Geçen yazımızda Mehmet Bingöl ve Hasan Hüseyin Alp’ten yola çıkarak siyaset ahlakı ve siyasi hırsları dizginleme konusunda bir girizgâh yapmıştım. Bugün başka bir örnekten yola çıkarak olaya yeni bir boyut katacağız.

Efendim yıl 1973. Konya’dan İstanbul’a doğru Hukuk Fakültesi’ne kulaç atan genç bir üniversite öğrencisi olarak yola çıkmış ve kendi memleketimde başlayan gazetecilik serüvenime bu yeni şehirde Millî Gazete’de devam kararı da almıştım.

Bir yandan gazete, bir yandan hukuk öğrenciliği. O yıl Türk siyasi hayatında yeni bir çığır açılacaktır. Gazete Milli Görüş hareketinin yayın organı ve ben de ressamı olarak görev yapıyorum. Daha doğrusu adımız başlık ressamı. İşimiz gazeteye yeni girecek yazı serilerinin anonslarını ve başlıklarını yapmak. Önüme gelen ilk başlık isteği “Basında üç büyük parti ve MSP”. Zevkle yapıyorum başlığı. Tabii Bâb-ı Ali’nin malum medyası kıyameti koparıyor. Bu Erbakan denilen adamın eti-butu ne ki partisini birden üçüncü parti olarak ilan ediyor.

Erbakan Hoca’nın üç büyük parti dediği, Adalet Partisi, Cumhuriyet Halk Partisi ve onlarla yarışa kalkışan yeni kurulmuş Milli Selamet Partisi amblemi de bir anahtar.

Yani Hoca, “Her kilidi ancak biz açarız” mesajı veriyor zihinlere. Ve üç ay sonra iktidara geleceklerini müjdeliyor.

Tabii daha fazlaca tanınmadığı için de “kartal medyası” onu palavracı olarak ilan ediyor ve hocayı lime lime doğramaları için tüm yazarlarını, karikatüristlerini, muhabirlerini ve de özellikle manşet ekibini görevlendiriyor. Hoca, ilk raundu kazanmıştır. Zira o, malum medyanın işbirliği yaparak Millî Selamet Partisi’nden bahsetmemek ve onu yokluğa mahkûm etmek gibi bir durumdan endişe etmektedir. Medyanın aleyhte de olsa haberler yapması hocanın işine gelmektedir. Böylece parti tanınacak ve bu genç parti seçimlerde 53 milletvekili çıkararak, 3. parti olarak ipi göğüsleyecektir.

Ve bilindiği gibi CHP ile koalisyon yaparak kuruluşunun birinci yılında vaat ettiği gibi iktidara gelecek ve Türkiye’de pek çok tabuyu yıkacaktır. 30 yıllık bir dönemde de Türk siyasetinde önemli bir aktör olarak yer alacak ve tüm İslam coğrafyasında da siyasi hareketleri etkileyen, yönlendiren bir merkez görevini eksiksiz yerine getirecektir. Şimdi yine 1973’e dönüyoruz. Hızlı bir şekilde tüm ülkede örgütlenen Milli Selamet Partisi kendi fikriyatında, en güvendiği adaylarını listelere yerleştirmektedir.

Kocaeli’nde de liste başı olarak hepimizin yakından tanıdığı Enver Baytan hocaya teklif götürülür. Baytan Hoca, kendisinden daha genç ve enerjik birisini tavsiye eder. Erbakan Hoca ısrarcı olur ve tanımadığımız insanlarla yola çıkamayacağını bildirir.

Bunun üzerine Baytan Hoca, trene binerek Ankara’nın yolunu tutar Erbakan Hoca’yla görüşür. Bu gencin davamız için çok faydalı olacağını, kendisine de sonuna kadar kefil olduğunu söyler ve onun aday olmasını sağlar. Kocaeli’nden birinci sıradan aday olan ve ilk seçimlerde seçilerek parlamentoya girerek koalisyon hükümetinde Adalet Bakanı olarak görev yapan bu genç Şevket Kazan’dır.

Enver Baytan hocanın kefil olduğu ve onu hiçbir zaman yanıltmayan ve Erbakan’ın emir eri olarak emir-komuta zinciri içinde önemli hizmetleri olan sayın Kazan geçtiğimiz günlerde bir televizyon kanalında yayınlanacak bir açık oturumunun çekimleri için Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ne gitmiş ve orada güya ilerinin hukukçuları olacak olan bir grup kendini bilmez tarafından lince tabi tutulmuş, canını zor kurtarmıştır.

Bu arada hıncını alamayan ahlak fukaraları onu yumurta yağmuruna tutmuşlardır. Daha önce de aynı edepsizliği, Anayasa Profesörü Burhan Kuzu, Egemen Bağış, Yusuf Ziya Özcan gibi her biri kendi sahasında başarılara imza atmış, Türkiye’nin yüzakı insanlara da yapmışlardı. Bunlar hukukçu değil, olsa olsa CHP’nin aradığı “militanlar” olabilirler.

Bunlara bakınca Üstad Necip Fazıl’ın kitaplık çapta tesbitini bir kere daha acıyla hatırlıyoruz, “İnkılap denilen rahimden nice düşük çocuklar geliyor!”

Allahım milletimizi bu bağnaz kafalardan koru!