Adam her sa­bah na­ma­zın­da “E­bu Be­kir, Ömer Ku­rey­ş’­in iki pu­tu­dur, Ya Rab­bi la­net ey­le­” di­ye­rek na­maz kı­lı­yor. Bu adam sa­ba­ha ka­dar aç kal­sa ne olur?! 

Şi­a Tür­ki­ye­’de çok bü­yük sı­kın­tı ya­pı­yor. Bir­çok ada­mı sa­tın al­dı­lar. Bu adam­la­ra im­kân­lar ver­di­ler, ba­şı­mı­za çı­kart­tı­lar. Biz bun­lar­dan do­la­yı ce­vap ve­re­bi­le­lim, red­di­ye ya­pa­bi­le­lim di­ye te­le­viz­yon kur­mak zo­run­da kal­dık. Ama bi­zim ar­ka­mız­da bir dev­let gü­cü yok. Dev­let gü­cü olan ku­rum­lar, ku­ru­luş­lar ses­le­ri­ni çok da­ha iyi ulaş­tı­ra­bi­li­yor­lar. Bir ta­kım giz­li fa­ali­yet­ler, ajan­lık fa­ali­yet­le­ri ya­pa­bi­li­yor­lar. İn­san­la­rı özel­de kan­dı­ra­bi­li­yor­lar. 

Pa­ra ve ka­dın ile kan­dı­ra­bi­li­yor­lar. Bu teh­li­ke­ler Tür­ki­ye­’de ar­ta­rak iler­li­yor. 80’den son­ra bu Hu­mey­ni me­se­le­sin­den do­la­yı mil­let çok al­dan­dı. 

ALEYHİMİZE OLDU

Sa­kal­lı, sa­rık­lı bir adam in­di uçak­tan, mem­le­ket ev­li­ya fa­lan zan­net­ti. “Her sa­kal­lı­yı ba­ban zan­net­me­” de­dik ama bi­zim mil­let kan­dı. 

Efen­di Haz­ret­le­ri o za­man he­men ikaz et­ti “Bun­lar Şi­i, dik­kat ede­lim, çok açıl­ma­ya­lı­m” di­ye­rek. Efen­di Haz­ret­le­ri hep şerh koy­du. 

Ta­bi o şerh­ler son­ra hak­lı çık­tı. Dün­ya o za­man ne ol­du­ğu­nu an­la­ma­ya ça­lı­şı­yor­du.  Çok kö­tü ol­du. İs­la­m’­ın ve Müs­lü­man­la­rın aley­hi­ne ol­du. Çün­kü Şii­lik re­jim ve dev­let ha­li­ne gel­di. Son­ra da re­jim ih­raç et­me­ye baş­la­dı. Her ta­ra­fı ka­rış­tır­ma­ya baş­la­dı. Al­lah şer­le­rin­den mu­ha­fa­za ey­le­sin. Bun­dan si­ya­si ha­re­ket­ler de çok et­ki­len­di. Mil­li gö­rüş çok et­ki­len­di. 

Ta­bi Er­ba­kan Ho­ca akıl­lı, şu­ur­lu, ta­sav­vuf eh­li bir adam ama genç­li­ği zap­te­de­me­di. Et­ra­fın­dan bir­çok in­san on­la­ra mey­let­ti. On­dan son­ra o ara­da Da­rü­’l-Harp­çı­lık çık­tı. Fa­tih ta­ra­fın­da çok re­vaç bul­du. Cu­ma kıl­ma­ma­lar baş­la­dı. 

MİLLET RAYDAN ÇIKIYORDU

Çok olay­lar ya­şan­dı bu mem­le­ket­te. Efen­di Haz­ret­le­ri gi­bi zat­lar ol­ma­sa mil­let hep ray­dan çı­kıp gi­di­yor­du. İn­san­la­rı so­ka­ğa dök­mek is­te­di­ler. İç sa­vaş çık­sın is­te­di­ler. El­ham­dü­lil­lah Efen­di Haz­ret­le­ri gi­bi zat­la­rın akl-ı se­lim dav­ra­nış­la­rı ve is­ti­ka­met­le­ri ne­ti­ce­sin­de bu­gün bu ha­le ge­lin­di. Ama o ma­raz, has­ta­lık, il­let kal­dı.

Şim­di 50-60 ya­şın­da bir se­vi­ye­ye gel­miş adam­la­rın as­lı­nı araş­tı­rı­yo­rum, “Bu adam­da ni­ye bu sa­kat­lık va­r” di­yo­rum, ba­kı­yo­rum 80 ih­ti­la­lin­de Hu­mey­ni­’yi zi­ya­re­te git­miş. Hu­mey­ni­’yi zi­ya­re­te gi­din­ce ora­dan bu­laş­mış. Adam o bu­la­şık­lı­ğı 40 se­ne­dir te­miz­le­ye­mi­yor, iti­ka­dı bo­zul­muş. “Hu­mey­ni­’yi gö­rü­yor mu­sun, elin­de tes­pih ga­ri­ban bir va­zi­yet­te pos­tun üze­rin­de otu­ru­yor. Ev­li­ya­ul­lah zan­net­tik. Ko­ca İra­n’­ın im­pa­ra­to­ru ama adam in­ce­cik bir pos­tun üze­rin­de ye­mi­yor, iç­mi­yor, dev­let im­kân­la­rı­nı kul­lan­mı­yor, zen­gin­li­ğe ka­pıl­ma­mış, ga­ri­ban, mü­te­va­zı bir ha­yat ya­şı­yor. Biz bu­na ka­pıl­dı­k” de­di­ler. 

