksa üçte mi kalmıştır...
Yoksa ikide mi...”

Doğrusu yazının sonu için Özkök’e hak veriyoruz ve onun düşünmeye başlamasını da takdir ediyoruz. Çünkü 28 Şubat döneminde yakılan milyonlarca canın ahı içinde onun da az payı yoktur. Kendi cenazesinin ardından kaç kişinin gideceği, kaç kişinin ilan vereceği endişesine kapılmasını da normal görüyoruz.

Çünkü malum, bu ülke de hayırla anılacak çok anı bırakmadılar.

Özkök’ün de artık kabul ettiği gibi,  bu dünya da herkesin mezarının başında bir kalabalık oluşturma durumu olabilir. Önemli olan o kalabalığın dua etmek için oluşması yoksa Allah muhafaza!

Habervaktim.com