İstanbul’dan Anadolu pek güzel görünür. çünkü Anadolu üzerine yazılmış öyle güzel şiirler, hikayeler, romanlar, türküler, şarkılar ve kahramanlık öyküleri vardır ki, aslında “Acaba ne kadarı gerçekçi” diye Anadolu’ya inerek yerinde görmek ve yaşamak lazımdır.
Evet, Anadolu edebiyatımızda çok güzel işlenmiştir. Hasret ve gurbet bunların başında gelir. Bugüne kadar hep tuzu kuru olanlar İstanbul’dan Anadolu’ya bakmış, bir kaşık tuzu bile olmayanlara ağıt yakıp, övgü düzmüşler ama bir kaşık tuz ya da şeker bile vermemişlerdir.
“Peki, bugün neler oluyor?” Bugün İTO Başkanı Murat Yalçıntaş, tüm bunların tersini yapıyor ve dünyanın en büyük oda başkanı olarak, Türkiye ekonomisinin yüzde 60’ını kontrol eden bir teşkilatın başkanı olarak, Anadolu’ya İstanbul’dan değil, Anadolu’dan İstanbul’a bakarak, “İstanbul Anadolu” “Anadolu İstanbul” sentezini yerinde yapıyor.
Türkiye’nin geleceğine bu vizyondan bakan Murat Yalçıntaş’ın Anadolu’daki inceleme ve araştırma gezilerinden Malatya durağında ben de bulundum. İTO meclis üyelerinin de katıldığı çalışma gezisinin ev sahipliğini Malatya Ticaret ve Sanayi Odası yaptı. “İstanbul Malatya hattında karşılıklı neler yapılabilir ve neler yapılmalıdır” konulu çalışma, adeta nefes alıp vermek gibi bir yarış içerisinde gerçekleşti.
“Türkiye kalkınmak ve büyümek zorundadır, boş oturma ya da oyalanma lüksümüz yoktur” inancıyla ekibini oradan oraya koşturan Murat Yalçıntaş’a hayran olmamak elde değildi. Fabrikalarda yapılan incelemelerde brifingler toplantı salonlarında; çay, kahve veya yemek yiyerek değil, bizzat makinelerin arasında dolaşılarak alınıyordu.
“Anadolu’nun neye ihtiyacı var?” sorusuna ancak yerinde cevap aranırsa bulunurdu. İTO Başkanı da bunu yapıyordu. Eğer bugüne kadar Türkiye’ye fildişi kulelerden bakarak yerli ya da yabancıların hazırladığı ama bir türlü Anadolu’ya ve insanının üzerine oturmayan kumaşlardan elbise diktirilmeseydi, belki de ülkemiz çoktan emsali ülkeleri geçmiş olacaktı.
Ama öyle olmadı, kimse koltuğunu sağa ya da sola döndürerek yerinden kalkmak istemedi. Emek sahibi, mal sahibi muhatap alınmadı, “Ne istiyorsun” sorusundan vazgeçtik, alın terinin ve emeğinin üzerine plan program yapılan insanlara “Kimsin” sorusu bile sorulmadı, Belki bu bile sorulsa mutlu olunacaktı ama maalesef esirgendi sorulmadı.
Şükürler olsun şimdi öyle değil artık. ülkemizin kalkınmasını isteyenler, vilayetinden ilçesine, ilçesinden beldesine, beldesinden mezrasına kadar her yere adımın atıyor ve vatandaşın elini sıkıyor, suyunu içiyor, sofrasına oturuyor ve sofradakileri nasıl kazandığını soruyor, azsa çoğaltmasına yardımcı oluyor, çoksa az olanlarla paylaşmasını istiyor.
Son yedi sekiz yıl öncesine kadar devleti temsil eden resmi zevatlar, bulundukları bölgenin aşılmaz, ulaşılmaz, bulunmaz, yanına yaklaşılmaz, o yöne bile bakılmaz, bakılırsa suç işlenmiş sayılır ve hata işlenmez, kusur işlenmez birer güç sahibiydi.
Ya şimdi öyle mi? Hayır, öyle değil. Valisiyle, kaymakamıyla, bürokratıyla, belediye başkanıyla el birliği yapılıyor ve birlikte çalışmanın, birlikte hizmet etmenin tadı paylaşılıyor. İTO’nun Malatya ziyaretinde de böylesine harika bir manzara vardı.
İşte İTO Başkanı Murat Yalçıntaş’ta böyle bir birlik ve bütünlük havzasında, kimi yerde çimento, kimi yerde tuğla, kimi yerde işçi, kimi yerde işveren, kimi yerde karınca kaderince destek olmaya çalışıyor, İstanbul’a Anadolu’dan göç etmiş ve İstanbul’da iş tutmuş tüccarların yatırımlarını, Anadolu’ya kaydırmaya gayretini sürdürüyordu.
öte yandan eğitime de büyük destek veren İTO, Türkiye genelinde bu yıl 10 adet ilköğretim okulu yaptırıyor. Şehit veren köylere yaptırılacak okullara şehitlerimizin adını vermeyi planlıyor. Bu ilköğretim okullarından biri de Malatya’da inşa ediliyor.
İTO’nun gündeminde sadece ekonomi yok, eğitim başta olmak üzere, sosyal ve kültürel kalkınma da var. Zaten ekonomi olmadan eğitim, kültürel ve sosyal kalkınma olmaz.