Ama si­ze bu­na ka­pı­lın di­ye ayet, ha­dis gel­me­di ki. Bu­na ev­ve­la iti­kat yö­nün­den ba­ka­cak­sı­nız. 

PİS İLİŞ­Kİ­YE CE­VAZ VE­Rİ­YOR

Adam her sa­bah na­ma­zın­da “E­bu Be­kir, Ömer Ku­rey­ş’­in iki pu­tu­dur, Ya Rab­bi la­net ey­le­” di­ye­rek na­maz kı­lı­yor. Bu adam sa­ba­ha ka­dar aç kal­sa ne olur?! Aç kal­mak ile iş ola­cak­sa, o za­man Hin­dis­ta­n’­da­ki aç­lık­tan ölen, ri­ya­zet ya­pan Brah­ma­niz­m’­e gi­de­lim it­ti­ba ede­lim. “A­dam ka­li­te­li bir ku­maş­tan cüb­be giy­mi­yor, zühd ha­ya­tı ya­şı­yor.” Ne ya­pa­yım onun züh­dü­nü, ye­sin­ler onun züh­dü­nü! 

Adam Ebu Be­ki­r’­e, Öme­r’­e sö­vü­yor, iti­ka­dı bo­zuk. Fı­kıh­ta da bin ta­ne be­la­sı var. Her tür­lü pis iliş­ki­ye ce­vaz ve­ri­yor. Ken­di ki­tap­la­rın­da bun­la­rı gö­züm­le gör­düm. Bun­la­ra al­da­nıl­dı. O al­dan­ma ha­la de­vam edi­yor. 

EBU SU­UD AY­NEN GE­ÇER­Lİ

Bu­gün Mil­li Gö­rü­ş’­te­nim di­ye ge­çi­nen­ler de, ha­la Mil­li Gö­rü­ş’­ün için­de du­ran­lar­da bu var. Ge­çen­ler­de Efen­di Haz­ret­le­ri­’ni zi­ya­re­te gel­miş­ler. Yük­sek se­vi­ye­de il baş­ka­nı adam “E­bu Su­ud Efen­di­’nin fet­va­sıy­la bu­gün de amel ede­me­yi­z” di­yor­muş. Ebu Su­ud Efen­di ko­ca Şey­hü­lis­lam. Arap âle­min­de öy­le bir tef­sir ya­zan yok. Öy­le bir al­la­me-i ci­han. Cin­le­rin fet­va­sı­nı ve­ren adam. Adam sa­na “Bu adam­lar Ehl-i Sün­ne­t’­e düş­man. 

Haz­re­ti Sıd­dı­k’­a, Öme­r’­e, Ai­şe an­ne­mi­ze sö­ver­ler. Bun­lar kâ­fir­dir. Kâ­fir de­me­yen de kâ­fir­di­r” di­ye fet­va ver­di. Ebu Su­ud’­un fet­va­sı na­sıl ve­ri­le­mez?! 

Ebu Su­ud ay­nen ge­çer­li­dir. İbn-i Ke­mal ay­nen ge­çer­li­dir. O Şey­hü­lis­lam­la­rın fet­va­la­rı ay­nen mu­te­ber­dir. On­lar ka­fa­dan de­ğil, 

Ku­r’­an ve sün­net­ten bu fet­va­la­rı ver­di­ler. Bi­zim Şey­hü­lis­lam­la­rı­mız Ehl-i Sün­ne­t’­i mu­ha­fa­za et­miş. 

Rab­bim rah­met ey­le­sin. Ka­bir­le­ri­ni nur ey­le­sin. 

SU­Ri­YE­’DE KA­ZI­ĞI YE­Di­LER

Ama ma­ale­sef bu sa­pık gö­rüş­ler, Şi­a me­rak­lı­lı­ğı, Şi­a’­ya kar­şı olan sem­pa­ti bit­me­di, tü­ken­me­di! En son Su­ri­ye­’de ka­zı­ğı ye­di­ler. Ehl-i Sün­ne­t’­i Şi­ala­r’­ın na­sıl kes­ti­ği­ni, kes­tir­di­ği­ni gör­dü­ler. Ira­k’­ta Ehl-i Sün­net âlim kal­ma­dı. 

Hep­si­ne sui­kast yap­tı­lar. Su­ri­ye­’de Ese­d’­i des­tek­le­di­ği­ni ale­nen gör­dü­ler. Esed ile be­ra­ber mez­hep ta­as­su­bun­dan do­la­yı bir­lik ol­du­lar. 

