Ülkemizde yıllardan beri bazı kesimler zorunlu din dersine karşı bir tavır sergiliyor, bunun inanç özgürlüğüne karşı bir uygulama olduğunu ileri sürüyorlar. Elbette okullarımızda din dersi deyince akla İslamı'n öğretilmesi geliyor ve bundan tabii bir şeyde olamaz. Ama okullarımızda Din Derslerinde İslam'ın ne ölçüde öğretildiği de ayrı bir tartışma konusudur. Buna karşılık Müslüman olmayanlara ille de Müslümanlığı içeren bir dersin okutulması, bunun zorunlu olarak dayatılması belki eleştirilebilir. Ancak, çocuğunun din dersi almasını istemeyen veli isteğinin dikkate alınması ile bu sorun -eğer bazıları sorun olarak görüyorsa- kolayca aşılabilir. Yani din dersi zorunlu olmaktan çıkartılarak isteğe bağlı hale getirilebilir. Kaldı ki günümüzde ülkemizdeki gayrimüslimlere böyle bir dayatma söz konusu olmadığı gibi onlar çocuklarına her zeminde ve her yaşta dinlerini rahatlıkla öğretebilmektedirler. Böyle iken bu dersin kaldırılmasını istemek İslam inancına sahip kişilere karşı ciddi bir saldırı anlamına gelir. Hem de inanç özgürlüğünün alenen kaldırılmasını istemekle eş anlamlıdır.

Geçmişte alınan bir takım kararların yasal bir zemine oturtulması bir yandan ilköğretimin kesintisiz olarak 8 yıla çıkartılar öbür yandan da ilkokulu bitirmemiş çocukların dinini öğrenmesinin engellenmesi aslında bu ülkede inanç özgürlüğünün lafta kaldığını, aynı zamanda bu ülkede inançsızlığa ve İslam dışı her tür inanca özgürlük olduğu halde İslam'a karşı bir tahammülsüzlüğün varlığını göstermektedir. Bu bakımdan eski tabiriyle Askerlik, yeni tabiriyle Milli Güvenlik dersinin askerler tarafından verilmesinin kaldırılması ve bu dersin bundan böyle Yurttaşlık Bilgisi dersinin içine dahil edilmesi kararının ardından bazı çevreler hemen ayağa kalktılar. Başlatılan kampanyanın adı ise, "Madem Askerlik dersi kaldırıldı öyle ise Din dersi de kaldırılsın".. İyide Askerlik dersinin kaldırılmasının karşıtı Din dersi midir? Elmalarla armutları toplamak mümkün olur mu? Toplanırsı çıkan sonucu ne olarak adlandıracaksınız?
Hemen belirteyim ki bir kısım insanlar İslam'dan dolaysıyle din dersinden rahatsız olabilirler. Ama her fırsatta dine saldırılması ve din dersinin kaldırılması için kampanya başlatılması demokratik bir ülkede hiçbir gerekçe ile mazur görülemez, insani bulunamaz. Hele hele insan hakları ile izahı mümkün olmaz. Çünkü, böyle bir yaklaşım inananların inancına müdahale anlamına gelir. Geçmişte devlet içinde devlet oluşturmuş bir takım din karşıtı çevrelerin bunu adeta devlet politikası haline getirmiş olmaları işin özünü ortadan kaldırmaz.
Demek istediğim o ki, İslam'a inanmayan bu sebeple de İslam'dan rahatsız olanlar, bununda ötesinde hiçbir dine inanmadıkları için ülkede dinsizliği hakim kılma niyetini gizleyebilmek adına zorunlu din dersine karşı kampanya yürütülmesi kendi anlayışlarına özgürlük isterken kendileri gibi inanmayanların haklarının iptal edilmesi anlamına gelir ki artık bu çağda böyle bir düşünceyi sıkılmadan laiklik kılıfına sararak piyasaya sürebilmeleri düşündürücü olduğu kadar farklılıklara tahammülsüzlüğü, özgürlükleri sindirememişliği gösterir.
Peki toplumun bir kesiminin hem de büyük bir bölümünün inancına saldırının sahipleri gerçekten hiç utanmaz ve yaptıklarının faşistçe bir yaklaşım olduğunu görmezler mi? Bu faşistçe yaklaşımı istedikleri kadar özgürlük ya da laiklik ambalajına sarsınlar işin gerçeğini gizlemelerinin mümkün olmadığının farkında değiller mi?
Hemen belirteyim ki her şeyin farkındalar. Hem de yaptıklarının toplumun çoğunluğuna karşı küstahça bir dayatma ve meydan okuma olduğunun farkındalar. Buna rağmen sürekli bu konuyu kaşıyorlar. Çünkü, toplumun çoğunluğu bu inançsız azınlık kadar inancına sahip çıkmıyor. Bu geniş kesimin pısırıklığı bir avuç azınlığın dayatmalarını rahatça tekrar edip durmalarına zemin hazırlıyor. Buna 'yeter artık' demenin zamanı çoktan gelmiştir, hatta geçmektedir.