Heyecanlı, hattâ gerilimli bir hafta sona erdi. 2012 bütçesi kabul edildi. Milletimize hayırlı olsun. Cumhurbaşkanımızın müddetinin 7 yıl olduğu kesinleşti. Mantıklısı da budur. Gerekirse yasal düzenleme de yapılır.
Haftanın ağırlıklı konusu, Fransa Millet Meclisinin 1915 Ermeni tehcîrinin “soykırım” olmadığını söyleyen ve yazan kişilere ağır cezâî yaptırımlar uygulamasını isteyen yasanın dünkü oylanması idi. Geçen yıl aynı konu Meclisten geçmiş, Senatoda reddedilmişti.
Bu kepazelik, Sarkozy’nin 5 yıl daha Avrupa’yı karıştırmak ihtirasından doğdu. Bir tarih olayının tanımını politikacı olayları ile tayin etmek gibi çok ilkel bir teşebbüstür. Fransa’nın yüksek menfaatleri kaale bile alınmamıştır.
Fransa gibi en ileri demokrasilerde bile bazı politikacılar çıkıp devletlerine yaramaz işler yapabiliyor. Ermeniler, Hristiyan’dır. Haçlı dönemlerinden beri Fransa ile ilişkileri vardır. Bir Müslüman devletle anlaşmazlığa düşerlerse, Hristiyan devletleri tarafından destek görürler.
Bununla beraber Fransa’nın Türkiye’ye karşı çapraz tutumunda daha ağırlıklı bir faktör var: Türkiye’nin Avrupa Birliği üyesi olması fobi’si (korkusu). Fransızlar, Türkler’in serbest dolaşımla Fransa’ya akın edip işlerini, daha düşük ücretle ellerinden alacakları vehmine kapılmışlar. Fransa’da 5 milyon çoğunluğu Kuzey Afrikalı Müslüman (Sünnî ve Mâlikî) yaşıyor. Yarım milyon kadarı Türk’tür. Türkiye daha bugün Rusya ve Almanya’dan sonra nüfus bakımından Avrupa kıt’asında 3.’dür. Nüfusumuz İngiltere ile Fransa ve İtalya’yı çoktan geçti. Türkiye üye olduğu takdirde Avrupa Birliği’nin bütün organlarında üstün nüfusuna göre pay ister fobisi var. Bilhassa Almanya, Avusturya ve Fransa’da. Zira Avrupa ülkelerinde nüfus stasyoner. Yani yerinde sayıyor. Azalanlar da var. Türkiye’de nüfus artışı ise çok belirgin.
Önümüzdeki aylarda Türkiye-Fransa ilişkilerindeki zaruri değişim gündemden düşmeyecek. Türkiye, Fransa’nın bu hasmâne, hukuk ve insanlık dışı saldırısına sert mukabele edecektir.