MÜSLÜMANLAR HALA ANLAMIYOR

Bü­tün Ehl-i Sün­net Müs­lü­man­lar ne hal­de şu an! Bu­nun bü­tün ve­ba­li Şi­a’­nın üs­tün­de­dir. Şu an­da Şi­a, Ese­d’­i tut­ma­sa Su­ri­ye bir an­da dü­ze­le­cek. Bü­tün mad­di, ma­ne­vi, pa­ra, si­lah her şey Ese­d’­e gi­di­yor. Ese­d’­in ko­mu­tan­la­rı bi­le İra­n’­dan gi­di­yor. Tür­ki­ye­’de­ki Müs­lü­man­lar bu­nu gör­dü­ler ama ha­la an­la­mı­yor­lar. 

KESİLMEMİZE RAZI OLURLAR

Biz Ehl-i Sün­net Müs­lü­man­la­rız. Bu­gün Tür­ki­ye­’de bir iç sa­vaş ol­sa İran bi­zim zıt­tı­mız olan Sol­cu, Ko­mü­nist, Mark­sist, Le­ni­nist, Dhkp-c gi­bi Şi­i olan­lar­la bir­le­şir ve bi­zim kı­tır kı­tır ke­sil­me­mi­ze ra­zı olur. 

Ama bi­zim öy­le Müs­lü­man­la­rı­mız var ki ha­la on­la­rın mol­la­la­rı­nın sa­rık­la­rı­na, sa­kal­la­rı­na al­da­nı­yor­lar. 

Biz “Kı­lık, kı­ya­fet bi­zi al­dat­ma­sın. Ev­ve­la iti­ka­da ba­ka­ca­ğı­z” di­yo­ruz.

Su­ri­ye­’de ta­kın­dık­la­rı ta­vır bi­zi ha­la uyan­dır­ma­dı, ha­la uyar­ma­dı. Şi­a bi­zim için Ya­hu­di­’den da­ha be­ter teh­li­ke­li. Çün­kü Ya­hu­di Tür­ki­ye­’de ken­di­si­ni ka­bul et­ti­re­mez, ze­min bu­la­maz. Me­se­la din­ler ara­sı di­ya­log işi ol­du, mis­yo­ner fa­ali­yet­le­ri ol­du. Ba­ğır­dık, ça­ğır­dık bir şey­ler yap­tık. Fa­kat za­ten mis­yo­ner fa­ali­yet­le­ri Müs­lü­man­lar ara­sın­da bir ze­min bu­la­mı­yor. İn­ci­l’­in ara­sı­na 100 Mark ko­yu­yor­lar­dı, Ni­şan­ta­şı­’n­da fa­lan da­ğı­tı­yor­lar­dı. Ama ben o za­man “Me­rak et­me­yin Türk mil­le­ti uya­nık­tır. Pa­ra­yı alır, İn­ci­l’­i ge­ri bı­ra­kı­r” di­yor­dum. 

ŞİA ZEMİN BULUR

De­dik­le­rim de çık­tı, mis­yo­ner­lik tut­ma­dı. Mis­yo­ner fa­ali­ye­ti kı­ya­me­te ka­dar da sür­se bu­ra­da 2 ada­mı Hris­ti­yan ede­mez. Ama Şi­a’­da ze­min bu­lur. “Mu­avi­ye şöy­le yap­tı. Ömer ka­pı­yı vur­du, Fat­ma ana­mı­zın ço­cu­ğu­nu dü­şürt­tü­” gi­bi söz­ler Acem pa­lav­ra­la­rı. Uy­du­rur­lar uy­du­rur­lar mil­le­ti et­ki­ler­ler. “Ben de Müs­lü­ma­nım. Be­nim de sa­rı­ğım, sa­ka­lım va­r” der­ler. 

KISTAS İTİKAT

Bir de ba­kı­yor bi­zim ha­cı­lar, ho­ca­lar ta­vu­ğu gö­tü­rü­yor. Hu­mey­ni aç­lık­tan ölü­yor. 

“Ay ne mü­ba­rek ada­m” di­yor­lar. Al­lah sa­na aç­lık­tan öl de­me­di ki. Ra­sû­lül­lâh (Sal­lâl­lâ­hu Aley­hi ve Sel­lem) ta­vuk da, et de yer­di, hel­va­yı da se­ver­di. Bir so­run yok ya­ni. 

So­fu­luk aç kal­mak­la ol­maz.  Doğ­ru­luk, şe­ri­at ve sün­net­te is­ti­ka­met ve bu doğ­ru cad­de­de ika­met az ye­mek­le, az iç­mek­le, az uyu­mak­la öl­çül­mez. 

Ev­ve­la kıs­tas ka­fa­da­ki iti­kat. 

Ehl-i Sün­ne­t’­e gö­re iti­ka­dın düz­gün mü, de­ğil mi?