Ferdin yaşaması, sevgi ile kaimdir. Sevgisiz kalan insan, hayatta kalamaz.
Hayatın temel unsuru sevgidir. İman da böyledir, toplumsal hayat da böyledir. Sevgi, imanın da temelidir. Sevgi, toplumun en güçlü bağlarından biridir. Fert ve toplumların karşılaştıkları birçok sorunun temelinde sevgi unsurunu kaybetme talihsizliği yatıyor. Sevgi, toplumun ayakta durmasının en etkili ilacıdır.
İnsanın mutlu bir hayat geçirmesi, ana karnından itibaren sevgi ile doğması, sevgi ile yaşaması ve sevgi ile yetişmesine bağlıdır. Bu sevgiyi bulamayanlar yahut bulduğu halde sonradan herhangi bir sebeple kaybedenler mutluluklarını kaybettikleri gibi, ruh sağlıklarını da kaybederler.
Bitkiler ve hayvanlar da gelişme ve yetişmeleri için sevgiye muhtaçtırlar. Sevgi, ilahi bir mucizedir. Ona sahip olanlar, dünyalarını mutluluk içinde geçirirler, ahirette de ebedi saadeti elde ederler. Allah’ın bir adı “Vedûd”dur. Vedûd, çok seven ve sevilen demektir. Allah, kullarını ve yarattıklarını sever; yarattıklarının da kendisini sevmelerini ister. Sevmeyen ve sevilmeyenlerde hayır yoktur.
Sevgili Peygamberimizin bir adı “habibullah”tır. Habibullah, Allah’ın sevdiği kul demektir. Bunun ifade ettiği anlam ve bize verdiği mesaj, âhir zaman peygamberinin sevgi peygamberi olduğu, bu ümmetin sevgi ümmeti olduğu ve İslâm dininin sevgi dini olduğudur.
Sevgi peygamberine ümmet olan ve sevgi dinine mensup olan herkesin, bu ilahi mucizeyi unutmaması ve herkesi sevmesi gerekir. Özellikle Müslüman’ın tüm Müslümanları sevmesi, sayması gerekir. Sevgi insanı ve sevgi ümmeti olmak için bu da yeterli değildir. Bütün insanları, hayvanları ve bitkileri de sevmek gerekir.
Bu yazımız dolayısıyla, özellikle Müslüman grupların bu sevgide gösterdikleri eksikliğe işaret etmek istiyoruz. Hakiki bir Müslüman, bütün Müslümanları sevmeli, onlar arasında herhangi bir ayrım yapmamalıdır.
Sadece kendi grubundakileri sevmek, sadece kendi tarikatinde yer alanları sevmek, sadece kendi cemaatine bağlı olanları sevmek, sadece kendine yardım edenleri sevmek, İslâm’ın emrettiği sevgi değildir. Bu belki menfaat sevgisidir, cemaat sevgisidir, kulüp sevgisidir.
Sevgi bir iksirdir. Sevgi, ferdi ve toplumsal bir hastalığın tedavisinde ilaç gibidir. Ruhsal bozukluklarda kişilerin dengesini bozan unsur sevginin kaybolmasıdır. Kavga eden adam, sevgiyi kaybeden yahut sevgisi azalan kimsedir. Adam öldürenler, sevgiyi kaçıranlardır. Toplumsal olaylarda bozgunculuk yapanlar, sevgiyi imha edenlerdir. Teröre bulaşanlar, sevgisizlik hastalığına yakalananlardır.
Şeytanın dostları, birbirini sevmeyenlerdir. Birbirini sevmenin yolu dostluktan geçer, kardeşlikten geçer. Şeytan, insana şiddetli bir şekilde düşmandır. Düşmanlığı tavsiye der. İnsanların birbirini sevmemelerini, birbirine düşman olmalarını ister. Şeytanın en sevmediği kimseler, birbirini seven ve sayan kişilerdir. Birbirine saygısı olan toplum fertleridir. Şeytan, sevgiyi sevmez, sevgiye düşmandır.
Toplumumuzda karşılaşılan olumsuzlukların temelinde yatan unsur, şeytanın dediklerini yapmak, şeytanı memnun etmek çabalarıdır. Şeytanın yolu sevgisizlikten geçer. İnsana düşmanlıktan geçer. Birbirini sevmeyenler ve birbirine düşman olanları şeytan çok sever. Âdem’den intikamını bu şekilde almaktadır.
İnsan, kalbindeki insan sevgisini daraltır da oraya madde sevgisini, dünya ve menfaat sevgisini yerleştirirse, şeytanın dediğini yapmış olur. Terör olayı şeytanın insanlardan intikam alma olayıdır. Birbirini öldürterek kan akıtarak ve düzeni, huzuru bozarak Âdem’den intikamını almaktadır.
Allah’ın yolu birbirini sevmektir. Şeytanın yolu birbirine buğz etmek ve düşman olmaktır. Şeytanın yoluna girmek, helak olmaktır. Rahman’ın yoluna girmek, kurtulmaktır. Allah’ın sevgi yoluna girelim. Ferdi ya da sosyal birçok sorunun ilacı sevgidir.