Birazdan okuyacaklarınız tüm tıp profesörlerini kapsamamaktadır. Ahlaklı, içinde Allah korkusu olan, yaptığı işi namusu olarak gören haysiyetli, şerefli tıp hocalarını ayrı tutarak yazıyorum. Yazının başında bu şerhi bizzat kendim koyayım ki, sonra herkes tek tek arayıp; “Evet ama biz öyle doktorlardan değiliz” demesin..

Tıp profesörleri ayağa kalkmışlar. Bir takım gazetecilerle buluşup dertlerini anlatıyorlar. Yeni yasanın kendilerini ne kadar da mağdur ettiğinden falan yakınıyorlar. Önce hatırlatalım isterseniz yeni yasayı; dışarıda muayenehanesi olan öğretim üyeleri üniversitede muayene yapamayacaklar. Çok istiyorlarsa sınıflarda ders vermeye devam edebilecekler. Oysa onlar istiyorlardı ki; hocalıktan para gelmeye devam etsin, okulun hastanesinde kurdukları dukalık sürsün, dışarıdaki muayenehanelerine de hasta yönlendirsinler hatta bir de özel hastanede part-time ameliyatlara girsinler.. Oh ne âlâ.. Şimdi size işin gerçeğini söyleyeyim; üniversite hastanesindeki ameliyatlarına kendileri girmez, asistanları girer.. Yatıracakları hastayı da kendileri muayene etmez zaten, ekibindeki doktorlar muayene eder.. Peki o zaman neden farkını da ödeyip Prof’lara muayene olur insanlar? Çünkü eğer poliklinikte muayene olurlarsa yatarak tedavi şansı elde etme olasılıkları daha düşük. Yanıldığımı düşünen varsa Cerrahpaşa’nın Kalp Damar polikliniğine hasta gibi gitsinler ve sedyede muayene sırası bekleyen hastaları görsünler. Sonra oradan bir kat aşağıya inip, bölüm başkanı olan Prof’un hastaları ile karşılaştırsınlar. Çok basit. Yani, sedyede can çekişen bir adamı muayene sırasında beklerken görebilirsiniz.. Bir de gidip aynı serviste yatan hastalara bakın.. Ne dediğimi daha iyi anlayacaksınız. Devam edelim.. Peki Prof’lar, yatan hastanın rutin kontrolüne kendileri mi girer?.. (vizit dedikleri uygulama) Cevabını ya biliyorsunuz zaten ya da tahmin ediyorsunuz.. Zaman zaman son sınıf öğrencilerine şov yapmak isterse, arkasına aldığı kalabalıkla odalara dalar elbette. Dahasını söyleyeyim.. Çoğu Hoca, üniversitedeki dersine bile asistanını sokar.. O sırada kendisi nerede peki? Ya muayenehanesinde ya da anlaşmalı olduğu özel hastanesinde.. Ha bu arada, aynı profesör, anlaşmalı olduğu özel hastanedeki ameliyatına, bizzat kendisi girer. Orada yerine başkasını sokmaz. Onu da ek bir bilgi olarak verelim. Şimdi tam gün yasası çıktı, oyun bozuldu.. Vicdanlı, insaflı, izanlı, imanlı hocalardan tek ses var mı? “Devlet zaten bana yaptığım iş için hak ettiğim parayı veriyor” diyor onlar.. Ben aylardır bu yasanın sakıncaları üzerine koparılan yaygarayı dinliyorum, hâlâ ikna olmuş değilim.. Hâlâ, kamu yararına bir isyan duymadım.. Döner sermaye kavgası da kendi cepleri için, ders ücretleri de, muayene ücretindeki prof farkı da.. Bu yasa belki de hayırlara vesile olur da, gerçekten idealist tababet adamları gelir alır bayrağı..

HOCAM

Cerrahpaşa’da dolaşıyorum yine bir gün. Asistanlardan birine bir doktoru sordum. “Hasan Bey odasında mı?” dedim.. “Hocam demek istiyorsunuz herhalde” dedi.. “Hayır ya hu. Neden hocam demek isteyeyim. Bildiğin Hasan Bey demek istiyorum. Benim hocam değil ki o”.. Asistan çok bozuldu tabi.. Bu, oradaki hastalara diz çöktürme metodu bir nevi.


Biz biriz, siz sıfırsınız.. Bilirsiniz, yaşı ne olursa olsun, doktor odadan içeri girer hasta bir tedirgin olur.. Sosyal statüsü ne olursa olsun, hasta onun için asla “bey” ya da “hanım” değildir. En fazla “amca, teyze” falandır. “Siz” demezler mesela.. “Sırtınızı açın” deseler ne olur? “Sırtını aç” derler.. Bilerek.. Hasta en kibar haliyle kırıla döküle soru sorar, doktor azarlar, aşağılar..


En son odadan çıkarken garip hasta hâlâ “Allah razı olsun” der, doktor yanındaki hemşire ya da yardımcısıyla biraz sonranın planlarını yapmaya başladığından dinlemez bile çıkan hastayı. Adam yerine koymaz. Oysa fetişleştirmesek artık mesleklerimizi ne güzel olur. “Beyaz önlüklü melekler ordusu” falan olacağına işini doğru-düzgün yapan dürüst insanlar ordusu olsa ya doktorlar. Kalın sağlıcakla.