Telaviv’de veya dünyanın herhangi bir şehrindeki İsrailli çocuklar, gece özel odalarına geçip, huzur içerisinde uyuyabilir değil mi? Evet!.


Peki Gazzeli çocukların özel odaları var mı? Evleri mi var ki odaları olsun. Velevki odaları olsa bile huzur içerisinde uyuyabilirler mi? Hayır!.

İşte İsrailli çocuklar, özel odalarına geçip mışıl mışıl uyurlarken, Gazzeli çocuklar, her an bombalanmaya karşı, kapısı ve penceresi açık duran evlerinin duvar diplerinde, pijamalarını dahi giymeden uyumakta ve duydukları en küçük çıtırtıda, birbirlerine sarılıp hayatta kalma mücadelesi vermekteler.

İsrailli çocuklar, sabah kahvaltılarını; bal, süt, yumurta, kızarmış ekmekle yaparlarken, Gazzeli çocuklar eğer bulabilirlerse kuru ekmeğe talim etmekteler.

¥

İsrailli çocukların okulları her türlü modern araç ve gereçlerle donanmışken, Gazze’deki okulların bırakın araç ve gereçlerini, bombalanma tehlikesine karşı kapı ve pencereleri dahi yok.

İsrailli çocuklar, evlerinin önüne gelen servis araçlarına binip okullarına giderken, Gazzeli çocukların okullarına gidecek servisleri olmadığı gibi can korkusundan okullarını bile unuttular.

İsrailli çocuklardan birisinin başı ağrısa, hemen ambulansla en yakın hastahaneye gidebilir. Gazzeli çocuklar ise İsraillilerin bomba ve kurşunlarıyla ölmekte.

İsrailli çocukların oyun adına gidebilecekleri pek çok mekânları varken, Gazzeli çocuklar güven ve huzur içerisinde yoksul sokaklarına dahi çıkamamaktalar.

İsrailli çocuklar, özel düzenlenmiş yollarda ve parklarda bisikletlerine binerken, Gazzeli çocuklar, bisiklete hasret yaşamaktalar. Bisikleti olanlar da serseri bir kurşuna kurban gitmemek için binmemekte.

İsrailli çocuklar, dünyanın herhangi bir yerinde istediği gibi tatil yaparken, seyahat özgürlüğü varken, Gazzeli çocuklar mahallelerinin dışına çıkamamakta. Velevki çıksalar dahi karşılarında İsrailli askerlerin silahlarını bulmaktalar.

¥

İsrailli çocuklar, evlerinin pencerelerini açıp rahatça sokaklarını, caddelerini seyrederlerken, Gazzeli çocuklar, gündüz bile kalın perdeli evlerinde geceyi yaşamakta ve başlarını çıkarıp dışarı bakamamaktalar.

İsrailli çocuklar, evlerinin bahçelerinde veya güvenli parklarında, neşe içerisinde grup oyunları oynarlerken, Gazzeli çocuklar, o çocukların babalarından gelecek öldürmelere karşı kendilerini korumaktalar.

İsrailli çocuklar, tankı, topu, uçaksavarı ve havada karada giden her türlü savaş araçlarıyla bilgisayarlarında savaşçılık oynarken, Gazzeli çocuklar, bunların gerçekleriyle yüzyüze ve onların ateşleriyle öldürülmekteler.

¥

Söylenilen şeyler çok mu sıradan acaba? Peki bunların hangisi yaşanmıyor İsrail’de ve Gazze’de. Hangisine aklıselim sahibi bir insan; “Bunlar olmaz” diyebilir.

Sadece “Benim tuzu kuru. Bana ne İsrail’den, Gazze’den. Ben işime gücüme bakarım. Benim bütün dünyam; malım, mülküm param ve zevklerim” diyenler hariç, hiç bir vicdan sahibi ne Hıristiyan ne Müslüman ne de diğer inançlara mensup kimse, bu hal karşısında duyarsız kalamaz.