Dilmen'e referandum tepkisi!

15 Temmuz’da radyoterapi görüyordum. Akşam haberi alınca hemen Mustafa Abi’yi aradım. (Cumhurbaşkanımız’ın kardeşi Mustafa Erdoğan) Bir hafta önce kalbine stent takılmıştı. Huber Köşkü’nde olduğunu söyledi. Arabama atladım. Kavacık Sapağı’nda polisler durdurdu, “gidemezsin” dediler. Geriye döndüm ama yanlarında olmak istiyorum, başımıza ne gelecekse aynı yolda olmak istiyordum. Sonra Cemil Kazancı’yı aradım. O da rehin kalmıştı denizde, Beykoz’daydı. “Bekle geliyorum” dedim. Atladık, Tarabya’ya gittik. Üzerimizde helikopterler, gidiyoruz, kimse de yok denizde. Kalender Ordu Evi’nin orada askerler, kamyonla kapatmışlar yolu. Biz yürüyerek Huber Köşkü’ne çıktık. Cumhurbaşkanı’mız Marmaris’ten daha gelmemişti. Mustafa Abi’nin tansiyonu 18, Bilal Bey orada, Sümeyye kardeşimiz orada. Işıkları kapatmışlar, helikopterler, F16’lar sanki binanın içerisinden geçiyorlardı, taciz ediyorlardı. Kendilerine göre tedbir alıp helikopter pistine araba koymuşlardı ama fazla polis de yoktu. Sabah 6’ya kadar oradaydık. 

Ne hissettiniz?

Hiç korkmadım çünkü. Dostlarımız yanımızda, sokaklarda, biz de sağlığımız elverdiğince çıkmaya çalıştık. Allah bir daha o günleri göstermesin ama oradaki o ailenin yürekli duruşunu hiç unutmayacağım. Çok dik durdular.

Referandum meselesine gelsek bir de…

Demokratik bir adamım ben. Tercihimi belirtmem mevzusunda insanların bana karşı sert çıkışları oldu. Ben tamamen gönlümden geçen bir davranışı yaptım. Benim ortamlarımda, çalışma arkadaşlarım arasında farklı görüşte olan insanlar var. Asla kimseye “neden?” demedim. Ama nedense semt semt tavırlar değişiyor. Mesela Etiler’de insanlar bana ters ters bakıyorlar, ama Bağcılar’da sarılıyorlar. Tuhaf bir şey bu. Hatta geçenlerde benden yaşça büyük bir hanımefendi bana nefret eder gibi bakmaya başladı, en sonunda dayanamadı kalktı ve bana hakaret etti. Ben de “hanımefendi ben sizin görüşünüze saygı duyuyorum, lütfen siz de saygı duyun” dedim. Hakaretleri artmaya başlayınca “İşte bu yüzden tercihim böyle” dedim ben de.