Türkiye’de sivil-asker, hükûmet-genelkurmay çekişmesi olmamalı. Bilakis uyum oluşsun ki, Türkiye ileriye doğru yol alsın. Uyumsuzluk durumunda gerilere kayacağımız kesindir.
Tarih perspektifinden bakarsak, Türkiye Yenileşme Tarihi’ndeki kaç yüzyıllık ve günümüze kadar bütün reformlar, dış baskıların sonucudur. Tarihî gerçek budur.
En radikal inkılâplar 1826 ve 1923’te gerçekleşti. Sultan Mahmud, Rusya’ya yenilip üstelik Mora’da palikaryalarla başa çıkamadığı için, 5 asırlık ordusunu bir gece içinde yerle bir etti, bugünkü modern ordumuzu kurdu. İmparatorluk taht şehrimiz işgale uğrayıp düşman Polatlı’ya gelmese idi Gazi Mustafa Kemal Paşa 7 asırlık monarşi yerine cumhuriyet ilân eder mi idi?
Bugün, Avrupa Birliği standartlarına ulaşıp ikinci sınıf devlet olmak tehlikesinden kurtulmanın sancıları içindeyiz. AB standartlarına razı olmak, hiçbir kuruluşumuza zarar vermez. Saygınlığımızı arttırır. Milletçe kendimize güvencimizi pekiştirir. Vaktiyle yaptığımız inkılâpların yanında en kolay değişimdir. AB’ye girip zengin olmayan, zarar gören tek devlet yoktur. Bu reformları yıllar önce çoktan yapmalıydık. Bu derecede vahîm bir gecikmenin sıkıntılarını yaşıyoruz.
Jeostratejik coğrafya şansımız kadar, silâhlı kuvvetlerimizin dünyanın en güçlülerinden biri olması da, Türkiye’nin güvencesidir. Askerî yargı, istisnasız bütün dünya devletlerinde mevcuttur. Avrupa devletlerindeki fonksiyonun kabûlü daha kolay işlemesini sağlar. Her kuruluş için bahis konusu bulunan değişimin tedirginlikleri kısa zamanda yerini memnuniyete bırakır.
Tam bu sırada Orgeneral David Petraeus, âdetâ Türkiye’de neler oluyor? manasına da çekilebilecek bir Ankara ziyaretinde bulundu. Sayın Cumhurbaşkanımız, Yüce Meclis’in sunduğu yasayı AB ölçütleri içinde inceleyip kararını verecektir. Çekişmenin krize dönüşmeden gevşeyeceği muhakkaktır.