Iyi Müslümanlar yok mu?

En son geçtiğimiz yaz Gazze’de işgalci İsrail devletinin Müslüman kardeşlerimize uyguladığı zulüm karşısında elimizden gelen tek şeyi yaptık; zulmü ve yapanları bulunduğumuz her mecrada lanetledik. Soldan birileri hemen gelip “Müslüman olmasalar umursamazdınız” diye veryansın etti. Sağdan da birileri de geldi ve şöyle cümleler kurdular: “İyi Yahudiler de var”. Suriye ve Mısır’da yaşanan zulümlere gösterdiğimiz tepkilere de benzer lafları işittik.

Milletin canının yandığı anlarda, çaresizliğin getirdiği öfke ile gösterilen tepkiler sırasında, birileri gelip içinde adalet geçen cümleler kuruyorsa doğal olarak durup; düşünüyoruz. Çünkü inancımız odur ki, adalet bizim gibi inansın veya inanmasın, herkes için gerekli bir şey. Fakat o günlerde solumuzdan gelip Müslüman kardeşlerimiz için feryadımızı küçümseyenlere baktığımızda bugün teröristlerle kardeş olduklarını, “sizi seviyoruz” dediklerini görüyoruz. Onların bu hali beni şaşırtmıyor. Şaşırdığım, sağımızdan gelip, bize sürekli içinde adalet geçen cümleler kurup, bir “iyi Yahudiler, iyi solcular, iyi Hıristiyanlar da var.” güzellemesi yapanlar.

Güzelleme diyorum; çünkü sözlerini dikkate almaya çalıştığım bu tarz yazarların birçoğu, geçen hafta iyi bir insan olan ve görevini yapan savcımız şehit edildikten sonra sarf ettikleri suya, sabuna dokunmayan sözleriyle gözümden düştüler. Evvelinde, vatanımızı yaşanmaz kılmaya çalışanların ilk kalkışmasında, Gezi günlerinde yazdıkları sözleri önemsiyor; toplumdaki ayrışmanın önüne geçmek isteyen vicdanlı, insaflı insanlar olduklarını düşünüyordum. İkinci hadise 17 Aralık’ta da benzer düşüncelerim vardı. Geçen hafta teröristlerin yaptığı katliama terör demek yerine “eylem”, “karanlık güç” gibi kelimeler kullanıp, edebiyat parçaladıkları afili cümlelerini görünce ikiyüzlü olduklarına karar verdim.

Terörün ortaya çıktığı, vatan topraklarında karmaşa çıkarmak isteyenlerin sahnede arz-ı endam ettikleri anlarda daha kötü haller olmasının önüne geçmek için hepimiz itidal demeli, sabır tavsiye etmeliyiz bu muhakkak. Fakat Hıristiyan da değiliz ki, sağ yanağımıza bir şamar yediğimizde hemen sol tarafını çevirelim. Zaten Hıristiyanların da bunu yaptığını pek söyleyemeyiz herhalde. Malum, durup dururken haçlı seferlerine çıktıkları toprakların üstünde hala yaşıyoruz. Müslüman kardeşlerimizin her gün teröre maruz kaldığı topraklarda, inandıkları dinin on emrinden birincisi olan “Öldürmeyeceksin” emrine 68 senedir hiç uymamış işgalci bir devletin, o emre inanan ve muhtemelen nesli tükenmekte olan üç beş iyi Yahudisi de en son aklımıza geliyor. Ama her ne hikmetse, bizim “sağduyulu” yazarlarımız önce onları düşünüyor. Kriz anlarındaki bu “iyiyi gösterme” hallerini artık samimi bulamıyorum doğrusu.

Çekirge bir zıpladı, iki zıpladı, üçüncü evredeyiz. Şimdi bu güzellemeleri geçelim. Çünkü benim bildiğim, o kadar şamarı yiyip canı yanan biri artık “yandım” der. 68 yıldır şu bahsedilen “iyi Yahudiler”in kardeşlerimizin katledilmesine engel olamadığı da aşikâr.

Terörü, zulmü, katliamı, haksızlığı aleni destekleyen yığınların görmediği “iyi solcular”, “iyi Hristiyanlar”, “iyi Yahudiler”i canı yananlara dayatmak ve susturmaya çalışmak acaba kime hizmet ediyor? Bir düşünelim. Müslüman coğrafyanın başına gelen her hadisede “yandım” demek yerine, ilk iş zalimler için adalet sahibi görüneyim; bunu yaparken hem oradan hem buradan okur kaybetmeyeyim, hatta bizimkilere bir iki ekleştireyim, bir de öte tarafın iyi insanlarından bahsedeyim de yarın öbür gün başım ağrımasın, aman tarafım belli olmasın tavrıyla hareket eden kalemler kime hizmet ediyor?

Son iki yıldır bu ülkede terör kalkışmaları yaşanırken, yerle bir edilmiş sokaklarda itidalini kaybetmeden yürüyen, yüzüne çalınan tencereyi görmezden gelen, asgari ücretli çalıştığı işinden helal ekmeğini yediği halde “hırsız” denilerek rencide edilen insanlara dair hiç sözleriniz yok mu? Pek sevdiğiniz “iyi” Hristiyanları, Yahudileri, solcuları güzellemek yerine biraz da bu insanlardan bahsetmenizin artık sırası gelmedi mi? Ne yani? Onca kışkırtmaya rağmen sokakları kana bulamayan, silaha sarılmayan, itidali sözde değil özünde sağlayanlar mı kötü?